Alþýðublaðið - 08.09.1959, Blaðsíða 11

■■iiiiiiiimnnnmmnnnmnnnnmimnimumiiin
15. dagur
■niiiiiiiiiiiiimiiiimmmiiiiimmmiiiiiimimmiiD
greinilega. Eg var ekki bak
við sviðið, en hinar sögðu að
hún hefði jafnað sig fullkom-
lega. Hún sagðist ætla að
hvíla sig dálítið fyrir næstu
sýningu, en þegar sýningin
hófst var hún þar ekki. Við
fundum hana hvergi. Það
varð að sleppa hennar atriði.1
„Hvar funduð þið hana?“
Linda settist á rúmið og
leit á hann: „Vfeiztu það
virkilega ékki, Davíð?“
Hann hristi höfuðið en hún
sá að hann var farið að
gruna eitthvað. ,,'Niei, segðu
mér það, Linda.“
„Hún fannst í þinni íbúð,
dáin! Fay fann hana, hún
heldur að henni hafi verið
byrlað eitur.“
Hann var að heyna að
kveikja sér í sígarettu en við
þetta missti hann hana í
gólfið. „Fann Fay hana?“ —
endurtók hann. Svo grúfði
hann andlitið í höndum sér.
„G'uð minn, en hvað þetta er
hræðilegt! Veslings Frankie,
veslings litla stúlkan! Því lét
ég þetta ske?“ Rödd hans var
tryllingsleg eins og hann
fyrirliti sjálfan sig.
„Heldurðu að þú hefðir
getað hindrað það, Davíð?“
spurði hún rólega.
„Kannske, ef ég hefði verið
hér og séð hvað sfceði. „Hann
stamaði og faldi andlitið enn
í höndum sér.
„Vissir þú að þetta gæti
skeð?“ Hún gat efcki annað
en spurt.
„Nei, mér datt það ekki í
hug. Það sver ég. Eg hélt
ekki að neitt skeði svona
fljótt, Linda. Rödd hans var
rám og titrandi. „Hefði ég
bara verið þar, en ég komst
ekki, ég var annað að gera.
En nú skil ég lætin fyrir utan
íbúðina, lögregl'ubílai", sjúkra
ibíll og mikið af fólki. Þess
vegna kom ég hingað í stað-
inn fyrir.“
„En hvaða máli skipti það
ailt fyrst þú vissir ekki að
Frankie var þar?“
„Eg vil ekki eiga neitt við
lögregluna, ég hef ekki efni á
því núna.“
Hún horfði forvitin á
hann: „Hefur þú ekki ef-ni á
að eiga við lögregluna núna
Davíð?“
Hann hristi höfuðið, svo
sagði hann reiðilega: „Því
heldurðu að ég hafi ekki
hjálpað þér við landamsBrin í
gær? Heldurðu að ég hafi
ekki viljað hjálpa þér?
En ég vissi að færi ég að
skipta mér af því, færi lög-
regluna að gruna ýmislegt“.
„Gruna hvað?“
„Ekkert“, muldraði hann.
„En ég þarf að gera ýmislegt
hérna austantjalds og ég vil
helzt ekki að lögreglan kom-
ist að því“.
„Segðu mér allt sem þú
veizt, Linda“, sagði hann og
kveikíi sér í sígarettu. Svo
sagði hann: „Veslings barn-
ið! Eins og hún hefði ekki
liðið nóg! Vertu svo væn að
segja mér allt, sem þú veizt“,
bætti hann við.
„Ég veit ekkert meira. Af
hverju spyrðu ekki Fay? Hún
fann hana?“
„Hvern djöfulinn var Fay
að gera í minni íbúð?“
„Hún fór til að segja þér
r
að Frankie væri horfin. Við
vorum öll áhyggjufull þegar
hún mætti ekki á sýningu.
Fay sagðist vita hvar þú bygg
ir“. Hún hikaði en bætti svo
við. ,,Hún sagðist hafa lykil
að íbúðinni og geta beðið
þangað til þú kæmir, ef með
þyrfti“.
