Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.02.1866, Qupperneq 4

4
Hinn ósanni friður kemur upp af sjálfum sér, eða
af því að menn svæfa sjálfa sig og hann viðhelzt með
því að daufheyrast við sannleikans röddu, en sá sanni
friður sprettur af baráttu samvizkunnar og réttri notk-
un guðsorðs, og viðhelzt með því æ betur og betur að
innræta sér sannleikans orð. Ef menn spyrðu einhvern,
sem lifir í hinum ósanna friði, hvernig hann hefði fengið
þann frið, sem hann þættist liafa, þá mundi hann ekki
geta gjört grein fyrir því, því að hann sprettur sjálf-
krafa í jarðvegi holdlegs hugarfars; af útsæði syndar-
innar sprettur friður sofandi samvizku. Yitir þú því
eigi, kristinn maður, hvaðan friður þinn er sprottinn,
þá máttu eiga það víst, að þú sefur í svikulli værð og
þá verður þú að kosta kapps um að afla þér annars
friðar, ef þú vilt geta farið héðan í friði. En það er
til annar ósannur friður, sem menn vita livaðan er
kominn, því það er nokkurskonar uppgerðar friður, sem
menu liafa sjálfir búið sér til. Um suma menn má
segja, að þeir hafa ekki verið fjærri guðsríki, með því
guðs mildiríka náð hefir kröptuglega klappað á dyr
hjartna þeirra með hendi kærleikaus, svo að þeir hafa
hálfvegis vaknað af sínum syndasvefni til þess að hug-
leiða, hvað til þeirra friðar heyrði; en þeir hafa ekki
viljað Ijúka augunum upp til fulls, svo þeir sæu ekki
ljós lögmálsins og hafa því ekki fundið til syndaeymdar
sinnar. Lögmálið hefir ekki getað komið öðru til leið-
ar iijá þeim en því, að þeir hafa, ef til vill, lagt af ein-
iivern einstakan löst og haldið sér frá stórglæpum.
tannig hafa þeir sniðið guðhræðslu sína eptir útvortis
mælikvarða, og þá hafa þeir þótzt finna frið. tessi
friður sprettur þannig af því, að menn með eigin kröpt-
um ætla að af leggja syndina, afneita heiminum og fága