Skírnir - 01.01.1869, Page 78

78
FRJKTTIB.
Itntin
og Ijón í læstum grindum. Hugur hans er ávallt á vígareiki og
mundi enn fús til nýrrar suímrgöngu, ef fleiri yrSu til fylgdar en
seinast. þann 3. nóvember — Mentanadaginn — fjekk liann brjef
frá vinum sínum af landi. Hann kvaS sjer (í svarinu) jrökk a8,
er £eir minntust á Mentana, „vegsamlegasta fórnarstaÖ Italíu“, J>ar
sem ungmenni hennar, er £á vantaSi bæ5i vopn og klæði, heföu
sýnt, hver afreksverk þeir mundu vinna, ef jpeir hefSu jafngóö
vopn í höndum og fjandmenn liennar. Hins þarf ekki aS geta, a5
hann um lei5 mundi minnast á ódrengskap og klæki jreirra manna,
er völdin hafa á höndum. Menotti sonur hans kvongaSist í sumar,
og fjekk karlinn j>á hrjef frá vinum sínum í Bologna me8 fagn-
aSaróskum, en svariS fór allt á líka leiS, en var miklu svæsnara.
Hann talar j>ar um lyddur og vesalmenni, um lærSa bófa og
landráSamenn. Hann minnist og á lítilhæfi og þrælshug fólksins,
Mer varpar sjer niíur í sorpið fyrir klerki, og gengur á mála hjá
enum versta af öllum harSstjórura, er verið hafa á Ítalíu.' Fyrr
trúi jeg því ekki, að þjób min vilji frelsiS, en jeg sje aS hún
gerir páfabúSina aS skjólshúsi fyrir þurfamenn, og brýtur blóð-
pytluna hans Januaríusar á krúnuskjanna þess klerksins, er me8
hana fer til jarteiknager5ar“ *,
*) Janúaríus biskup i Benevento, varð pislarvoltur á dögum Diókletians
keisara. þegar hann \ar halshögginn, ö frú nokkur að hafa tekið höf-
uðið og náð nokkru af blóðinu á tvær flöskur. Jjctta er allt geymt í
kapellu þcirrar kirkju i Napóliborg, er kennt er við þann dýrðling, og
og eru það ginnhelgir dómar og jarteiknafullir. Blóðið er slorkið á
flöskunum, en undireins og þær eru færðar að höfðinu, tekur það að
losna og renna, og veit það þá á góð liðindi, og því betri sem það
gengur mcð greiðara móli. Vcrði blóðið eigi rennandi, á fólkið böl i
vændum, þ. e. iðgjöld einhverra syndanna. Janúaríus er höfuðdýrðlingur
eða verndardýrðlingur hins fyrra konungsrikis (á Púli), og þvi hcfir
verið titt, að ganga til frjettar við blóð hans þrisvar á ári, og svo í
hvert skipti að meiri tiðindi (einkanlcga drepsóttir eða jarðskjalfta og
svo frv.) bar að höndum. fró furðu megi gegna, cr sagt, að jarteiknin
hafl sagt til náðar en eigi reiði, er Viktor konungur kom í fyrsta sinn
til borgarinnar eptir orustuna hjá Varignano.