Skírnir - 01.01.1834, Qupperneq 105

105
tiðan Inda in eystri löndin,
elztu hvaS af túngum þaðau
tkýrSir, og flytja náSir norSr,
naumla firar enn megu skíra.
Mörg vísinda vartu bundinn
viSr in mæru félög æriS;
Frísku kénndir og fleiri landa
fólkurn rök, af næmi stöku;
sjálfr skráSir, séS hafa þjóðir,
Singaleyskri frá máleysku;
neinn mun jafnast í J>eim efuuui
álfur seims viö [>ig i heimi.
ESlis kostum búinn bestu,
brottu tekinn, mantu frekuin
söknuSi valda seinni öldum;
sjá J>at menn, og Jiegar kénna
seiiniliga iná sæindarmanni
svo frábærum Daninörk stærast,
J>ó sé liitt, aS hennar sléttur,
heitum, grænar, tárum rænist.
Espolii i.
Buhlr og Baldvin.
Lét ofskína
enni mána
lilé og hauSr
af HliSskjálfu,
og gnæpr sat
Geiradrottinu ;
livarf J>ar til lians Frygg l)
harini slungin.
HafSi Fjörgvins mær
faldaS hvítu,
J>ó var blæa
brún á skörum;
grét eg 2) kvaS hún, fikjuin
í Fensölum,
aldrhnigin
öSru sinni.
*) Frygg er eginligast jörSin, liún verS'r aS innleiSast
vegna Baldrs, livern hún, JaaíS er allt sem lifs kénndi
(vegetéraSi) á henni, harmaSi eptir hans bálför, J>á
hann fór á helveg, svo harmar hún og llli, og séri-
lagi hennar dóttir, Islaud, son sinn.
a) nú sem fyrri.