Alþýðublaðið - 12.02.1960, Side 4

&

ISRAEL
luQANQN'
) AMARi A
JtRixo
l AúJA
NEGEV
mmm
% 10 MM
Ti&dt hMvct.
A KORTINU eru merkt-
ir þeir staðir á landa-
mærunj ísraels, sem ver-
ið hafa ófriðarsvæði síðari
0
FRIÐARBLIKAN á landa-
mærum ísrael virðist hafa
komið mjö gsnögglega. Enn
einu sinni hefur sannast
hversu lítið þarf út af að bera
þarna, að ekki fari allt í bál
og brand. — Taugarnar eru
spenntar til hins ýtrasta og
smáneisti getur sprengt allt í
loft upp, eða að minnsta k^sti
komið af stað keðjuverkun,
sem valdið getur styrjöld í
Mið-Austurlöndum.
P AÐ byrjar kannski með
smávægilegum landamæra-
deilum og er oftast ógerlegt
að dæma um hver hefur rétt-
-iv'ta.
1. Vopnlausa svæðið við
Hula-vatnið.
2. Vopnlausa svæðið við
Genesaret-vatn, þar sem
til átaka kom um fyrri.
helgi.
3. Landamæri ísraels og
Jórdaníu liggja um þvera
Jerúsalem, og he.fur oft
verið skipzt þar á skotum.
4. Gaza-svæðið þar sem
nm það bil 100.000 flótta-
menn frá Palestínu halda
til. Hér eru staðsettar her-
sveitir Sameinuðu þjóð-
anna.
5. EI Auja-vinin er svo
til eina byggða svæðið á
landamærum Egypta-
lands og ísraels. Bannað
ér áð staðsetja Hersveitir
þarna eri fsraelsmenn
hafa þar landamæra-
vörzlu.
inn á bak við sig. En oft hef-
ur þetta gerst þannig: Arab-
arnir hafa haldið uppi árásum
á einstökum stöðum þar til
þolinmæði ísraelsmanna þrýt-
ur og þeir hefja gagnáráslr. —
ísraelsmenn eru því venju-
lega sakaðir um að eiga upp-
tök;n að átökunum, og eina
afsökun beirra er að ástandið
hafi verið orðið óþolandi.
TANDAMÆRUM ísraels
og Svrlands eru tvö vopnlaus
svæði, bar sem stöðug ókyrrð
hefur ríkt. — Hula-vatnið og
Genesaretvatn. Báðir aðilar
saka hvorn annan um að hafa
herpff á bessum svæðum og
h-jfn báðir rétt fvrir sér í bví.
F iðsamir bændur og fiski-
m»nn á Genesaret-vatni eru
í s+öðugrj hættu vegna skot-
hríðar ófriðarsegsia og loks
hefiast hefridarleiðangrar inn
á Iandssvp°ði nágrannans. —
íæssj vonnlausu svæði virðast
hafa prðið ófriðarsvæði í stað
þ«>ss að vera friðarsvæði eins
og tíl var ætlast. Þar verða
hættu]é«o**tu árekstrarnir. —
sorgl<>Pt dæmi unf „hernaðar-
lega útþynn'ngu“.
^,ct'zft>ttt>NAT? fvrir bví. að
átövín hafa harðnað að und-
anförnu. eru margar. Araba-
v'k;n hafa aldrei viðurkennt
fsnpQ] 0g f,aT- 3f Ipiðandi ekki
]pníTamap*'i bess. Nasser for-
setí Arabi=Vq sambandslvð-
v°mic:inS vill lepoia áherzlu
á að.Fffvotar ncr Svrlendingar
o+nnrii fremstir í baráttunni
poo-n fp—pqT f>á er bað skoðun
mpT-pr-a að Viann v lii einan'Tra
TTncsom for=ætisráðherra. ír-
plm ejns r>^ hægt, er, en hann
Vi-fnr iTo-ið, Vilvitlauo í doihm-
nm fsraci ncf ekki tekið af-
s+öðu með öðrum Arabaríkj-
Um.
/
I
<3-0 AT’T.CIMENN eru áhycrcfiii
f'U.ii- vocfnq boirrar miklu
ef^aVipcfslecfÚ o« hernaðarlegu
ofic’fn^nr sejn NDsser nvtur
fy-í T)|icvim r\n fpVkum. Nass-
er v>Pf,jr fekjst að fá aðstoð
; rvjsfrj 0cf v.estri, — en
Jc-rorl-menn einangrnst sföðr
,,cft Öfcfomonn ,í landinu krefj
P'* m ró+tæko”v oðuerða gegn
AröVium og fá stöðugt meiri
ViHnmgrunn meðal þjóðarinn-
a”.
0
elsmenn yfirburði á hernað-
arsviðinu. En varla líður á
• löngu fyrr en Arabarnir verða
öflugri í krafti meiri mann-
fjölda og nýrra vopna, sem
þeir fá frá Tékkóslóvakíu og
Sovétríkjunum. ísraelsmenn
óttast aukinn hernaðar- og
stjórnmálastyrkleika Arab-
iska sambandslýðveldisins.
Það getur því verlð freist-
andi fyrir þá að notfæra
þá yfirburði, sem þeir
til þess að treysta landamæra-
Framhald á 7, síðu.

