Bóndi - 31.03.1851, Blaðsíða 12

60
beyta hestinum svo skáhallt ofaní vatnift undan strauni, að
viftlíðandi dýpki ‘‘öur hesturinn tekur sundið. Ilitt er, að sjá
sjer út sem bezta landtöku og ósnarbrattasta og verður að
ætla sjer hana fieiin mun framar, enn útí er lagt, sein vatn-
ið er strangara, því fieim mun meira ber hestinn undan.
2. 5au vötn sem Iiggja á jökulbleytu eru sjaldan vatns-
djúp, en engu að síður hættuleg vegna bleytunnar, fiví hún
er svo föst og seig, að hvort sem hestar eða menn fara ofaní
hana f)á nást þeir ekki uppúr nerna með mikilli fyrirhöfn; bezt
er þegar ofani fer, að stíga skammt frá allt í kring bleytuna,
losnar hún f»á fram með því sem í henni liggur. En þegar
þannig er búið að ná fivi sem í lá, skulu Jieir — ef nokkrir
eru —, sem á eptir eru, fara í sama stað, og mun f>á ekki til
saka ef farin er beint brautin. Tíðuin er það ekki auðgefið
að varast bleytu þessa, þó mun það yfir hötuð bezt gefast að
fara þar sem vatnið er djúpt, svo sein hjer uin bil í kvið, fiví
þar eyðir vatnið nokkuð bleytunni og festir hana, svo botninn
er nægilega fastur. ^essi vötn eru opt ófögur tilsýndar því
fiau renna opt með háum múgum eður ölduni, sein liækka svo
á lítilli stundu, fiangað til fiær fnlla yfir sig á móti straum;
gjörir fiað saridur sem vatnið veltir undan sjer, sljettist hann
optast fiegar nefndar öldur eru fallnar, og er óhætt að riða fiar
sem f>ær voru ef ekki er injög djúpt, en stundum rjett fyrir
neðan f>ó þær sjeu. Opt ber það við að jökulbleituálur liggja
út úr straumliörðúm og grýttum vötnum þeiin er úr jöklum
renna, er það helzt þeir álarnir sem lignari eru og straum-
minni, jökulbleytan neniur heldur staðar og berst þangað úr
strangari álunum.
3. 3?au vötn sem renna á tómum sandi eru optast straum-
lítil en engu síður blaut en þau, er nærst voru talin, nema það
mismunar, að bleytan er miklu Iausari, en þó engu grynnri.
Bleyta þessi er optast mest þar sem grynnst er, og optast
allramerst á eyrunum eður þar sem þurt er milli álanna. Opt
eru skábrot á vötnum þessum og ligna framanundir; en það
skyhli hver maður varast að fara nálægt þessum brotum, því
þar er bleytan miklu meiri en þar sein vatnið er dýpra, ber
það til þess sem áður var mælt um jökulbleytu vötnin, nefni-
lega að vatnsþunginn festir botninn úr þvi það er orðið svo
sem í kvið; bleyta getur samt verið nokkur þó svo djúpt sje
ef lignt er vatnið eða með litlum strauin. Er því optast far-