Kristileg smárit handa Íslendingum - 03.01.1865, Qupperneq 6

6
gætni honum til uppörfunar. Hvernig ætti líka góð
stjórnsemi á heimilum að geta staðizt, ef ekki væri þar
umburðarlyndi með hinum smærri yfirsjónum og brest-
um? Öllum oss er ábótavant, húsbændum eigi síður en
hjúum, og í heimilisstjórninni er því áríðandi að horfa
ekki eingöngu á gullana og yfirsjónirnar, heldur og að
meta koslina um leið, og verið getur þá, að þeir verði
yQrgnæfandi, ef rétt er á litið; verið getur, að óttanum
takist stundum að leiðrétta, en sjaldan mun hann
vera betra meðal til þess, en skynsamlegt umburðar-
lyndi, sem bæði fyrirgefur og reynir að leiðrétta með
hógværð og skynsamlegum fortölum. Yfir höfuð verða
húsbændur oghjú að vera samtaka í að koma á ogviö-
halda góðri stjórn á heimilunum; en þó leiðir eðlilega
af innbyrðis stöðu þeirra, að húsbændurnir hafa meiri
ábyrgð við hjúin en hjúin við þá, og þess vegna líka
meira rétt til að vanda um við þau, og að hafa vit fyrir
þeim, þegar þau sýna óframsýni í hegðun sinni. Fyrir
þessu verða eigi gefnar reglur, scm ávalt og allsstaðar
eigi við, en stjórnsamir húsbændur, sem kristilegur
kærleiksandi ríkir bjá, finna þær bæði sjálfir, og hjúin
læra opt meira af hinu stöðuga og sífelda dæmi þeirra,
heldur en af áminningum. hvað sannar sem þær kunna
að vera, eigi þær ekki að styðjast við eptirdæmið; en
það má fullyrða, að frá heimili hinna stjórnsömu hús-
bænda útbreiðist meiri blessnn yfir land og lýð, en
menn alment gefa gætur að; regluheimilið er skóli,
þar sem hjúin og börnin eru lærisveinar, og í þvílíkum
skóla er þeim frækornum sáð, sem víðsvegar í lífinu
bera þá ávexti, sem heita: hófsemi, stilling, iðjusemi,
kyrrlæti, nægjusemi, útsláttar- og tilgerðarleysi í allri
háttsemi; þar er í stuttu máli sáð þeim frækornum,