Alþýðublaðið - 21.11.1959, Blaðsíða 11

39. dagur
í umslagið og lagði það á skrif
borðið.
Hún þráði, að Leigh kæmi
heim og hún vildi helzt ekki
fara heim til að borða. Þegar
hún kom aftur, sagði Florrie
henni að hann hefði komið,
gleypt í sig rnatinn og farið
út aftur.
,,Eg held, að hann hafi
skilið eftir skilaboð til yðar
á borðinu yðar.“
Hún reif titrandi bréfið
upp. ,,Elskan mín, hafðu ekki
of miklar áhyggjur. Eg er
enn í yfirheyrslu, en það
stendur varla mikið lengur.
Eg elska þig, Leigh.“ Hún
setti bréfið í tösku sína og
hugsaði um bað, að þetta væri
fyrsta bréfið, sem hún hafði
fengið frá honum síðan hún
fékk ráðningarbréfið.
Hún leit út um gluggann
skömmu seinna, þegar hún
heyrði gengið um fyrir utan.
Herra Worplesdon kom inn
um aðaldyrnar. Hún skildi
Það var hrinet á dvrabjöll-
una'og hún kallaði til Florrie
að hún skvldi fara til dvra.
ekki hvað hann gæti verið að
gera til Englands svona fljótt.
Hún hélt að hann og kona
hans hefðu ætlað að vera
lengur.
,,Ungfrú Faulkner? Má ég
koma inn? Mig langaði til að
tala við lækninn, en fyrst
hann er ekki heima, get ég
eins vel talað við yður.“
,.Gjörið bér svo vel.“
Hún vísaði honum inn til
sín og bauð honum sæti, en
hann vildi heldur standa.
Hún fann á sér að hann ætl-
aði að segia henni eitthvað
þýðinsarmikið.
„Eg kom strax og ég heyrði
umþennan hræðilega.atburð,“
hóf hann mál sitt.
Jill grein andann á lofti.
,,Eg býst við að ég geti
borið vitni.“
Hún varð máttlaus í hnján
um. Hún hneig niður í stól-
inn.
Herra Worplesdon sagði var
lega: „Þér hafið það mjög erf-
itt.“
„Það hefur Verið hræði-
legt. Sanders læknir er á lög-
reglustöðinni núna. Það er
alltaf verið að senda eftir hon
um til yfirheyrslu.“
„Er hann grunaður.“
„Það hlýtur að vera.“
„Eg veit ekki vel hvað
skeði. Eg sá ekki blöðin sem
sögðu frá því og ég veit að-
eins að frú Sanders var myrt
og að læknirinn liggur undir
grun.“
„Já,“ hún leit á herra Wor-
plesdon, hún var föl og augu
hennar full örvæntingar. —
„Herra Worplesdon, vitið þér
eitthvað Leigh í hag? Eg veit
afs-as*
.... Sparió yður Maup
á miUi naargra verglana1-
ÚÖRUOftL
4-ðlltíM
- Ausburstxseti
ugt ímýndunarafl. Það var
verið að setja upp flugelda í
garðinum við hliðina á. Hún
sagði að einhver hefði sprengt
kínverja. Við vorum orðin of
sein og konan mín var í
slæmu skapi, ef ég má leyfa
mér að segja svo. Hún vildi
að við flýttum okkur og
sagði að við misstum af flug-
vélinni, ef við biðum lengur.“
Jill stóð á fætur, hjarta
hennar sló ótt og títt.
„Við verðum strax að fara
niður á lögreglustöð og segja
þeim það.“
„Það lá við að ég gerði það
í stað þess að koma hingað,
en mér fannst ég mega til með
að tala, við lækninn fyrst. —
Eftir því sem ég lít á málið
gat Sanders læknir ekki bæði
verið að rífast við konu sína
hvaaaaaa**"
■ IIII iniMiimiMiii
að maður að nafni Ronald
Adamson kom að heimsækja
frú Sanders, kvöldið, sem
morðið var framið. Hann kom
klukkan sex. Hún hleypti
honum inn, en ég var á leið-
inni til dyra og þó þau sæju
mig ekki, sá ég hann fara
með henni inn í setustofuna.