„Kannske hefur hún lykil.
Hún er vinkona mannsins,
sem lánaði mér íbúðina“.
Hann sagði það svo kæru-
leysislega að henni létti. Var
það allt og sumt? Hafði Fay
viljandi talið þeim trú um að
eitthvað væri milli þeirra
Davíðs?
Hún hafði ve'rið svo upptek-
in af að tala við Davíð, að
hún hafði gleymt manninum
sem von var á að sækti hana.
Hún leit á úrið sitt og sá gð
hann kæmi eftir kortér. Ein-
hvern veginn varð hún að
losna við Davíð, hún mátti
engum segja neitt. En hún
óskaði af öllu hjarta að trúa
Davíð fyrir því.
„Er ekki bezt að þú biðjir
Fay um að segja þér allt?“
spurði hún.
Hann hikaði en svaraði svo:
„Satt að segja barði ég að dyr-
um, en hún svaraði ekki!“
Hún varð fyrir vonbrigðum.
Svo hann hafði farið fyrst til
Fay! „Hún er áreiðanlega sof-
andi, hún var úrvinda. Hún
tók inn svefntöflur“.
„Fíflið litla“, sagði hann.
Hún leikur sér að dauðanum.
Ég hef margsinnis sagt henni
að einn góðan veðurdag vakni
hún ekki aftur“. Hann var
reiðilegur.
„Ég hélt að tvær svefntöfl-
ur gerðu henni ekkert mein“,
sagði Linda, því henni fannst
hann vera að ákæra sig.
„Ef hún tæki nú tvær! En
hún ber á sér nægilegt eitur
til að drepa heila hersveit!“
Hvað vissi hann um það?
En hún mátti ekp' vera að
því að hugsa um það núna.
Hún leit á úrið sitt og stóð
upp, en einmitt þá féll miðinn
á gólfið. Hún beygði sig til
að taka hann upp, en Davíð
varð á undan. Hann las hátt:
„Faðir yðar hefur verið tek-
inn fastur á ný og er í höll
skammt héðan frá. Það kemur
maður eftir klukkutíma til að
sækja yður og fara með yður
þangað. Einkennisorðið er:
Rósir. Ef þér segið einhverj-
um þetta deyr faðir yðar!
Hann þarfnast yðar. Treystið
mér“.
Hann leit frá miðanum til
hennar. „Svo þú féllst fyrir
þessu! Og þess vegna ertu
komin á fætur, þess vegna er
búið að pakka niður í töskuna
þína? Ertu orðin brjáluð,
Linda! Heldurðu að þú getir
treyst þessu?“
„Ég veit það ekki, Davíð“,
sagði hún. „Satt að segja veit
ég það ekki. En ég verð að
hætta á það. Ég sagði þér, að
pabbi er veikur. Það átti að
skera hann upp í þessarf viku,
það var búið að vara hann við
að bíða of lengi. Hann er í
fangelsi einhvers staðar og
hvernig geta þeir, sem halda
honum, vitað að hann er veik-
ur? Ég er viss um að það segði
hann aldrei sjálfur. Ég verð
að fara — þó ekki sé til ann-
ars en að skýra, fyrir þeim
hve mikið veikur hann er. Ég
verð að segja þeim hvað er að
honum og láta þá ná í lækni.
Ég fyrirgæfi mér aldrei ef ég
færi ekki og hann dæi“.
Hann hikaði, svo kinkaði
hann kolli. „Ég skil þig. En
slapp faðir þinn og er nú
fangi? Hvað ef þú verður tek-
in til fanga sjálf?“
„Ég vei’ð að hætta á það,
þá verð ég að minnsta kosti
heima hjá honum. Ég get
kannske hjúkrað honum ef
hann er mikið veikur. Ég veit
að þér finnst það heimskulegt
af mér að fara, Davíð, en ég
get ekki gert annað. Ég get
ekki afborið að hugsa mér
hann veikan og einmana“.
