Ný félagsrit - 01.01.1869, Page 251
Um fjárhagsm&lið.
251
rnitt í þessu máli, eí)a af því, aí) greifea atkvæfei mitt rnáti
frumvarpi stjdrnarinnar, er mér yfirbur&a léttbær, þar sem
hinn háttvirti rá&gjafi er til m<5ts, því mér er
þaí> öldúngis bert, a&.þetta frumvarp um fjárskilnabinn,
einsog þab kom frá dúmsmálará&gjafanum, var svo úr
gar&i gjört, a& mér þútti ekki vegur a& gánga a& því.
Mér skyldi skjátla mjög miki&, ef dúmsmálará&gjaíinn
sjálfur hefir ekki ná& ljúsari sko&un á málinu í mörgum
atri&um, en hann haf&i þegar þa& var iagt fyrir þíngi&,
enda er þetta ekki undarlegt; en eigi a& sí&ur heldur
hann fast vi& þetta a&skilna&ar og tillagsfrumvarp, í því
formi, sem eg álít öldúngis útækt. Mér finnst ljúst, a&
sá þáttur sem ríkisþínginu var ætla&ur í me&fer& þessa
máls, var svo laga&ur, a& vér eigum ekki a& taka vi&
honum. þessi tilraun stjúrnarinnar, sem fram kom í
frumvarpi hennar, a& fá samþykki til þess a& skilja fjár-
haginn og ákve&a um Iei& mikil fjárframlög, án þess a&
láta þar me& fylgja neinar stjúrnlegar ákvar&anir a&rar,
en eina vi&bætisgrein í 4. gr frumvarpsins, sem segir,
a& ríkisþíngi& skuli a& sí&ustu eptir alltsaman ákve&a me&
sérstakri ályktun, hvenær lögmál þetta, e&a úbeinlínis allt
hi& íslenzka stjúrnarfyrirkomulag, skuli ná lagágildi; þessi
tilraun, segi eg, hefir í sér fúlgna slíka kröfu, sem a&
mínu áliti öldúngis afrækir þær stjúrnréttinda kröfur, sem
ríkisþíngi& ver&ur a& halda fram, og eg þykist sannfær&ur
um, a& hver sem fer nú hé&anaf a& rannsaka þetta mál
me& fullri alvöru og nákvæmni, eptir a& svo mart er
fram komi& f málinu fyllra og ljúsara en á&ur, hann mun
sjá, a& vér getum ekki, nema me& því a& vanrækja
skyldu vora, gengi& a& því, a& grei&a atkvæ&i me& Iaga-
frumvarpinu, me& því lagi, sem á því er frá hendi
stjúrnarinnar, og rá&gjafinn enn a& nokkru Ieyti fylgir
fram, þa& er a& segja án þess a& neinar stjúrnréttinda
greinir ver&i settar inn. Eg veit ekki hvort þa& hef&i
mátt takast, ef a& rá&gjafinn hef&i veriö fús á a& taka