Skírnir - 01.01.1827, Blaðsíða 84

84
parámdt voga eg ad segja ad eg, ept!r megni
og ad svo miklu leiti óumflýanlegar embættis-
annir edur adrar hindranir ej meinad hafa, hefi
leitaz vid ad vernda, auka og stydja vorn sam-
eginlegann fjárhag, idnir og sdma. Ad þessar
mínar tilraunir ej hafi alls fullkomnar verid,
og ýmisleg vangá þaraf kunni flotid ad hafa,
vidurkenni eg Ijúflega, enn mikils vardar mér
þad ad félagar mínir ej misgruni minn gddann
og einlægann vilja í hins nú afhcndta forseta-
dæmis embættis-adgjördum.
Lög vor uppáíeggja Félaginu ad semja og
vitgéfa hin mcrkilcgustu tídindi heims vors
og ríkis á ári hvörju. í því tilliti hefi eg þau
þannig samantekid fyri næstlidinn ellefu
ár frá fyrstu stiftan þessarar félagsdeildar, á
hvörjum tíma eg ávallt hefi haft þess virkilegu
skrifara-edur forsela-embætti á hendi. Af
sídast greindri ordsök fann eg samníng Sagna-
edur Fr étta-b Iadan na vera skyldu mína,
þdtt þad verk hafi oilad mér ærins ómaks, tím-
aspillis, og jafnvel töluverdra útgjalda, þar eg
þessvegna hefi ordid ad halda ýmisleg hérlend
frétta-mánadar* og viku-blöd, á eginn kostnad.
Mcd fyrrtédum Félagsins embættisönnum er
nú líka því mínu starfi lokid, og þau cinustu
laun, er eg þarfyrir tilætlaz hcfi, er minna
félagsbrædra og landsmanna gddfúsa umburd-
arlyndi.
Sönn ánægja er mér þad, hérrned opin-
berlega ad votta, ad þeir mcnn , sem á opt-
nefndu tímabilifog eins um tíd míns fyrstafor-