Bóndi - 31.03.1851, Blaðsíða 13

61
sælast — víst fyrir þaiin sem fremstur fer ef íleiri eru á ferð —
afi vaða uiulan liestinum með staf í liencli; þegar einn maður
rneð hesti sinum er þannig búinn að troða á undan {)á er santl-
bleyta þessi optast orðin fær fvrir j)á sem strax fara á eptir,
ef {)rædd er brautin. Straumur í vötnum jþessunr er hvað lik-
astur smá uppsprettum, er hann {rvi stórgerðari sem vatnið
er dýpra en því smágerðari sein það er grynnra og bleytan er
nieiri.
"Þegar margir eru á ferð og menn ber að vatni, hverrar
tegundar sem er, sem tvísýnt Jiykir um hvort fært muni vera
{)á er ætíð varlegra að einhver sá, er til þess þykir líklegastur
í ferðinni, reyni vatnið á undan og hinir fari ekki útí fyr en
tilreynt er um hvort fært sje, en flani ekki allirútí jafnframt;
ber {>á þeim er fyrstur reynir — og þó ekki siður ef hann fer
einmana yfir mikið vatn — að gæta þess að hann ríði ekki svo
vatnið undir sund, sízt undan straum, að ekki sje nóg forskot
fyrir harin að snúa hestinum við áður syndir. En þegar marg-
ir ríða hver eptir annan yfir mikið vatn og annað hvort er
tæpt um brotið, eður við bleytur er að tefla svo á því riður
að þræða brautina, þá er ómissandi að hvor um sig stefni
hesti sínum í ofar á straum, en þann hest ber aptantil, er
nærst fer á undan eður svo sem svarar hestþykktinni, því
jafnan ber hestinn nokkuð undan straum, helzt í stríðum vötn-
um, en að tjóni má verða ef mann ber þá framaf tæpu broti
eður niðurfyrir brautina í bleytum, reynast þær optast miklu
meiri og dýpri fyrir neðan brautina en ofan hana. Ríður þó
ekki lestamönnum hvað sízt á að gæta þessa þegar hver tross-
an fer á eptir annari, og má sá er fer með nærstu trossuna á
eptir, enganvegin stefna á eptir aptasta hestinumí fyrri tross-
unni, heldur ofanhallt við manninn sem á undan teymir.
Runúlfur Sverrisson.
þÓRÐUR og ÓLÖF.
(Framhald). Helgi var nú alltaf að hngsa sjer ráð til að hjálpa syst-
ur sinni, en hann fann ekkert, sem honum þótti árennilegt. Hann Iiafði
heyrt inikið talað um útilegumenn, en honum reis hugur við að verða þjóf-
ur og vissi líka að það mundi systir sín aldrei gjöra. — Hann hafði heyrt