Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1990, Page 90

94
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Mynd 2. Sár ígólfi búrrústarinnar. Sýnilegar ern vel varðveittar viðargjarðir sásins, sem var niður-
grafinn í búrgólfið. EJhagreining á útfiellingum firá viðnum og á jarðvegi umhverfis sáinn gáfiu til
kynna að í sánum hafii verið geymdur mjólkurmatur. (Ljósmynd: Árbæjarsafin, Margrét Hallgríms-
dóttir, Viðey 1988).
klaustursins á þessum stað, þ.e. örncfnin Ábótasæti í Heljarkinn og Líka-
flöt við bæjarvörina sunnan bæjarstæðisins, en Viðeyjarklaustur hafði
tekjur af því að veita fólki greftrun í klausturgrafreitnum og munu lík
hafa verið flutt út í Viðey í þeim tilgangi.
Við uppgröft rústanna hafa fundist þykk mannvistarlög með fjölda
hluta frá búsetu manna í Viðey fyrr á öldum. Aðallega er um muni að
ræða, sem tengjast daglegu lífi og störfum fólksins og því erfitt um vik
að aldursgreina þá. Þar innan um eru þó munir, sem unnt er að tíma-
setja til síðmiðalda, s.s. skólcifar, textílbútar og brot úr steintaus- og
klébergsílátum. Ýmsir kirkjulegir munir sem fundist hafa við uppgröft-
inn benda einnig til þess að um rústir Viðeyjarklausturs sé að ræða. Þar
er helst að nefna vaxtöflur frá 15. öld og talnabandaperlur úr rafi frá
síðmiðöldum.9 Þessir hlutir gefa til kynna búsetu í húsunum á tíma
klausturhalds í Viðey á 13.-16. öld.
Við uppgröftinn hefur ýmislegt komið í ljós, sem gefur til kynna
9. Margrét Hallgrímsdóttir: Viðey. Fornleifiarannsóknir 1988—1989, bls. 66—75.