Alþýðublaðið - 21.02.1960, Blaðsíða 8

JEAN ANOUILH, íranski
leikritahöfundurinn heiras-
frægi, var nýlega á férð í
Milano, til þess að vera við-
staddur frumsýningu á ít-
alíu, á leikriti sínu: „Hurlu-
berlu“. Við tækifæri hitti
hann ítalska leikarann og
leikritahöfundinn Eduardo
De Filippo (höfund Nótt yf-
ir Napoli, sem Leikfélag
Reykjavíkur sýndi í fyrra-
vetur), en hann er að sýna
nýjasta leikrit sitt í Milano
um þessar mundir. Það heit
ir „Laugardagur, sunnudag-
ur og mánudagur'. Anouiih
er sá með gleraugun.
HIÐ eina, sem konan
getur þagað yfir sem
leyndarmáli, — er ald-
ur hennar.
TVeir
frægir
BRÚÐKAUOPSSIÐIR eru
að mestu undir lok liðnir á
íslandi, — og í mörgum
löndum hafa þeir verið og
eru margbrotnari en hér.
Nú mun það yfirleitt tíðk-
ast, að brúðhjónin dragi sig
í hlé úr veizlunni, þegjandi
og hljóðalaust, — og það
mun nú njeira að segja sjald
gæft að hellt sé yfir þau hrís
grjónum, þegar þau koma
úr kirkjunni, sem þó víða
annars staðar er til siðs.
Tobíasarnætur eru löngu
liðnar, — og prestarnir
mega sætta sig við að horfa
á brúðina fara burt með sín
um ektamaka, — án þess
að hafa hvílt hjá henni svo
mikið sem hálfa nótt.
Englendingar eru frægir
fyrir það, hve fastheldnir
þeir eru á fornar venjur, —
en jafnvel þar eru flestir
brúðkaupssiðir að hverfa. —
Enn er þó sagt, að þar tíðk-
ist að binda gamla skó við
in. Brúðurin fer úr sínum
dýrmæta brúðarkjól, og síð-
an hverri spjörinni af ann-
arri ,unz að lokum hún stend
ur alls nakin. Þá grípa brúð
armeyjarnar hana og kasta
henni út í fljótið. — Það er
líklega sjón að sjá, — þegar
hún svamlar aftur upp úr!
Hvort brúðguminn' er við-
staddur segir ekki . . .
sælt hjónaband.
Hjónavígsluvottar, sem
hafðir eru tveir nú á tím-
um voru í upphafi ætlaöir
sem nokkurs konar verðir
brúðarinnar. Þeir áttu að
hindra, að brúðinni væri
rænt frá altarinu, — en það
þótti ákaflega hreystilegt í
gamla daga.
Þegar brúðhjónin voru
komin upp að altarinu kom
Nakinni brúðinni
kastað í fljótið!
æð beinustu leið ti! hjart-
ans.
f Skotlandi er sögð æva-
forn saga af giftingahring.
Einu sinni var þar kona, —
— sein týnt hafðf hring sín-
um, meðan maður hennar
var fjarverandi. Þegar eigin
maður hennar kcm heim, á-
sakaði hann hana fyrir að
hafa verið sér ótrú, — og
hann sagði, að hún mundi
hafa gefið ástmegi sínum
hringinn. ,
Konan sór og sárt við
lagði að svo væri ekki, — en
maðurinn hlustaði ekki á
orð hennar, — og hótaði að
drepa hana. Dauðhrædd eg
í öngum sínum fór konan til
biskupsins í Glasgow og
kvartaði yfir örlögum síri-
um. Hann lofaði að biðja til
guðs, að hringurinn fyndist.
Það gerði hann, — og þeg-
ar á sama degi kom fiski-
maður nokkur með gjöf til
biskupsins . . . Gjöfin var
stór lax. Þegar laxinn var
.-Jægður íonnsr, hririgu • hia::
ar óhamingjusömu konu.
Enn þann dag í dag er lax
höfuð með gullhring í gin-
inu eitt af táknunum í
skjaldarmerki Glasgowborg
ar.
☆
Legg
oð /<
VIÐ seljum þaf
ara en við keypt
áreiðanlegar
herma, — að þe
Ernie Koyacs, —
eins einu ári le;
heiminn að fótun
Stjórnendur <
menn stórþjóðanr
ekki að óttast u:
bifreið brúðhjónanna, — en
þar með eru brúðkaupssið-
irnir líka upptaldir. Áður
fyrr þótti hlýða að ausa hrís
grjónum og pappírsræmum
yfir brúðhjónin, en bréf-
ræmuköst voru bönnuð á
dögum Victoriu drottningar,
— líklega af því að það
þótti sóða út göturnar.
Að gamlir skór gegni hiut
verki á svo heilagri stund
sem brúðkaupsdeginum, á
sér íangan aldur. Fyrir