Rödd hennar brast og hún
bætti auðmjúk við: „Reyndu
að skilja mig!“
Hann kinkaði kolli og gekk
fram og aftur um gólfið. Hún
sá-hve þreytulegt og tekið
andlit hans var. Hann leit
ekki lengur út eins og ungur
glaður drengur; heimsborg-
ari, eins og fyrst þegar hún
sá hann. Hjarta hennar bráðn
aði og hún reyndi að minnast
þess að hún vissi ekki með
vissu, að hann hefði ekki
drepið Frankie. Hann hefði
vel getað gert það og farið áð-
ur en Fay kom. Það var alls
ekki víst að það væri rétt,
sem hann hafði sagt um Fay,
lykilinn og íbúðina. Hún sagði
sjálfri sér að hún væri heimsk
að treysta honum svo mjög.
Hans Sell hefðf sagt henni að
það væri heimskulegt —.
Hans Sell! Hvers vegna
hafði henni ekki dottið hann
fyrr í hug? Hann hafði skip-
að henni að fara ekki frá
Austur-Berlín án þess að biðja
sig um leyfi. Hún vildi ekki
að Hans reiddist henni, hún
kunni ekki aðeins vel við
hann sem karlmann, hún dáði
hann mjög. Kannske hann
væri meira að segja „Riddar-
inn“ frægi? En það gat hún
ekki sannað og ekki gat hún
náð í hann núna.
„Þú ert búin að taka á-
kvörðun, sé ég“, sagði Davíð
þreytulega. „Og það er líka
réttast sem þú gerir“. Hann
leit á ur sitt.
„Hvenær heldurðu að hann
komi að sækja þig?“
Hún leit á úr sitt; „Eftir
tíu mínútur“.
„Þá hef ég nægan tíma, ef
ég reyni að flýta mér“.
„Tíma?“
Hann hafðf verið svo þreytu
legur og daufur, en nú var
hann fullur af orku, æstur og
glaðlegur.
„Ég>fæ lánað mótorhjól. Ég
sá að margir af þjónunum
komu á hjóli í morgun. Það
voru einmitt vaktaskipti og
því sá enginn mig. Ég fæ eitt
lánað“.
„Ætlarðu að stela því?“
„Ég veit að það er ekki lög-
um samkvæmt, en ég verð að
gera það. Ég er með peninga
á mér og set þá í staðinn fyr-
ir“.
„Kemurðu ekki aftur?“
Hann yppti öxlum og brosti
biturt. „Það er aldrei að vita
— maður kemur ekki alltaf
aftur á þann stað, sem mað-
ur fór frá. En reyndu að tefja
fyrir þeim sem kemur, eins
og unnt er. Spurðu hvert þú
farir, láttu sem þú sért ekki á-
kveðin, láttu sem þú þurfir að
pakka niður, gerðu hvað sem
er, en tefðu fyrir honum“.
Hann var farinn að ganga
fram og afíur um gólfið á ný.
„Heyrðu annars, ertu með
sígarettur?“
„Tvo pakka, held ég“.
„Það er ekki nóg. Hringdu
niður og pantaðu nokkur kar-
ton. Það skiptir engu máli
hvað þau kosta“. Hann rétti
henni peninga. „En heimtaðu
að allt sé sama merkið, t. d.
Elgert sígarettur. Þær ætt-
irðu að fá hér. Og frá því að
þú verður sótt, þá reyktu eins
og strompur, keðjureyktu. Þú
verður að reykja alla leiðina
og henda stubbunum út. Þú
getur þótzt vera svona tauga-
spennt, það kemur honum
ekkert á óvart. Hann er jú að
fara með þig út í óvissu. Það
væru allir taugaóstyrkir í þín-
um sporum. Ég ætti að geta
fundið þig á stubbunum þó að
ég missi af þér við að fara á
undan eða lenda í umferðar-
töf“.
Hann tók fast um axlir
hennar: „Viltu gera það sem
ég bið þig um, Linda?“
„Hvernig veit ég hvort ég
get treyst. þér?“ spurði hún
örvingluð.
Hann tók fastar um axlir
hennar. Hún stundi af sárs-
auka. „Mig kennir til“, hvísl-
aði hún.
