Alþýðublaðið - 25.07.1959, Qupperneq 1
ÁRIf) 1950 var ráðinn nýr
forstjóri að fyrirtækinu Olíu-
hreinsunarstöðin h.f. að Sætúni
4. Nokkrúm árum síðar hafði
nýi forstjórinn náð undir sig
meirihluta hluta|jár með vafa-
sömum aðferðum í gegnurn að-
stöðu sína. Lét hann síðan
leigja sjálfum sér og tengda-
syni sínum hinar ýmsu deildir
fyrirtækisins og loks rak hann
aðalstofnanda fyrirtækisins frá
]»ví. Allur ferill forstjórans frá
því hann réðst að fyrirtækinu
er slíkur, að Alþýðublaðinu
þótti rétt að athuga hann nán-
wwwwwwwtwwwwww
IBolz vantar |
smakkara. I
LOTHAR BOIZ, utan- !;
ríkisráðherra Austur- J|
Þýzkalands, hélt því fram í;
á fyrri ráðstefnu utanrík- j;
isráðherranna í Genf í j!
sumar, að sér hefði verið <;
gefið eitur. Þegar hann j!
kom til Genf í þetta skipt- i;
ið, hugðist hann ekki j;
hætta á neitt og hafði með J!
sér hóp leynilögreglu- <;
manna. — Til enn frekara j!
öryggis lætur hann vatn !!
renna úr öllum krönum í ;!
íbúðinni og stillir öll út- j!
varpstæki eins hátt og í;
hægt er, þegar hann held- j!
ur fundi með undirmönn- !>
um sínum. — Ekki hefur j;
heyrzt, að hann hafi þó j!
liaft með sér smakkara í !;
þetta skiptið. ;!
ar. Er það hafði verið gert,
fannst blaðinu ástæða til að
helztu drættir þessa máls
kæmu fyrir almennings sjónir.
Það hefur nú verið kært til
sakadómara.
Olíuhreinsunarstöðin h.f., var
stofnuð upp úr 1940. Aðalstofn-
andi fyrirtækisins var Cæsar
Mar og rak hann það fyrstu
árin. Fékk hann í félag með
sér fjóra menn aðra sem stofn-
endur og hluthafa. Fleiri gerð-
ust síðar hluthafar. Kom fyrir-
tækið sér upp húsi undir starf-
semina, olíuhreinsun og smur-
stöð.
Er kom að áramótum 1949
og 1950 hafði fyrirtækið gefið
af sér nokkurn arð undanfarin
ár. Árið 1949 pantaði Cæsar
Mar vélar frá Svíþjóð og Banda
ríkjunum. Voru gréidd af þeim
leyfisgjöld og nauðsynleg fyr-
irframgreiðsla. En þar sem fé
vantaði til þess að leysa þaer
út, lágu vélarnar á hafnar-
bakkanum.
Þá var það sem einn hlut-
hafanna kom með Magnús Guð-
bjartsson, sem gaf kost á 50
þús. króna hlutafé, gegn því
\ skilyrði að hann yrði forstjóri
fyrirtækisins. Hlutafé Olíu-
hreinsunarstöðvarinnar var um
130 þúsund krónur fyrir.
Magnús kom með 25 þúsund
krónur frá sjálfum sér og 25
þúsund krónur frá Fisk og ís
h.f., sem hann var einn eigenda
að. Þetta virðist hafa verið
fyrsta sporið af hans hálfu til
Blóðbankalykillinn
lýndisl (fyrrakvöld
UPPSKURÐUR stóð yfir á
einu sjúkrahúsanna í Reykja-
vík í fyrrakvöld og þar kom,
að læknanemi var sendur í
leigubíl upp í blóðbanka eftir
einni flösku af blóði.
Þar var lokað hús. en af kunn
Blaðið hefur hlerað
Að Skálholtsnefnd sé svo
févaná, að hún geti
ekki staðið straum af
flutningskostnaði er-
lendra gjafa til Skál-
holtskirkju.
mmr ------------ ‘~v<'i'i."tr'iinCTiiw
ugleika sínum vissi hann, að
lykillinn átti að vera geymdur
á handlækningadeild Land-
spítalans.
Hann þangað.
En lykillinn var ekki á sín-
um stað.
Fólk vissi ekki betur en að
hann ætti þar að vera og hafði
ekki hugmynd um hvar hann
væri niður kominn.
Eftir fyrirspurnir og eftir-
grennslan og leitir kom ein-
hverjum til hugar möguleiki
sem óðar var kannaður.
