Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1867, Blaðsíða 6

6
ur enn fyrir dyrunum, reiðubúin til að ráðast á yður
að nýju, svo þér megið aldrei vera varbúnir við árás-
um hennar, og aldrei treysta hjarta yðar of vel; því
hjartað er óstöðugt og óáreiðanlegt, eins og Jeremías
spámaður vottar, er hann segir: »Svikult er hjartað
fremur öllu, og spillt er það. Ilver getur þekkt það?«
(Jer. 17, 9.). Já, hjarta yðar er svikuit, og þér getið
ekki þekkt það. Þér megið þess vegna ekki treysta
því, heldur þurfið að vaka yfir því, svo það tæli yður
ckki, og þér flækizt ekki að nýju í snöru syndarinnar.
Sá sem vill að fullu af leggja einhvern löst, þarf
enn fremur að gæta þess, að annar betri andi taki
sér bústað í hjarta hans, þegar hinn vondi andi,
sem valdið hefir spillingu hans, hefir verið rekinn það-
an út. Kristur segir í guðspjallinu, að þegar hinn ó-
hreini andi, sem farið hafi út af manninum, komi aptur
í hús sitt, finni hann það »sópað og prýtt«. En í
Matteusar guðspjalli (12, 44.) stendur, að hann finni
húsið »tómt, sópað og prýtt«. Með þessu varar þá
frelsarinn við því, að láta hina illu ástríðu, þegar hún
hreifir sér aptur, finna hjartað tómt. Tómt er hjarta
mannsins, ef engin betri tilhneiging tekur sér þar bú-
stað, í stað hinnar spilltu tilhneigingar, sem þaðan hefir
verið rekin út, ef enginn betri andi verður þar ráð-
andi, og tekur alla krapta mannsins í sína þjónustu.
Láti maðurinn sér það lynda, þó hjarta hans sé tómt,
og enginn betri andi búi þar, í stað hins vonda anda,
sem út var rekinn, þá getur ekki hjá því farið, að hann
bíði ósigur fyrir freistingunum, og falli að nýju í fjötra
syndarinnar. Betrun hans er þá röng og ófullkomin;
því það er einkenni hinnar röngu og ófullkomnu betr-
unar, að maðurinn lætur ekki hið góða festa rætur hjá