Alþýðublaðið - 15.09.1959, Blaðsíða 10

Kveðja:
Stefán Ðagfinnsson, skipstjóri
í DAG verður til moldar
borinn Stefán Dagfinnsson
skipstjóri hjá Éimskipafélagi
íslands, seinast skipstjóri á
Dettifoss. Hann lézt á sjúkra-
húsi í Kaupmannahöfn 31.
ágúst síðastl.
Stefán var fæddur hér í
Reykjavík 10. júlí 1895. For-
eldrar hans voru Dagfinnur
Jónssön, fæddur í Mýrdal í
Hnappadalssýslu og konu
hans Halldóru Elíasdóttur frá
Skutulseyri á Mýrum. For-
eldrar hans fluttust til Reykja
yíkur árið 1886.
Stefán Dagfinnsson tók far-
mannapróf frá Stýrimanna-
skólanum í Reykjavík 1922.
Hann byrjaði sinn sjó-
mennskuferil um fermingar-
aldur; fyrst á árabátum og svo
eitthvað á skútum. Hann byrj-
aði að sigla hjá Eimskipafélagi
íslands 1920, þá sem háseti á
strandferðaskipinu Sterling.
Upp frá því vann hann sig
upp hjá féiaginu, eins og
venja er, fyrst þriðji stýri-
maður svo annar og fyrsti.
Fastur skipstjóri varð hann
1951, en hafði verið skipstjóri
í afleysingum eitthvað á
hverju ári frá því hann varð
fastur fyrsti stýrimaður.
Ég kynntist Stefáni fyrst
1920, þegar við vorum báðir
hásetar á Sterling. S'vo skildu
leiðir, en lágu svo saman öðru
hvoru eftir að við vorum
orðnir stýrirrtenn. í stríðinu
vorum við saman á Goðafossi
og 1948 á Tröllafossi, sem við
vorum með að sækja til San
Franciseo.
Sjómannastarfið er oft
heillandi og eftirsóknarvert
fyrir unga menn; að fara út í
heiminn og sjá sig um. En á
höfum úti henda þó oft erfið
tilfelli, þar sem þeir verða
oft að berjast upp á líf og
dauða við hin trylltu náttúru-
öfl: fárviðri, holskeflur, ís,
yfirísing, þokur og kulda. En
þau él birta þó upp um síðir;
það gerir logn og sléttan sjó.
En þau ár, — það eru stríðs-
árin, — þegar sjómenn urðu
að sigla í skipalestum, var sí-
felld þrekraun og taugastríð
og margir báru þess aldrei
bætur og sumir gáfust upp.
Það voru sífelldar kafbátaá-
rásir og sjómenn horfðu á
skipin hverfa í djúpið hvert
af öðru.
í þokum og vondum veðr-
um var sífelld ásiglingar-
hætta, skipin urðu að halda
sig svo þétt saman; í nokkra
metra fjarlægð hvert frá
öðru, fyrir framan, aftan og
til beggja hliða, til að missa
ekki sjónar á næsta skipi, því
Stefán Dagfinnsson
skipstjóri.
dauðinn var vís, ef villzt var
úr skipalestinni. — Það yrði
löng röð, ef telja skildi alla
þá, sem viðurkenningar ættu
skilið fyrir framgöngu sína í
þeim hildarleik. Stefán Dag-
finnsson var á Goðafossi þeg-
ar honum var sökkt 10. okt.
1944. Hann og fleiri lokuðust
inni í borðsal yfirmanna, en
komust út með því að fara inn
á vélatoppinn og klifra upp
og út um fágluggann. Hann
fór að björgunarbátnum, sem
hann átti að stjórna og sá að
hann var brotinn. Við Stefán
og fleiri, lentum á sama
bj örgunarflekanum. Það var
austan hvassviðri og sjór gekk
" ‘J.' * ‘ '•>
stöðugt yfir flekann. Stefáni
varð mjög kalt, eins og fleir-
um, en hann var lengi að ná
sér, því hann var þá orðinn
frekar heilsulinur maður, oft
slæmur í lungum og fyrir
brjósti, og versnaði með aldr-
inum. Hann var skorlnn upp
við magasári fyrir nokkrum
árum og náði sér aldrei veru-
lega eftir það.
