Skírnir - 01.01.1827, Blaðsíða 15

15
jafnvel fagt ad margir hermanna-foríngjar og
adrir yfírbodarar hafi af þeirra völdum mift em-
bætti fín edur jafnvel fjálfkrafa fagt þau af fer.
Atferd þesfí vard þó ei allsftadar vinfael, og í
Ruduborg (Rouen) íNormandíi gjördiz jafnvel
almennt upphlaup, í hvörju þeim fvonefnda
kriftnibodara, ábóta Löwenbrouk, mjög var
misþyrmt, enn ílot erkibiíkupfins vard fyri
drjúgum árásum, uns herlidid loks gat ftillt
þær med vopnum og þó ej án blóds úthellíngar.
Annars voru tíd og árferdi allgód í Fránkaríki
og almenn idjuíemi blómgvadiz vel, einkum í
París, fem alljafnt eykftog frídkar ad útlitum.
Medal margra franíkra merkismanna, er nú
önduduft, voru einnra nafnkéndaftir: Hertogi
Matthias Montmorency (fyrrum vinur Val’h-
íngtons, Nordurameríku frelsishetju), Greifi
Boisíy d’Anglas, (Íslendíngum gódkunnugur af
Herra Conferenzráds Dr. Magnúfar Stephenfens
fráfögu um Fránkaríkis ftjdrnarbyltíngar, f
hans minnisverdu Tídindum), Greifi Lanjunais,
merkis-madur fömu tídar, Greifí Laplace, einn
hinn mefti meiftari f mælíngafrædi, hermileik-
arinn Talma (hvörn Erkibiíkupinn af París
tvisvar hcimfókti á hans banafæng án þefs ad
fá ad tala um fyrir honum) og málarinn Davíd,
fem dó í útlegd íBrusfel íNidurlöndum(vegna
hluttektar í daudadómi Lodviks konúngs hins
i6da;, hvar honum þó á ad reifaz prýdilegur
minnisvardi. Um midsvetrarbilid var fá nafn-
frægi aldradi Furfti Talleyrand, eptir hátídlega
Guds þjónuftu, vid kirkjuportid, yfirfallinn