„Ég sleppi ekki fyrr en þú
hefur lofað að gera það, sem
ég segi þér“.
„En hvernig veit ég hvort
ég get treyst þér?“ spurði hún
en ekki jafn örugg og fyrr.
Hann notaði ekki mörg
orð til að svara. Hann beygði
sig niður og kyssti hana.
„Spurðu hjarta'þitt og svíktu
mig ekki.“
Hann sleppti henni og hún
féll á rúmið. Svo var hann á
braut og dyrnar lokuðust á
eftir honum.
11.
Linda var fegin að það leið
stundarfjórðungur áður en
hún var sótt. Þegar barið var
að dyrum, settist hún upp og
með hjartað í hálsinum gekk
hún til dyra og opnaði.
Hár herðabreiður maður,
ekki ósvipaður Davíð í vexti,
beið fyrir utan. Hann var
klæddur í bílstjóraeinkennis-
búning og sló saman hælurn
og hneigði sig. „Bíllinn, sem
#1ugvéiarnars
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflug: Gullfaxi
fer til Glasgow og Kaupm,-
hafnar kl. 08.00 í dag. Vænt-
anlegur aftur' til Rvk kl. 22.
40 í kvöld. Flugvélin fer til
Glasgow og Kaupm.h. kl.
08.00 í fyrramálið. Hiímfaxi
er væntanlegur til Rvk kl.
16.00 í dag frá Madrid og
London. — InnanlandsTiug:
í dag er áætlað að fljúga til
Akureyrar (2 ferðir), Blöndu
óss. Egilsstaða, Flateyrar, —■
ísafjarðar. Sauðárkróks, —
Vestmannaeyja (2 ferðir) og
Þingeyrar. — Á morgun er
áætlað að fljúga til Akur-
eyrar' (2 ferðir), Egilsstaða,
Hellu, Hornafjarðar, Húsav.,
ísafjarðar og Vestm.lyja (2
ferðir).
Skiping
Skipajitgerð ríkisins:
Hekla er í Bergen, á leið
til Kmh. Esjavar á ísafirði
í gærkvöldi á norðurleið. —■
Herðubreið er á Austfjörð-
um á norðurleið. Skjaldbreið
fór frá Rvk í gærkvöldi til
Breiðafjarðarhafna. Þyrill
er á Austfjörðum. Skaftfell-
ingur fer frá Rvk í dag til
Vestm.eyja. Baldur fer frá
Rvk í lag til Sands, Gilsfj,-
og Hvammsfjarðarhafna.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fer frá Leningr.
7.9. til Rvk. Fjallfoss kom til
Rvk 1.9. frá Hull. Goðafoss
fór frá Rvk 5.9. tilNew York
— Gullfoss fer frá Leith í
dag 7.9. til Rvk. Lagarfoss
kom til Hamborgar 6.9. frá
Riga. Reykjafoss fór frá Rvk
3.9. til New York Selfoss
kom til Rostock 6.9. fer það-
an til Gautaborgar Hamb.
og Rvk. Tröllafoss fer vænt-
anlega fr'á Hamborg 7.9. tili
Gdansk, Rotterdam, Ant-
werpen, Hull og Rvk. Tungu
foss fer frá Siglufirði,7.9. til
ísafjarðar og Keflavíkur.
' ;i
Skipadeild S.Í.S.:
Hvasafell er á Húsavík. —■
Fer 'þaðan til Saúðárkrpks.
Arnarfell er í Leningrad. —
Jökulfell er í Rvk. Dísarfell
fór 5. þ. m. frá Stykkishólmi
áleiðis til Eebjerg, Arhus,
Kalmar. Norrköping — og
Stokkhólms. •—• Litlafell er
í Hvalfirði. Iíelgafell er í
Gufunesi. Hamrafell er vænt
anlegt til Batum í dag.
$ 1$ Ji ft lf il I! í! I 8? Þú hefðir að niinnsta kosti getað beðið
þangað til ég hafði lesið teiknimynda-
sögurnar!
Alþýðublaðið — 8. sept. 1959