Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 5

5
ekki fylgja honum veröa á eptir í framförunum. Allir
lesa þau, sem vilja kynna sör tíman sem líður og veröldina
sem er; því í þeíin er, á fáum dögum, J>aö sem við
har í Vesturálfunni komið liíugað íNorðurálfu, og þaðan
tii Austurálfunnar endimarka; og fregnir frá hólmunum
í liinu,víða haíi, undir suðurskauti lieíms, fljúga sosem
á vindavængjum út undir norðurskaut. Jijóðirnar þurfa
líka ad kynna ser hvur annara framfarir og yfirhurði,
til ad geta fært ser í nyt það sein aðrir hafa fundið,
og umbætt í sinum högum. Enn þetta gætu J>ær með
aungvu móti, án aðstoðar tímaritanna, ekki eínusinni
þar sem löndin liggja áföst, livad þá J>ær þjóðir sem
liggja afskekktar á hucttinum , og eíga lítið samneýti
við önnur lönd. A medal þessara |>jóða erum við Is-
lendíngar. Eígum við nú, með nokkru móti, eptir
okkar kröptum og mannfjölda, að geta staðið öðrum
J>jóðum jafnsíða í nytsamri mentun og dugnadi, eígum
við að halda J>ví áliti, sem við höfum haft hjá út-
lendum þjóðum, fyrir almenna uppfræðíngu — í stuttu
máli, eígum við að geta fylgt túnanum, þá eru tímaritin
eítt af því sem okkur er öldúngis ómissandi.
Jetta hafa menn sjeð. Nú uppí 60 ár Iiafa ís-
lendíngar verið að stofna ímisleg rit, til að bæta úr
þeírri deýfð og framtaksleýsi , sem annars leíðir af
afstöðu lanzins og afskiptaleýsi við aðrar þjóðir. jþau
hafa öll verið ársrit, utan eítt mánaðarit, enn aldreí
vikurit, til dæmis , eða þaðanaf minni, vegna örðug-
leíkans að koma bókum x'itum landið , þarsem aungvar
ferðir eru á, nema so sjaldan, og heröð og fjórðúngar
næstum aöskilin eínsog smálönd, þjóðinni tii allrar
óhamíngju. Elzt af þessum ísienzku tímaritum voru
rit hins islenzka lœrdóms-lista-félags. j>au komu út /
15 bönðum milli áranna 1780 og 1705, og voru vel af