Sæmundur Fróði - 01.05.1874, Blaðsíða 3

67
foldu greiddl þýöa 1. 1. þ. 1. þ. á.) "]
löng þó notín værn varla
verra fyrir lá. E. ó. k. o. m. g. 8.
4. Helgramessu ctllra unnum,
eptir þessu lýsa knnnum,
marinn skersum hált af hlunnum
hljóp með afli striða 1. l.(þ. 1. þ. á.
fjúks með klessu brúnu brunúum
byrgði dýra sjá. E. ó. k. o. m. g. s.
5. Niður hleður feikna fönnum,
fylgdu veðnr jarðabönnum,
vestan eður hafs úr hrönnum
hregg til skiptis rfða, 1. 1. þ. 1. þ. á.|
þar til fjeð í elvogs önnuni
úti fjekk ei strá. E. ó. k. o. m. g. s.
6. Fimbulvinda frostin hörðu
fannir binda þjett um jörðu,
hæstu rinda blakkar börðu
bil ó millum hrfða, I. I.|þ. I. þ. á.,
mjög þá hrínda holdum gjörðu,
hungrið numdi þá. E. ó. k. o. m. g. s.
7. Fastan jóla fram svo leiddist,
fauk í skjól, en björgin sneyddist,
stóllinn Höla allmjðg eyddist
einn að pening friða, 1. I. þ. I, þ. á., '\
hrafn sig ól, en hestur deyddist
hræva föllum á. E. ó. k. o. m. g. s.
8. Eptir hreina hátíðina
hugðu sveinar mundi lina,
hjer nam reyna á hugspekiná,
hlákan vill þó biða, I. 1. /þ. I. þ. á.,\
jók þar eina ofan á hina
óveðranna þrá. E. ó. k. 0. m. g. s.
9. Dóttir Kraka iir áltnm öllum
eflir svaka skógs með tröllum,
sunnan rakar feíkn af fjöllum