Alþýðublaðið - 22.03.1960, Blaðsíða 8

foreldrar
—ÉG HELD ég hafi sagt
nei takk minnst tuttugu sinn
um. Ég sagðj að ég gæti
alls ekki staðið á skíðum og
mig Iangaði heldur ekki hið
minnsta til að taka þátt í
þessari ferð. En hann h'élt
áfram að fjasa um þetta
dýrðlega gistihús, þar sem
þau ætluðu að búa, um allan
góða matinn, sem þar væri,
hve skemmtilegt ,þau hefðu
það fyrir framan arininn á
kvöldin — og — hvenær
haldið þér, að ég geti sleppt
hækjunum, hjúkrunarkona?
PRESTUR nokkur valdi
sem texta dagsins dæmisögu
um það, hvernig guð refs-
ar mönnunum fyrir að segja
ósatt. í dæmisögu þessari dó
syndarinn.
„Guð liegnir lygurum
ekki á sama hátt nú“, þrum-
aðj hann. „Ef hann gerði
það ,hvar væri ég þá?“
Kurr fór um kirkjugesti.
„Ég skal segja ykkur það.
Ég mundi standa þar sem ég
stend nú og prédika — út í
tóma kirkju“.
Ekki er henni ald-
urinn að meini
Foreldrar
eða ekki
FYRRVERANDI eigin-
kona Marlons Brando, hin
25 ára Anna Kashafi, sagði
fyrir skömmu, — að hún
mundi ekki lengur algjör-
lega afneita herra og frú
O’CaLlaghan frá Cardiff, •—
sem halda því fram, að þau
séu foreldrar hennar. Anna
hefur ekki viljað við þau
kannast, hvorki áður en
brúðkaup hennar og Marl-
ons fór fram eða eftir það.
Hún hefur jafnan haldið því
ákveðið fram, að hún væri
Á LÍTILLI eyju í Kyrra-
hafi eru engir skattar, ekk-
ert atvinnuleysi, engir glæp
ir framdir, engin vandræði
með að leggja bílnum, eng-
ar jazzhljómsveitir ekkert
sjónvarp og engir íbúar.
— E.C.
lír
BREZKUR blaðamaður
átti viðtal við lögreglustjóra
í litlu þorpi.
— Hvað hafið þér marga
lögregluþjóna ' undir yðar
stjórn, spurði blaðamaður-
inn?
— Þrjá.
— Hafið þið nokk'Uð að
<gera svona margir?
— Nei, — en það væri
nóg að gera, ef við værum
ekki?
HENNI er ekki aldurinn að meini þessari ungfrú, sem
sýnir hér nýjasta nýtt í barnafatatízku. Áhorfendur kunnu
sig ekki betur en það, að þeir skellihlógu, —- en hún -lét slíkt
ekki á sig fá og gekk hægt og rólega eftir sýnignarpallinum
með hendina í þeirri stellingu, sem henni hafði verið kennt
á sýningarstúlkunámskeiðinu, sem hún var búin að
ganga á.
Eftir andlitssvipnum að dæma einbeitti hún sér af mik-
illi samvizkusemi.
En hvað um það . . . auðvitað eru það fötin, sem þið eigiö
að líta á . . .
ANNA KASHAFI
af indverskum ættum, hún
væri dóttir indversks arki-
tekts, Devi Kashfi og konu
hans, Selmu Ghose.
En O’Callaghanhjónin
hafa haldið því jafnákaft
fram, að Anna væri dóttir
þeirra,-og á dögunum lét
hún tilleiðast að hitta þau,
— en engir fengu að vera
viðstaddir fund þeirra.
•3'T1
„PassaÖu nú að þeir sjái okk
ur ekki, ástin mín . . .“
EINU sinni var syndin
synd, — í dag er hún kompl-
ex. — Sir Basil Henriques.
EINN góðan veðurdag á
síðasta ári, voru fréttamenn
boðaðir á fund í þekktu kvik
myndaveri í Hollywood. —
Fréttamennirnir vissu ekkt,
að neitt sérstakt væri í að-
sigi og urðu því meir en lít-
ið hissa, er þeim var til-
kynnt, að mikið væri um að
vera.
Þegar þeir höfðu komizt
að því af hverju boðað hafði
verið til fundarins, voru
allir á því máli, — að sann-
arlega hefði verið ástæða til-
Dyntir Gary Grant voru
til umræðu! Nýjasta nýtt i
þeim efnum var í þetta
sinn, — að nú gengi Gary
Grant úr einni húsgagna-
verzluninni á fætur annarri
og spyrði eftir hægindastól-
um. — Nú, þegar honum
höfðu verið sýndir allir hæg
indastólar í verziuinni, sett-
ist hann í hvern og einn, —
hann eyði flestum nótturn í
að lesa bækur rm einkenni-
leg fræði og hann sitji uppi
aðeins við veika ljóstýru, ~-
en myrkrið ofurþungt og
þögnin séu allt í kringum
hann.
Konu á hann enga sem
tsendur. Hann hefur verið
giftur fjórum sinnum, en
skilið við þær allar næstum
jafnhraðan.
Eina átti hann þó talsvert
lengi. Það var Betsy Drake,
sem um fjölda ára var bezti
•vinur hans og félagi. Þegar
þau voru búin að vera svo
lengi í hjónabandi að fara
átti að krýna þau hamingj u-
sömustu hjón í Hollywood,
báðust þau innilega afsök-
unar og tilkynntu, að þau
æsktu þess að þeim væri
virt það til betri vegar, þótt
þau létu nú verða af þeim
ásetningi sínum að skilja.
Gary Grant ásar
Þau hjálpast hé
NN
HÆGINDASK
tæk[ af sér bindið og siag-p-
aði af . . . Ef honurn félli
við stólinn, bæði hann um,
að hann væri sendur heim
og líklegt þótti, að nú mætti
ekki þverfóta í íbúðinni
hans fyrir hægindastólum.
Og hvernig stóð svo á
þessu? -— Ástæðan var að-
eins sú, að Gary Grant er
skrýtinn fugl. Sagt er, að
Þau skildu, en enn eru
þau góðir vinir, —'að því
er sagt er.
Já, hinn næstum sextugi
eilífðarelskhugi er skrýtinn
fugl. Einu sinni átti að gera
á honum. skurðaðgerð. Þegar
aðgerðin átti að hefjast og
komið var með svæfingar-
lyfin, reis Gary upp og sagð-
is ekkert vilja hafa með
slíkt að gera, h
sjá um þetta sj;
f ór hann um enn
um sinnum meí
en sagði síðan, i
gerðin mættj he:
Eftir nokkurt
ið undan honur
skurðaðgerðin h
að svæfing hefði
Enda
vel
ÞRÍR ungir
menn, sem voru
Vestur-Þýzkalan
verið að skemmt
ín og voru að fai
Brandenburgarh
ar þrír rússnesk
skuggalegir á svi
stöðvunarmerki.
Ameríkumenn
uðu bílinn og h;
hröpuðu langlei
buxur, því, að rú
mennirnir voru
álitlegir.
Ameríkttpiltui
skipað að sýna v
þau voru a.thugu
lega. Rússarndr
hvað saman á ri
svo stakk. einn
um bílgluggann
Hver ykkar er J
— Það er ég, 1
piltanna, náhvít
ingu.
Þá brosti Rúí
og sagði:
— Til hamin
mælið.
Brosandi og afslappaður í þessari yogalegu stööu svarar
Gary Grant spurningum fréttamannanna.
g 22. marz 1960 — Alþýðublaðið