En enginn annar sá hann —
nema —“
Herra Worplesdon sagði
blíðlega: „Eg sá hann ekki
ungfrú Faulkner. En ég sótti
toflurnar um kvöldið og þá
heyrði ég að verið var að ríf-
ast í setustofunni og hélt að
læknirinn og kona hans væru
að þræta. Þegar ég gekk niður
stíginn að húsinu, sá ég ykk-
ur Sanders lækni standa hér
inni og tala saman. Það var
ekki dregið fyrir svo ég sá
ykkur greinilega. Eg man að
ég hugsaði með sjálfum mér:
„Frú Sanders getur þá ekki
verið að rífast við lækninn,“
og ég var einmitt að hugsa
um hvern hún gæti verið að
rífast við, þegar ég gekk að
bíl mínum. Eg var að setjast
inn, þegar ég heyrði skot. Eg
sagði það við konu mína og
það lá við að ég færi inn í
húsið. En hún stríddi mér
með því að ég hefði of auð-
GRAHNARNIR ”tg veit veI að það “ekki ret!;
mamma, en hann var að tefja mig.
og tala við yður og því hlýt-
ur annar maður að hafa verið
hjá henni og skotið hana.“
„Vitanlega er það rétt, en
hingað til höfum við ekki get-
að sannað það.“
„Guði sé lof að ég sá dag-
blað í gær. Einhver Englend-
ingur kom til hótelsins okkar
og var með blað með sér.
Annars hefðum við ekki vit-
að það fyrr en við komum
heim.“
Augu Jill voru full af tár-
um. Loksins var einhver kom
inn, sem gat vitnað með henni
að Leigh hefði ekki skotið
Adele. Þó herra Worplesdon
hefði ekki séð Ronald Adam-
son gat hann borið vitni um
að einhver annar hefði verið
hjá Adele.
„Mér datt í hug hvort ein-
hver annar hefði ekki séð
hann.“
,,Eg mætti konu, sem kom
inn um garðshliðið um leið
og ég fór út. Eg held ag það
hafi verið kennslukonan.“
„Ungfrú Evans? Hún hefur
ekki minnzt á það einu orði.
Eg vissi ekki einu sinni að
hún hefði verið komin inn. Sá
hún vður herra Wornlesdon?“
„Já, svo sannarlega. Eg
bauð henni gott kvöld.“
Jill starði á hann. hún trúði
þessu ekki. Gat verið að hann
væri að liúga að henni? Nei,
bví skvldi hann será það? En
því hafði ungfrú Evans ekki
sagt frá bví, ef hún hafði ver-
ið í húsinu, þegar Adele var
mvrt? Hún hafði sagt, að hún
hefði komið heim eftir að
glænurinn var framinn. Hún
hafði sagt það, eiðsvarin, við
réttarrannsóknina.
„Þér segist hafa hitt hana
við hliðið og þér heyrðuð
skotið um leið og þér settust
inn í bílinn?“
„ Já, bíllinn var nokkra
metra vinstra megin við
hliðið.“
„Þá hlýtur ungfrú EVans
að hafa heyrt skotið líka,“ —
sagði Jill. „Hún hefur verið
að koma að húsinu —.“ Hún
þagnaði og hélt svo áfram:
„Þá skil ég ekki hvernig hún
komst hjá því að sjá Ronald
Adamson, þegar hann fór út
um gluggann!" Og nú tók hún
í hendina á herra Worples-
don. „Við skulum koma strax
og tala við lögregluna. Lækn-
irinn er þar. Hann hefur ver-
ið þar í allan morgun og fór
strax eftir matinn.
Hann ók henni að lögreglu-
stöðinni í bílnum sínum. Þau
fóru inn til lögreglustjórans.
„Eg er með nokkrar upp-
lýsingar sem ég vildi gjarnan
gefa lögreglustjóri,“ sagði
herra Worplesdon dálítið
rogginn. „Eg held að það séu
mjög þýðingarmiklar upplýs-
ingar viðvíkjandi dauða frú
Sanders.“
Jill hlustaði á sögu hans.
Hún bætti svo við þeim
grun sínum, að ungfrú Evans
hlyti að hafa séð Ronald Ad-
amson, þegar hann gekk frá
húsinu.
„Þetta varpar nýju Ijósi
á allt,“ sagði lögreglustjór-
inn mjög ánægjulega.
„Hvar er Sanders læknir?“
spurði Jill hræðslulega.
„Hann fór fyrir tíu mín-
útum síðan. Ee held að hann
hafi ætlað að líta við á spít-
alanum á leiðinni heim.“
Hún óskaði þess, að þau
hefðu ekki misst af honum.
Hana langaði til að segja hon
um strax hvað hefði skeð.
„Eruð þér alveg viss um
að þér hafið séð ungfrú Ev-
ans?“
„Eg gæti kannske ekki
svarið, en ég held það, það
var dimmt úti.“
„Þá er bezt að við vfir-
heyrum hana strax. Hún býr
hér nálægt. Ef hún er heima,
er enga stund verið að sækja
hana. Viljið þér bíða, herra
minn?“
„Vitanlega bíð ég.“
Jill sagði örvæntinffarfull:
„Mig langar til að bíða, ef
ég má.“
„Gerið það. ungfrú.“
Þeim var vísað inn í annað
herbergi og sagt að bau vrðu
látin vita strax og ungfrú Ev-
ans kæmi til lögreglustöðv-
arinnar.
