Ný félagsrit - 01.01.1869, Síða 310
310
Um fjárhagsmálið.
þab samt vera fjarskalega mikil yfirsjdn, aí) skera sundur
þa6 band, sem fólgib er í því, aB hér verBur sameign á
hinu hæsta stjórnarvaldi og hinu hæsta ddmsvaldi. — Ðóms-
málastjórinn drap á, a& þaB væri undarlegt a& taia um
nafnbótaskatt í slíku lagafrumvarpi, sem þetta er. Eg
þarf ekki a& skýra frá, a& öll nefndin, — og eg held engum
sé rángt gjört þó eg segi: enginn fremur en eg — fann
þetta líka, en ákvör&unin um nafnbótaskattinn ver&ur
ekki úr felld, ef 4. gr. a& ö&ru leyti er látin standa óbreytt.
Nú gæti menn a& vísu taliB upp hinar sérstaklegu tekjur,
sem gengi undan valdi ríkisþíngsins til umrá&a hinnar
íslenzku stjórnar og sjálfsforræ&is, og þá fellt burt nafn-
bótaskattinn úr þeirri tölu, en hitt getur ekki veriB nóg,
a& segja, a& hinar íslenzku tekjur, sem á&ur hafa veriB
undir umrá&um ríkisþíngsins, skuli eptirlei&is vera Islend-
íngum í vald gefnar, nema menn þá um lei& undantaki
nafnbótaskattinn; því sé þa& kýmilegt — eg get ekki valiB
meinlausara or& — a& tala um nafnbótaskatt í slíku
frumvarpi, þá mundi þó vera enn kýmilegra a& hugsa
sér íslenzk kammerráfe og jústizráfe. En a& ö&ru leyti er
eg vongó&ur um, afe á&ur en dómsmálará&gjafinn fær
leidt hi& íslenzka stjórnarmál til lykta, muni bæ&i nafn-
bætur og nafnbótaskattur vera í tölu þeirra hluta, sem
ekki eru lengur til. Eg hefi þá von, þótt eg a& ö&ru leyti
hvorki sé gla&ur né hró&ugur af frammistö&u ríkisþíngsins
a& þessu sinni, þá muni þa& samt hafa komife svo til-
finnanlegu banahöggi á allan þenna þjó&verska titlatogs
ósóma, a& hann muni ekki eiga lángt eptir ólifafe.
Hin næsta athugasemd rá&gjafans víkur a& 3. grein
frumvarpsins, er hann sag&ist álíta réttast, a& menn gæfi
í vald stjórnarinnar a& leggja á endilegan úrskurfe um
þa&, hvort eitthvert mál heyri undir hife íslenzka lög-
gjafarvald e&a ríkisþíngife. A& vísu játa eg, a& þetta
muni reyndar ekki vera svo þý&íngarmikife, en samt geta
verife þau sameiginleg mál, er snerta bæ&i alþíng og