Alþýðublaðið - 26.04.1960, Qupperneq 12

Hj.-
HEILABRJOTUR:
Járnsföng, sem er 31 m.
löng, vegur 31 kg., þannig
að hver einasti 1 m. af stöng
inni vegur nákvæmlega 1
kg. Hvernig er hægt að
skipta stönginni í . fimm
hlúta þannig að hver hluti
hafi einhverja þyngd á milíi
1—31 kg.
(Lausn í dagbók á 14. síðu.)

GmANmmm&iJN!
kV *^*^*^*^*^*V-*^*V-*^*V*V*V*V*
KARL MIKLI:
Á miðöldum létu
menn tilviljanir oft
ráða úrslitum í refsi
málum. Menn gátu
t. d. fengið sig dæmda sak-
lausa m.eð .því að ganga yf-
ir glóandi rist án þess að
hljóta skaða af. Einnig var
fólki kastað í vatn bundið á
höndum og fótum: Ef fóíkið
flaut, þá var það sekt, en ef
það sökk, þá var það sak-
laust og því bjargað. Ein
,,Guðreynslan“ var þannig
að ef'fólk gat stungið hend-
•inni ofan í sjóandi vátn og
hlaut ekki skaða af, þá var
það saklaust. (Næst: Vernd-
aða höndin).
Skemmtilegur staður til að
sofa á.
Mhmkm*
— Mamma, þurfum við ekki að
kaupa okkur baðbursta?
J2 26- aPríl 1959 — Alþýðublaðið
\.V»-
'^Ui
EN ÞAÐ er ekki vingjarn-
Ieg stúlkurödd, sem Frans
heyrir í símanum. Ruddaleg
og gróf karlmannsrödd segir
skyndilega. „Jæja, það ert þú
. . . varst þú að hugsa um að
fara og horfa á knattspyrnu-
leikinn í kvöíd? Ef þú ert
skynsamur þá ferð þú ekki.
Það gæti farið illa fyrir þér
. . . En þú verður sjálfur að’
ráða, en nú hef ég aðvarað
þig“. Og svo slitnar samband-
ið. Frans segir Filipusi frá
asmtalinu. „Hvað eigum við
að gera. Ættum við kannski
að hætta við að fara?“ segiv
Filipus‘, hver veit, kannski
bíða okkar einhverjir erfið-
laikar“. „Ertu vitlaus“, svar-
ar Frans, „auðvitað förum
við. Ég læt ekki svona kjána
**hræða mig“. Og í raun og
veru skeður ekkex’í um kvöld
ið á knattspys auvellinum. —
Frans og 'Filipús fylgjast
spenntir með keppninni, og
taka alís ekki eftir því, að
allan tímann fylgist með þeim
ókunnugur maður.
ÓÖY CopyrlgM P.I.B. B°« 6 Copenhogen