Alþýðublaðið - 01.08.1959, Side 6

ÞAÐ er að verða alvar-
legt vandamál í Hollandi,
hversu margir bifreiðarstjór
ar vara sig ekki á skurð-
unum og aka beint út í þá.
í Amsterdam einni kemur
■fl
þetta til dæmis fyrir að með
altali tvisvar sinnum í viku.
Stjórnarvöldin hafa litið
kvíðvænlegum augum á
þetta eins og nærri má geta
og nú hefur verið hafin her
ferð til þess að kenna fólki
að bjarga sér úr bifreið, sem
lent hefur í vatni. Ógæfan
er, að fólk verður oftast
gripið felmtri, ef það lendir
í slíku, — og það er einmitt
það, sem verður því að fjör
íjóni.
Hér á eftir verður björg-
unaraðferðin sýnd í mynd-
um og texta. Myndirnar eru
teknar á námskeiði, sem
haldið er í Hollandi um þess
ar irmndir.
I!!!!!!l
FYRSTA skil-
yrðið er að
reyna eftir
megni að vinna
____ bug á óttanum
og halda sínum sönsum eins
úr bifreið,
sem len<
m
ÞAÐ kemur fyrir að með
altali tvisvar í viku, að bif-
reið ekur út í skurðina í
Amsterdam. Myndin er frá
einu slíku atviki.
í vatni
vel og frekast er unnt. Að
því búnu skulu farþegar
bíða rólegir, meðan vatnið
eykst í bifreiðinni. Það má
alls ekki rjúka til og opna
glugga eða dyr í æsingi.
Stúlkan á myndinni kvaðst
Jt
„NÚ er tími tilj
kominn að opnaj
dyrnar,“ sagðij
kennarinn, þeg-j
ar vatnið var að \
nálgast munninn. Að því
búnu skipaði hann stúlk-
unni að draga djúpt inn
andann. í einu vetfangi reif
hann upp hurðina og það
veittist honum auðvelt, af
því að nú var þrýstingurinn
orðinn jafnmikill inni í bif-
reiðinni eins og utan henn-
ar. Kennarinn fór fyrstur,
en stúlkan fylgdi fast á eft-
ir. Þau eru komin yfir erf-
iðasta hjallan, sem er biðin
inni í bílnum. Það er á
þeirri stundu, sem menn
missa kjarkinn og gefa sig
óttanum á vald.
hafa orðið geysilega hrædd
fyrst í stað, þe>;ar vatnið sté
og sté og var síðast komið
upp að hálsi. En björgunar-
kennari var með henni og
hélt fast um handlegg henn
ar, eins og mynd-in sýnir.
RIKIÐ Minangkabaus á
Vestur-Súmötru er sann-
kallað konuríki. Á ákveðn-
um degi ár hvert fara allar
ógiftar konur í ríkinu á
stúfana og biðja sér manns
og ef svarið er játandi er
haldin ríkuleg brúðkaups-
veizla. Að henni lokinni tek
ur brúðurin brúðgumann
Temple.
SÚ var tíðin, að Shírley
var átrúnaðargoð unglingai
var þá barn að aldri og lék
myndinni á fætur annar
hemju miklar vinsældir. Ei
fyrir henni eins og svo
öðrum undrabörnum: Það
ert úr henni, þegiar hún s
Ekkert hefur heyrzt frá
Temple í langa hríð, þar til
nokkrum mánuðum, að i
fram í sjónvarpi — í bí
Hún er nú þegar orðin nol
sæl sem ævintýrafrænka.
með sér í íbúð, sem hún á og
íbúðin er. meira að segja
prýdd húsgögnum og öllu
tilheyrandi. „Ekki amalegt
atarna,“ kann einhver karl-
maður að segja, en ætli á-
nægjan hverfi ekki á svip-
stundu, þegar eftirfarandi
staðreynd er bætt við: Eig-
inmaðurinn verður að vera
konu sinni undirgefinn í
stóru sem smáu. Börnin,
sem þau kunna að eignast í
hjónabandi sínu, fá ekki ætt
arnafn foðurins, heldur móð
urinnar.
Siður þessi er aldagamall
á Vestur^Súmötru, — en
hins vegar tíðkast hann að-
eins á þessum eina stað —
Minangkabaus. Þar búa ætt
irnar saman í hópum og
elzta kona hverrar ættar
ræður lögum og lofum. Húa
býr í stóru og veglegu húsi
og sjórnar þaðan ætt sinni.