lahga löngu gaf faðir brúð-
arinnar tengdasyni sínum
gamla skó af dótturinni, sem
brúðguminn lamdi brúði
sína í höfuðið með til tákns
um vald sitt og yfirburði.
í Þýzkalandi er skemmti-
legur brúðkaupssiður, sem
enn er í heiðri hafður. —
Þegar brúðkaupsveizlunni
er að Ijúka, og komið er að
eftirmatnum, er tréfjöl með
brauðhleif sett á borðið fyr-
ir framan brúðhjónin. Brúð
urin sker svo brauðið í sund
ur í miðju, — en í brauðinu
er lykill, — oftast lykillinn
að hinu nýja heimili. —- Nú
velja brúðhjónin sér sinn
helminginn hvort af brauð-
inu,—: og það sem fær helm
inginn með lyklinum á að
ráða, hvernig húsgögnum er
skipað niður í nýju íbúð-
inni.
Brúðameyjar í Mexikó
hafa merkilegu hlutverki að
gegna. Á brúðkaupsdaginn
fara þær með brúðina til
næsta fljóts .Brúðkaupsgest
irnir koma til árfnnar og
taka sér stöðu, þar sem þeir
sjá vel, — það sem fram á
að fara. Þegar allir hafa
komið sér fyrir hefst athöfn
Fyrir löngu vor-u rúss-
neskar brúðir vanar að færa
mannsefnið úr öðrum skón-
um. Ef þær voru heppnar
fundu þær perlu eða gim-
stein — en kannski bara
svipu, — sem hann barði
þær með. “•
Ef til vill eru það nú fáir.
sem vita, að brúðarslörið
að vernda brúðina gegn „ill-
viljuðum öndum“ og göldr-
um. Eða, að myrtukransinn,
sem nú er fáséður, var tákn
lífs og hamingju. Sjálfur
kransinn táknar langt og far
^ BOKAVORÐUR á bóka
safni í Bretlandi hefur
hengt upp skilti í útláns-
deildinni, þar sem hann fer
þess á leit við lántakendur,
að þeir noti bækurnar ekki
undir kaffibolla, ekki sem
straubretti, ekki til að
þurrka í þeim hanzka og
vettlinga eða til að reka
burt með þeim hunda og
ketti.
'm'
•ýr 22 ÁRA gamall maður
á Nýja Sjálandi var
sviptur ökuleyfi á dögunum.
Hann rauk á fótgangandi
mann, sem gekk yfir göt-
una á rauðu ljósi, — og beit
hann í eyrað í bræði sinni.
hinn óhamingjusami elsk-
hugi ásamt hóp vina og
rændi brúðinni beint fyrir
framan nefið á brúðguman-
um. Vígsluvottarnir létu oft
ast í'minni pokann fyrir þess
um ránsmönnum.
Giftingarhringur hefur
verið notaðnr lengi lengi. —
Líkt og brúóarkransinn tákn
ar han eilífa ást, — þav eð
hringur í sjálfu sér er tal-
inn tákn eilífðar. Ástæðan
til þess, að giftíngarhring-
urinn er í mörgurn löndum
borinn á vinstri hendi er sú,
að talið var, að frá baug-
fingri þeirrar handar lægi
AUGLÝSING í amerísku
blaði:
„Hafið þér komið á nýju
krána mína? Ef ekki þá lít-
ið inn á morgun. — Konur,
sem ekki eru í fylgd með
karlmanni fá ekki aðgang,
svo að þér þurfið ekki að
óttast að konan yðar komi
og sæki yður . . .“
'ú'
JL KONUR, sem ekki
„stíga í vitið“ hafa
meiri möguleika á því að
verða hamingjusamar í
hjónabandinu en þær, sem
gáfa’ðri eru. Samkvæmt nið-
urstöðu amerískra vísinda-
manna segir a. m. k., að ham
ingjusömustu hjónaböndin
séu þau, — þar sem
konan stóð manni sínum
miklum mun lægr.a, hvað
andiegt atgerfi snerti.
miiiiiiiiiiiiiiiiminmiiiiiimii

mm

mmm

í

'

æi
KÍNVERSKIR
hestasveinar við i
brautina í „Ham
um“ í Hongkong
síðustu vikum ve
ir af draugum að
ir í fréttum frá ]
Hestamennirnir fi
það sé franski kn£
cel Samarcq, sei
aftur, en hann da
baki og dó þarn
hlaupabrautinni
síðastliðinn.
En afturganj
Fransmanns er þi
breytingalausa
Crosby
tengda■
pabbi
BING CROS:
orðinn tengdap;
og að hann hefu:
ast tengdadóttr
um við ■ á myi
Stúlkan heitir
ara, — og hún
gifzt einum him
urra uppkomm
Bing Crosbys,
say. Hjónavígsl
fram í kaþólskr
unni í Los Ang
Wm. BHBHHHRSHBBBBB
g 21. febr. 1960 — Alþýðublaðið