Alþýðublaðið - 19.09.1959, Blaðsíða 6

mni
Á VORUM dögui
vítamínin og þekkii
þeim daglegt viðræ
manna. En hvernig
forfeður okkar vandí
með hin nauðsynlegu
Musa hreifst af ]
vítamínunum er ekk:
en 50 ár eða svo, áði
ekki talað um slíka h
Norrænar hióðir la
;ínum tíma að útvi
?æðu sína hið lífsnai
ega C-vítamín. Hei
rm það er að finna
bisku riti. Allir vita e
íngarnir voru ærið o;
annan fótinn í li
þeim, sem liggia ac
jarðarhafi. Eitt sinn
ist það, að fimm ví
skip lögðust að landi
is. Hinn lærði Arab
Musa hreyfst af
mjúku línum langsk:
og ákvað að hein
skipamenn bessa. Ve
um vel tekið af stýr:
og varð Abu Musa
margt illt hafði hei
norðurálfubúa furðt
inn yfir hversu g£
voru kurteisir. Arab:
lærður í efnafræði
er að lækningum 1
spurði hann aðkom
margs um mannlíf í
uriöndum og heils'
birgðageymslum sá
að geymt var miki?
af la.uk og spurði
það sætti. Fékk ha:
svör að þetta vær
víkinga á langferðu
eð laukurinn héld
I KAUPMANNAHOFN
hafa dómstólarnir fyrir
skemmstu fengið nýstárlegt
og skemmtilegt mál með
höndum. Málið höfðar til
hinna fínu stétta í landinu
og hefur þar af leiðandi vak
ið mikla athygli. Málsatvik
eru í stuttu máli þessi:
Velmektugur arkitekt átti
dýrmæta tík af allra bezta"'
kyni og hafði hið mesta dá-
læti á henni. í nágrenni við
arkitektinn bjó verksmiðju-
verkamaður, sem átti hund.
Á einhvern óskiljanlegan
hátt hafa hundaskammirnar
átt ástafurídi saman, þrátt
fyrir strangan húsaga, sern
að minnsta kosti tík arki-
tek.tsins bjó við..
Nú er ekki að sökum að
spyrja. Fyrr en varði var
tík arkitektsins orðin þung-
uð og varð uppi fótur og fit
á heimilinu. Arkitektinn
sjálfur vakti heilar nætur
til þess að vita, hvort ,,fað-
irinn“ kæmi ekki að vitja
,,unpustu“ sinnar. Jú hann
kom og það var auðvitað
hundur verksmiðjuverka-
mannsins.
Ekki var beðið boðanna,
farið með hinn láttsetta
hvutta til sinna föðurhúsa
og auk þess tilkynnt hátíð-
lega, að þetta mál" skyldi
fara beinustu leið til dóm-
stólanna.
Það var ævinlega fullir
bekkir af áhorfendum, með-
an málið var fyrir dómstól-
unum og skemmtu menn
sér konunglega oft á tíðum.
Og daglega fékk arkitekt-
inn bréf og upphringingar
þess efnis, hvernig vesalings
tíkinni liði og hvort bún
væri orðin léttari. Meðan á
réttarhöldunum stóð eign-
aðist hún einmitt 7 hvolpa.
A'rkitektinn iheimtaði 5
þúsund krónur danskar í
skaðabætur, og dómsniður-
stöður urðu þær, að hann
vann málið og fékk 2000 kr.
skaðabætur frá hinum ó-
lánssama verksmiðjuverka-
manni.
QOíSt*
<33
'cpyriqhi P. I. B. Box 6
Ó Sóli míó,
bjóddu mér í bíó,
í betri sæti
EDDIE SINCLAIR er 42
óra gamall Englendingur
búsettur í Nottinghain.