Og það stóð heima. Lækna-
nemi á spítalanum, sem gengið
hafði um Blóðbankann um
daginn, sat heima í stofu með
lykilinn að Blóðbankanum í
vasanum — og allt fór vel um
síðir.
MMUUHMMMMMMIWMMWð
Hún kemur
allfaf affur
HÚN heitir Rósa og er frá
Siglufirði. Hún er að vísu
búsett á Akureyri núna,
en á sumrin halda henni
engin bönd — hún fer
beint til Siglufjarðar aft-
ur og í síldina. Það var
Alþýðublaðsmaður á
Siglufirði núna í vikunni.
og kom aftur með mikið
efni. Við birtum á morg-
un myndasafn af STÚLK-
UM f SÍLD. Þá segjum við
líka fréttir, sem snerta
þær allar, stúlkurnar í
síldinni. ÞIÐ MEGIÐ
BÓKA, AÐ ÞAÐ ERU
MERKILEGAR FRÉTT-
IR. Og loks viljum við
vekja athygli á því, að við
erum að sjálfsögðu með
síldarfréttir dagsins ....
Þýzkf Ifsfi
- ÞÝZKA skemmtiferðaskipið
Ariadne kom til Reykjavíkur
um hádegið í gær og fer um
hádegið í dag. Með því eru að-
allega Þjóðverjar, og annast
Ferðaskrifstofa ríkisins um að
hafa ofan af fyrir þeim hér á
landi.
MOSKVA, 24. júlí (REUT-
ER). Richard Nixon, varafor-
seti Bandaríkjanna, og Krúst-
jov, forsætisráðherra Rússa,
lentu í hörkurifrildi í dag, og
var því sjónvarpað. Þeir höfðu
hitzt í morgun í Kreml og átt
vinsamlegar viðræður, en síðan
óku þeir saman til bandarísku
sýningúyinnar til að skoða hana
áður en hún verður opnuð al-
menningi í kvöld. Báðir brostu
þeir út undir eyru á meðan á
rifrildinu stóð, þótt hnútur
flygju um borð.
Nixon sagði, að það mundu
vera alvarleg mistök, ef utan-
ríkisráðherrafundinum yrði
leyft að fara út um þúfur og
einhverja leið yrði að finna til
að losna / úr sjálfheldunni í
Þýzkalandsmálunum.
Krústjov lýsti því yfir, að
Rússar mundu ekki „slaka til
um hársbreidd“ í núverandi ut-
anríkisstefnu sinni, og bætti
við, að rússnesk hergögn væru
„betri en ykkar“. — Krústjov
kvað Rússa vilja hafa frið við
Bandaríkin. Nixon kvað Banda
ríkin líka vilja frið, en hann
taldi ekki, að Krústjov stuðlaði
að slíku „með því að endurtaka
í sífellu, að þið séuð sterkari en
við“.
„Eruð þér að skora mis á
hólm?“ skaut Krústjov inn í.
Nixon svaraði, að engu máli
skipti hvor aðilinn væri fram-
ar hinum í vopnabúnaði, úr því
að þeir ættu báðir vopn, sem
gætu útrýmt hinum, og því
væri það blekking að vera að
tala um yfirburði.
Rifrildið hófst er Krústjov
minntist enn einu sinni á þá á-
kvörðun Bandaríkjastjórnar að
halda bænaviku fyrir kúguðum
þjóðum.
Á einum stað í deilunni gaf
Nixon eftir það atriði, að ,,í
sumum tilfellum kunnið þið að
standa bkkur framar, tii dæmis
í eldflaugavopnum.'. En hann
bætti við: „Það kunna að vera
önnur tilfelli, þar sem við stönd
um ykkur framar —- til_dæmis í
lit-sjónvarpi.“ — Krústjov gaf
hins vegar ekkert eftir og svar-
aði: „Nei, við stöncVm ykkur
jafnfætis í því líka.“
Forsætisráðherrann lét sér
ri!
Sögulegl sjónvarp
Nlxous og Irysfjovs
fátt um finnast ameríska „mód-
el“-heimilið, sem er á sýning-
unni. „Þið haldið, að rússneska
þjóðin verði orðlaus af undrun
yfir þessu,“ sagði hann, „en ég
skal segja yður, að á öllum ný-
tízku heimilum okkar eru
svona tæki, og til að fá íbúð
þarf maður aðeins að vera gest-
ur Sovétríkjanna, ekki borg-
ari“.
Framhald á 10. síðu.