í síðustu ferðinni s6m hann
var með Dettifoss, það var í
júlí, veiktist hann um borð
og var lagður hér í sjúkrahús
mjög þjáður. Það var flogið
með hann til Kaupmannahafn
ar til uppskurðar, en þá var
hann orðinn svo heltekinn, að
uppskurður var ekki mögu-
legur.
Það má segja að Stefán hafi
gert skyldu sína til hins síð-
asta. Hann_var ágætur sjó-
maður. Tók föstum tökum á
þeirri vinnu um borð, sem
hann átti að stjórna. Var ein-
arður og harðskiptinn og ekki
fyrirlátssamur ef á hlut hans
var gert. Nepjunæðingur ó-
mildrar veðráttu fer oft hörð-
um höndum um sjómanninn,
og eins og móti skap þeirra,
sem byrja ungir til sjós og
sem sagt alast upp á sjónum.
Stefán var mannlegur og góð-
ur félagi. Eftir fyrstu kynn-
inguna urðum við brátt sam-
sýmdir, vorum oftast saman á
þeim tímum, sem við höfum
aflögu frá skyldustarfinu.
Hann var ræðinn og skemmti-
legur, gat þó verið þurr og
hlédrægur við þá, sem hann
ekki kærði sig svo mikið um
að blanda geði við. — Frá því
við byrjuðum að sigla saman
á ég margar góðar endur-
minningar með honum sem
félaga og vini.
Vinir hans og samstarfs-
menn vita, að lengi lifir
mannorð, þótt maður deyi.
Eym.
Hiaukur
Morthens
|yngur með hljómsveit
^ha Elvars
^Matur framreiddur kl.
W—ii.
- Borðpantanir í sima
15327

átið okkur
aðstoða yður við kaup og
sölu bifreiðarinnar.
Úrvalið er hjá okkur.
ASsioð
við Kalkofsveg og
Laugaveg 92.
Sími 15812 og 10650,
PELS
ljósir litir.
Hattabúð
Reykjavíkur
Laugavegi 10.
Nýkomnir
mikið úrval.
Hattabúð
Reykjavikur
Laugavegi 10.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
PEYSLR
mjög fallegt úrval,
Hattabúð
Reykjayikur
Laugavegi 10.
SÓL GRJBN
CUDOCLER HRy
Get útvegað öll heimspekirit Gunnars Dal:
Rödd lndlands
(um indverska heimspeki) ih. kr. 95,00
Þeir spáðu í stjörnurnar
(12 heimspekingar Vesturlanda) ib. kr. 68,00
Sókrates (um gríska heimspeki) ih. kr. 85,00
Jónas Jónsson frá Hriflu: „Einu sinni átti fsland tvo dugandi og athafnasama heimspek-
inga. Nú er heimspekingurinn ekki nema einn, Húnvetningurinn Gunnar Dal. Það ætti að
vera venja á íslandi að mismuna greindum ungmennum með því að láta þau fá eitthvað heim-
spekirit eftir Gunnar í jólagjöf.“ -
I ritdómi um Sókrates segir Guðmundur Daníelsson rithöfundur: „Mikill fílósóf getur
enginr. orðið nema hann sé og skáld gott. Þetta ætla ég að sannist allvel á Gunnari Dal. í ljóða-
bók hans hinni síðari „Sfinxinum og hamingjunni“ er mikið af djúphugsuðum og fögrum skáld-
skap, framandlegum og frumlegum, og hafa sumar myrtdir þessara ljóða orðið mér hugstæðari
en annar skáldskapur yngri- ljóðskálda Þjóðarinnar. Sókrates er mjög vef rituð þók, þraut-
hugsuð, ,,brilliant“.
Kristmann Guðmundsson rithöfundur: „Bók Gunnars um Sókrates er rit í meistaraflokki;
þar fer saman skáldleg víðsýni, vitrænn skilningur og vísindaleg þekking. Það þarf ekki mikla
spádómsgáfu til þess að segja fyrir, að Gunnar Dal mún fyrr eða síðar verða heimskunnur á
þessum vettvangi.“
Sendist hvert á land sem er gegn póstkröfu.
Bjami Sveinsson, Pósthólf 1115, Reykjavík
10 15. sept. 1959 — Alþýðublaðið