Hann lifir sannarlega
tvöföldu lífi eins og það er
kallað: Á kvöldin er hann
ósköp venjulegur og held-
ur vel liðinn borgari, —
herra Sinclair. Hann er
isímritari að /atvinnu og
vinnur aðeins á kvöldin og
nóttinni. — Á daginn er
■hann hins vegar dálítið
önnur og ævintýralegri
persána. Hann er ,hinn
dæmalausi fakír Kabbulah
— fakírinn, sem setur
hroll í áhorfendur sína. —
Þeir fá gæsahúð og ískalt
vatn rennur þeim milli
skinns og hörunds, með-
an hann leikur kúnstir sin
ar: — Hann leggst á fimra
þumlunga háa gadda og
lætur síðan kvenmann
setjast ofan á sig. Meðan
hann liggur í þessari stell-
ingu talar han við áhorf-
endur og segir þeim frá
vellíðan sinni:
— Mér mundi ekki líða
betur þótt ég lægi á fjór-
faldri svampdínu!
Hann lætur reka nagla
í gegnum tunguna á sér
og stinga í sig prjónum hér
og þar á skrokknum á sér,
rétt eins og væri hann lif-
andi nálapúði.
Hann lærði þessar fak-
írkúnstir, þegar han var
í hernum og dvaldist í
herbúðum í Indlandi. —
Hann hafði alltaf haft á-
huga á fakirum og nú not-
aði hann tímanr og fór til
allra færustu fakíra Ind-
lands og lét þá kenna sér.
Hann gefur lærimeistur-
um sínum lítið eftir nú
orðið.
Alllliiuliiiillllliilliliiilllllimiltlimllllllliiiiiiilifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiniimniinimiiiiiiiimniiiiiiiiin
ætlaði að taka stjórnina í
sínar hendur“, bætir hann
við. Nú fær Frans hugmynd
— Er ekki kominn timi til,
að þessi manngarmur hann
Gaston leggi spilin á borð-
ið? Hvað ætlaðist hann fyr-
ir með þessu brölti sínu?
Hvaða ástæðu hafði hann til
að haga sér svona fárán-
lega? En hvar er svikarinn?
Sennilega er hann enn þá
inni í eldflauginni. Frans
kallar á hann.
^ KVIKMYNDAIl
eigendur í Bre
kvartá sáran yfir 1
flensi áhorfenda "meðs
ið er að sýna myndirn
Margir þeirra hafa
ti.1 þess ráðs að hengj
vinsamleg tilmæli til
gesta um að hætta þ
leiða sið. Hjá einum
aði auglýsingin svona:
•— Vinsamlegast
leikarana eina um ’
flens og svoleiðis.
föl SVO VINSÆLT
togleðrið er með
þjóðinni og.kannski h
hverjum karlmönnurr
— þá er ekki víst, at
endur þessa fyrirbrig?
að í sjálfu heim
togleðursins er nú fa
nota það í æ ríkara
sem megrunarlyf.
^ SVISSLENDING.
urðu f.yrstir til þ
setja á.rtal á myrit sín
vnr á að giáka 4
um síðan.
FRUMSKÓGARINS
NÚ HEFUR prófesor Du-
val líka klifrað út úr eld-
flauginni til þess að svipast
um á staðnum, sein þeir
hafa lent á. Eftir hina hröð'u
ferð í loftinn er það undar-
leg tilfinning að hafa allt í
einu fast land undir fótun-
um. En hvar í veröldinni
skyldi eldflaugin hafa lent?
„Við verðurn sennilega að
bíða þar til dimmt er orðið“
segir Frans, ,,eða segðu mér
herra prófessor: Er ekki
hægt að fá að vita um stað-
arákvörðun okkar með því
að rannsaka stjörnurnar?“
— „Hundinginn hann Gast-
on er sennilega eini maður-
inn hér af okkur, sem kann
það“, segir prófessorinn og
stynur þunglega. „Hann
veit líka sennilega hvar við
vorum staddir, þegar hann

FANGAR
g 19. sept. 1959 — Alþýðublaðið