Ný félagsrit - 01.01.1869, Blaðsíða 158
158
Um fjárhagsmálið.
þessi lög ver&i lýst í gildi, og vife þaí) er málifi svo
kljáö á enda. Eg veit ekki, hvaö hinn heiöraöi ddms-
málaráögjafi segir til þessa, en mer viröist sem þetta
liggi beinast viö, er menn lesa greinina. Hvaö meira er,
mér þykir þessi þýöíng hennar svo eölileg, aö eg mundi
liika mér mikiö viö aö greiöa atkvæöi meö svo stílaöri
grein, þ<5 þaö yr&i margtekiö, aö hana væri eigi á þann
veg a& skilja. þó menn féllist á hitt allt, held eg þeim
yröi aÖ vera mun ljósara um skilníng stjórnarinnar á
réttinda-afstööu þess máls, er hér ræöir um, áöur en
þeir gæti jákvædt þeirri grein, er ekki segir annaö en
þetta: a& þaö skuli ákveöiÖ fyrir sérlega ályktun ríkis-
þíngsins — eöa 1(meö lögum” — hvenær þessi lög hljóti
lagagildi.
þíngmaöurinn þykist veröa, eigi miöur en Lehmann,
aö koma vib þa& í ræöu sinni, aö stjórnin hafi lagt fram
fyrir alþíng stjórnarfrumvarp, svo' úr garöi gjört aö formi
og efni, sem þab frumvarp sé, er þíngmenn hafi nú
fengib ab sjá. Hann segist vera aöalmótbárunni samþykkur
meb öllu: frumvarpib sé skrúfab svo ónáttúrlega upp úr
öllu valdi, upp í ígildi heillar ríkisskrár. Hann tekur nú
sumt fram til dæmis úr frumvarpinu, er hann kallar
höfubatribi; fyrst og fremst 1. gr., þar sem segir, ab
ísland sé óa&skiljanlegur hluti Danaveldis meb sér-
stökum landsréttindum; þá 2. gr., þar sem talaö sé
um skriflega eiövinníng konúngs í ríkisrábinu ab því,
a& hann skuli halda óbrigöilega hin sérlegu stjórnar-
lög Islands. Mönnum hafi þó eigi þótt þörf á, ab slá
þenna varnagla í ríkisskrá konúngsríkisins, meöan sam-
ríkislögin frá 2. oktbr. 1855 voru í gildi, en fundizt fu)I
tryggíng fengin í því, er hér hafi staöiö. þvínæst víkur
liann máli sínu ab 8. gr., þar sem segir, afr um ábyrg&
rábgjafans skuli nánara skipab meö lögum. A þessum
staÖ er sjálfsagt ineb orbinu ((lög” þau ein skilin, er
konúngurinn og alþíng hafi samþykkt, Menn hafa ábur