Batnandi
líhkjör
TEL AVIV. — Lífskjör al-
mennings í ísrael hafa aldrei
verið betri en árið 1959. Fólk
ið er betur klætt, kaupir
rneiri matvæli og býr betur
en nokkru sinni fyrr. Kaup
hækkaði á árinu um fimm af
hundraði og fjárhagur ríkis-
ins hefur aldrei verið oettí.
Framleiðslan hefur auk'zí og
fjárfesting undanfarinna ára
er farin að borga sig. OIíu-
framleiðsla landsins hefur
aukizt að mun og eru ísraels
menn sjálfum sér nægir um
15 af húndráði olíuneyzhmn-
ar. ísraelsmenn fengu höfn
við Rauða hafið eftir Súez-
stríðið 1956 og byggðu: olíu-
leiðslu frá Eilah til Haifa og
fá nú olíu sína frá Austur-
löndum, en áður urðu þeii að
flytja hana alla leið frá Vcne
vúela.
Fólksfjölgun varð minni í
ísrael á síðastliðnu ári en oft
ast áður. Innflýtjendur voru
aðeins 25 000, aðallega vegna
þess að tekið var fyrir flutn-
inga Gyðinga frá Austur-Ev-
rópu.
A næstu árum munu Isra-
elsmenn hefja áróður fyrir
í uknum Vólksflutningum til
■landsins, þar e.ð fólksfjölgun
er þeim nauðsynleg nú.
Böðvar Steinþórssom
G honnig stækkar snjóbolt-
inn. Nasser verður að gæta
fo"ustuhlntverks síns meðal
Arabsríkianna og svara árás-
mn- ísraelsmanna, Honum er
f\n>ír ölln að sýna mátt og
veldi Egvpta.
Eins og stendur hafa ísra-
VEGNA ýmiskonar tjlefn-
is vil ég sem formaður skóla-
nefndar Matsveina- og veit-
ingaþjónaskólans, leyfa mér
áð fara þess á leit við yður
íhr. ritstjóri, að þér leyfið mér
áð skýra í heiðruðu blaði yð-
ár þá afstöðu er stjórn Mat-
isveina- og vei tingaþjónaskól-
ans hefur tékið varðandi fyr-
irspurn frá hæstvirtum
menntamálaráðherra, um
hvort veitingahúsið Lídó væri
heppilegt fyrir starfsemi skól
ans að einhverju eða öllu
leyti.
Vil ég byrja á að ræða
nokkuð sögu skólamáls Mat-
sveina- og veitingaþjónaskól-
ans.
Þegar Sjiómannasíkólahúsið
var vígt árið 1945 upplýstist
að í þeim húsakynnum hefði
verið ætlað rúm fyrir mennta
setur matreiðslu- og fram-
reiðslumanna. í byggingar-
néfnd áttu sæti menn sem
með fulium rétti yerða taldir
fulltrúar stýriimanna og vél-
stjóra, og mig minnir einnig
lofts'kgytamanna. Fulltrúi
matreiðslu- og framreiðslu-
greinanna var þar ekki fyrir
a ðfinna, er. hið ákveðna hús
rými var teiknað og byggt, en
þó ekki innréttað. — Þegar
vígsíla Sjómannaskólans fór
fram. hau»tið 1945 benti þá-
verandi formaður Matsveina-
og. veitingaþjónafélags ís-
llandg Friðsteinn Jónsson. á, í
'smágrein í Morgunblaðinu, að
þessi starfsgrein hefði
gleymst, eu menn úr hygging
arn'efnd tpldu það ekki rétt
vera. Friðsteinn Jónsson
'hafði rétt fyrir sér vegna þess
að það gleymdist að hafa full
trúa frá þessum starfsgrein-
um í samráði þegar húsið var
teiknað og hyggt. Ræði ég
iþetta mál eíkki frekar, en vjíldi
aðeins benda á það til frekari
skýringar þeim sem þyí at-
riði væru ókunnugir. En þeissi
grein Friðsteins hafði þau. á-
hrif að 'menn úr starfsgrein
um þessum fengu áhrif á inn
réttingu húsakynna þess, og
19. nóvember 1949 skipaði þá
verandi saimgönguimálaráð-
Iherra Emil Jónsson fyrstu
skólanefnd Matsveina- og
veitingaþjónaskólans, en 5.
júní 1947 voru staðfest iög
fyrir skólann. Eftir þfótta
komst smátt og smátt, en þó
ihægt skriður á að sfcólinn
tæki tjj starfa.
Eitt hið fyrsta sem skóla-
nefnd var ljóst, var að starfs
skilyrði skólans yrðu ekki í
ákjósanlegu ástandi, var það
aðalléga varðandi refcsturs-

jQ 12, febr. 1960 — Alþýðublaðið