Alþýðublaðið - 30.03.1960, Síða 9

W0$$$0i0MS&M
wmMmmm
WÉáltí^
^R' " * v. ’
i|if|b!/'L^-i^f 1/'í ’-’ V/.V--/

SAM3ANDSHÚSINU - ttfYKJAVÍK
a Barbugli, sú sem dó.
Orðsendini iil úlgerðarmanna
Úívegum hina viðurkenndu
snurpuvíra frá Randers.
Kristján Ó. Skagfjörð hf,
Reykjavík.
AygSýsingasíml
Álþyðuhlaðsins
er 14960
ar, Mil-
ikið um-
i um að
Deim til-
ur Ginu
^ngið ít-
ður geti
eirra, —
5 manna
m heitir
immt frá
'ær ung-
ljanlegar
Rosita Bonini, sú sem lifir.
daga. Sennilegt þykir, að
hún verði nú dregin fyrir
lög og dóm og ákærð fyrir
að hafa hvatt vinkonu sína
til sjálfsmorðs, þó hún gæti
ekki eir.u sinni hugsað sér
að vera keppinautur hennar
í, huganum.
vinkonur frá barnæsku,
báðar tvítugar. Nú er aðeins
önnur á lífi. Sunnudaginn
21. febr. sl. hlýddu þær á
morgunmessu kl. 7.30 eins
Og venjulega Hittust þcer «iiimmimiiiimiiiiiiniiiHn.iimiiiiiii»!iiniiiiiiiiiiimimi!iiiiiiiiiimi»i»»immi',**ni*nítsiMH*3**»?ii
síðan heima hjá annarri
þeirra um 11-leytið, og rétt
um hádegið gengu þær út á
akur utan við þorpið, þar
sem lækur rann. Þar tófeu
þær upp lítinn pakka, sém
innihélt tvö lítil glös og ríf-
iegan skammt af sterku
rottueitri, blönduðu eitrinu
í glösin, drukku síðan úr
þeim í einum teyg og lögð-
ust í grasið hlið við hlið' —
til að deyja.
Þar fundu skyldmenni
þeirra þær nokkru seinna,
þegar þeirra hafði verið
salinað við hádegisverðar-
borðið. Önnur þeirra dó sól-
arhring síðar eftir hryllilega
kvalafullt dauðastríð, hinni
var bjargað.
Ástæðan fyrir þessari of-
boðslegu ákvörðun þeirra
var sú, — að í þor.pinu bjó
ungur maður, — „kvenna-
gull“ í fámenninu. Þær elsk
uðu hann báðar. Hann leit
ekki við þeim, og hafði
reyndar ekki hugmynd um
tilfinningar þeirra. Þeim
fannst lífið ó.bærilegt án
hans,.og sérstaklega óbæri-
'legt að elska báðar sama
manninn, jafnvel þótt
hvorki hann né neinn ann-
ar vissi það.
Sú þeirra, sem lifði, köm
heim af spítalanum eftir sex
Alþýðublaðið — 30, marz 1960