Sæmundur Fróði - 01.05.1874, Blaðsíða 10

74
nítengi. Víða hafa vatnsveitingar heppnazt vel og gjört golt
*gagn; en allvíða, einkum fyrir norðan, hefur verið kvartað
«vfir þvi, að þær misheppnuðust, og optast á þá leið, að fyrsta
«árið, sem þær hafa verið hafðar, hafa þær gefið mjög mikið
«gras, og langtum meira, en nokkurn tíma áður hafi af þeim
«engjum fengizt; en svo hefur það allt af farið minnkandi, og
• eptir 4 ár hefur þar einnngis vaxið nokkuð af löngu, og ógn-
«arlega gisnu grasi, og ávallt komið fjarska-mikill mosi.
«Að þetta hefur þannig farið, hafa þeir kennt þvi, að vatn það,
«er haft væri, sje svo tært og hreint, að engin frjóvgunarefni
«sjeu í þvi. Þetta ætla jeg alls eigi sje svo, en langtum held-
«ur hitt, að vatnið er látið liggja allt of lengi á engjunum, án
«þess því sje veitt af á millum. tað hefur alstaðar verið sið-
• ur, að láta vatnið renna yfir engjarnar í 2 og B vikur eða
• meira i hvert sinn. t*egar vatnið er svo lengi yfir, fúnar
• grasrótin, og grasið deyr út, en í stað þess kemur mosinn,
«sem einmitt vex bezt við þessa aðferð. Ef vatnið hefði engin
• áburðarefni í sjer, mundi grasið eigi gróa grand belur fyrsta
• árið, sem vatnsveitingar eru hafðar, en það óx áður; en ein-
«mitt vegna þess, að það frjóvgar jörðina, af því vex það svo
«vel fyrsta árið, meðan rætur þess eru heilar og ósjúkar; en
«svo minnkar það smátt og smátt, því lengur sem hinni of-
*annefndu aðferð er haldið áfram, þar eð það devr út, þegar
«rætur þess eru rolnar í sundur. Ef fólk ber sig rjettilega að
»við vatnsveitingarnar, þá þarf eigi að óttast, að þær með tím-
*anum skemmi, en bæti ekki, eða að fælast þær þess vegna.
«Til þess að geta haftnokkurt verulegt gagn af vatnsveitingunum,
• verður, undir eins og byrjað er á þeim, að grafa skurði á engj-
«um, þar sem vott er; en þetta er allt of víða lálið hjá liða,
«og þótt það sumstaðar sje gjört, þá eru skurðirnir viða þannig
• lagaðir, að þeir gjöra sára-lítið eða ekkert gagn. Yfir höfuð
• hefur almenningur allt of litla þekkingu á þessum mikilsvarð-
• andi jarðabótum, bæði með opna sknrði og lokræsi, og eink-
«um með lokræsi, sem er svo nauðsynlegt oð hal'a, bæði þar
«sem mýrar og uppkomur eru í túnum, og einnig í sáðgörð-
«um, þar sem deigt er. Hið lakasta er, að skurðirnir eru