Samkvæmt erfðavenju er
gifting stórtíðindi með
hverri ætt. Kvenfólkið þarf
ekki endilega að bíða eftir
þessum eina degi til þess að
krækja sér í mann. Þær
gera það þegar þeim hent-
ar, og ef svarið er játandi,
er allt á öðrum endanum i
ættinni við undirbúning
brúðkaupsins.
Á ákveðnum degi, sem
allir aðilar eru sammála
um, fer sendinefnd frá ætt
brúðarinnar væntanlegu og
ber fram bónorðið hátíð-
lega. Við athöfnina er talað
í ljóðum og er þar fegurð
meyjarinnar, skapgerð og
ríkidæmi lofað og prísað.
_ Eftir fvrstu lqtu ;syara for-
eldrar hins yænt'ahlega brúð
guma neitandi.-Það er venj
an. Hitt þykir ósiðsemi og
bráðráeði. Það er ekki fyrr
en eftir sjöttu lotu,. sem ját-
andi svar fæst og eru. þá
lýsingarorðin, sem höfð eru
um ágáeti meyjarinnar, - oft
orðin eins hástemmd óg
mögulegt- er.
LEIKKONAN Olivia de Havilland
er mjög mótfallin flugi og flugvél-
um. Dag nokkurn átti hún að heim-
sækja vinkonu sína og starfssystur,
Joan Fontaine. Þar sem hún sat
. yfir morgunkaffinu albúin þess að
fara, >fór skyndilega hrollur um
hana. Hún taldi þetta slæman fyr-
irboða, hringdi út á flugvöll og
s-agðist ekki geta farið. Daginn
eftir las hún í blöðunum að flug-
vélin hefði farizt.
Havill
Rainier.
GISELE P-ascal (frönsk ]
var, áður en Grace Kelly
skjalanna, talin væntanle
essa í Monaeo Af pólitísku:
um fék-k Rainier fursti e
til að giftast henni. Gise!
gift Raymond Pallegrin o
honurn eina dóttur, —
nauðalík Rainier fursta!
ANNA MAGNANI er
sögð skapmikil í meira lagi
og segir hiklaust meiningu
sín hverju sinni. TJm Rosse-
lini hefur hún sagt eftirfar-
andi nýlega: ,,Ég aðvaraði
á sínum tíma Ingrid Berg-
man, af því ég vissi af eigin
reynslu, að samlíf með Ros-
selini er sama og helvíti.
Veiklyndi hans og ótryggð á
sér engin takmörk. . . . Samt
verð ég að viðurkenna, að
ég elska þetta óféti.“
Magnani.
TÝNDI
GIMSTEINNINN
BKENNARINN
hjálpar stúlk-
unni að kom-
ast út úr bílnum
og allt gengur
að óskum. Þegar þau voru
komin upp á yfirborðið,
spurði kennarinn: „Var það
erfitt?“ Og stúlkan svaraði:
„Nei. Ég var að vísu dálítið
óttaslegin meðan við bið-
um í bílnum, en nú, þegar
ég sé, að þetta er hið eina,
sem dugir, þá vona ég, að
ég geti bjargað mér, ef ég
skyldi lenda í þessari að-
stöðu.“ — Á síðastliðnu ári
lentu 712 bifreiðir í vatni í
Hollandi og 118 manns
drukknuðu.
VANDAMAL ligp(Ur nú
fyrir borgarstjórn Róma-
borgar, og hefur hún klofn-
að alvarlega í málinu. Spurn
ingin er, hvort loka eigi
sjálfsafgreiðslu-matstað, —
sem nýlega hefur verið sett-
ur upp í hinu fornfræga
Colosseum.
Nokkur hluti borgar-
stjórnarinnar vill láta loka
bar þessum, þar eð hann
„smáni sögulegt minnis-
merki“. Óttast þessi hluti
borgarstjórnarinnar, að
þetta muni opna flóðgátt, —
þannig að opnaðir verði ve.fc
ingastaðir, minjagripaverzl
anir o. s. frv. innan veggja
þessa 2000 ára gamla leik-
vangs.
í SAMA biíi og Frans
ætlar að opná dyrnar og
ganga inn í ■herbergið, héyr
ir hann fótátak að baki sér.
Tveir menn koma og reka
þann þriðja á undan sér
með byssum. Og það er eng
inn annar en vesalings leyni
lögerglumaðurinn, hann
Walraven. Hann er þá á lífi
ennþá, enda þót t
sýnilega sé mjö:
Frans þrýstir sé
veggnum. Dyrnar
upp og Walraven
með byssuvaldi. „
111

mm
g 1. rgúst 1959 — Alþýðublaðið