Jill revndi að snvria herra
Wornlesdon um forðalagið og
hvernig þau hefðu skemmt
sér. Hún sagði, að bað gleddi
sig að konunni hans liði bet-
ur ow hnð væri gott að þeim
hefði liðið vpI.
..Fa^’ð bér aftnr þangað,
herra Wornlesdon.“
„Já, ég fer strax og bet.ta
er afgrei+t. Eg er ekki hálfn-
aður með fríið mitt.“
Hún sagði slitrótt: „Eg
get ekki Ivst bví hve þakklát
ég er og hve þakklátur San-
ders læknir verður yður fyr-
ir betta.“
Herra Worplesdon klapp-
aði á hendina á henni föður-
legur á svip.
„Vitlevsa. Eg er fegin að
geta hiálnað.“
„Hiálpað!“ Augu Jill fylit-
ust tárum. „Þér hafið bjargað
lífi Leigh.“
Hún leit út, um gluggann,
skelfingu lostin yfir því að
hún var að því komin að
gráta. Hvers vegna hafði ung
frú Evans haldið því fram, að
hún svaraði sér sjálf. Ungfrú
Evans gat hvorugt þeirra
Leigh þolað. Kannske hefði
hún kunnað vel við Leigh
fyrst, begar hún kom í húsið
og snúizt svo gegn honum,
þegar hann leit ekki við
henni. Hún mundi að Florrie
hafði sagt kankvíblega
skömmu eftir að ungfrú Ev-
ans kom að það væri greini-
legt, að hún ætlaði sér að ná
í lækninn. Florrie hafði sagt
að það revndu allar kennslu-
konur Bunty. Þær reyndu
allar að ná í hann, þó þær
LISTASAFN Einars Jónsson-
ar, Hnitbjörgum, er opið á
sunnudögum og miðviku-
dögum frá kl. 1,30—3.30.
-o-
Messur
Neskirkja: Barnaguðsþjóustá
kl. 10.30 og messað kl. 2.
Séra Jón Thorarensen.
Fríkirkjan: Hátíðamessa kl. 2
Minnst 60 ára afmælis safn-
aðarins. — Séra Þorsteinn
Björnsson.
Keflavíkurkirkja: Barnaguðs
þjónusta kl. 11 f. h. Séra
Ólafur Skúlason.
Laugarneskirkja: Messa kl. 2
e. h. Barnaguðsþjónusta kl.
10.15 f. h. Séra Garðar Svav
arsson.
Dómkirkjan: Prestvígsla kl.
10.30 f. h. Messa kl. 5 e. h.
Séra Jón Auðuns Barnasam
koma í Tjarnarbíói kl. 11
f. h. Jón Auðuns.
Kaþólska kirkjan: Lágmessa
kl. 8,30 árd. Hámessa og
prédikun kl. 10 árd. Kór
kaþólska safnaðarins á
Keflavíkurflugvelli syngur
við hámessuna.
Halgrímskirkja: Messa kl. 11
f. h. Séra Lárus Halldórs-
son. Baranguðsþjónusta kl.
1.30 e. h. Séra Lárus Hall-
dórsson.
Háteigssókn: Messa í Hátíða-
sal Sjómannaskólans kl. 2.
Barnasamkoma kl. 10.30 ár
degis. Séra Jón Þorvarðs-
son.
Bústaffaprestakall: Messað x
Kópavogsskóla kl. 2. —
Barnasamkoma í Félags-
heimilinu kl. 10.30. Séra
Gunnar Árnason.
Fríkirkjan í Hafnarfirffi: —
Messa kl. 2 e. h. Séra Krist-
inn Stefánsson.
Bessastaffir: Messa kl. 2 —
Garðar Þorsteinsson.

. -o-
Loftleiffir h.f.:
Hekla er vænt-
anleg frá Kmh.
og Oslo kl. 19 i
dag. Fer til New
York kl. 20.30.
Edda er væntan
leg frá New
Yor kl. 7,15 í
fyrramálið. Fer
til Oslo, Gauta-
borgar, Kaup-
,-y
mannahafnar og Hamborgar
kl. 8.45.
-o-
Skipaútgerff
ríkisins:
Hekla er á Aust-
Ejörðum á norður
leið. Esja fór frá
Rvk í gær vestur
um land í hring-
ferð. Herðubreið fór frá Rvk
í gær austur um land til
Vopnafjarðar. Skjaldbreið er
á Vestfjörðum á suðurleið. —-
Þyrill er á AustfjörðUm. —-
Skaftfellingur fór ffá Rvk f
gær til Vestmannaeyja.
Alþýðublaðið — 21. nóv . 1959 11