Heimskringla - 28.07.1948, Blaðsíða 6

6. SIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 28. JÚLÍ 1948
=
=
$]iiiiiiiiiiii[iMimiiiii[iiiiimiiiiinmiiiimiiniumiNiiiniiiiiiiiiiiiniiiiiitiiiHa<iiiiiiiiiioiiinniiiiDimiiiN!iic]iiiiiiimiiE]iiiiMiinoiiJioiimiiiiifniiiiiimiii[]iiiiiiMiiiuiiiiiiiiiiiiniii»:«
PLANNED
LIGHTING |
for Beauty j
and Comfort
and Utility
Building a new house? A new building? A new factory? Maybe
just renovating? Be sure to plan your lighting to beautify and
to provide the utmost in comfort and usefulness.
We shall be glad to help you with your plans before they are |
completed and give you the very latest information on the type
of equipment, service and wiring available.
Many beautiful effects in lighting may be achieved with indirect
lighting as well as lamps of every description.
Our Sales Engineers and Lighting Specialists will be pleased to
assist you. Phone them at 904 311 or 904 312 for prompt service.
Be sure to give your “lighting blueprint” plenty of consideration.
Remember, better light means better sight.
AS A RESULT OF OUR PROGRESSIVE POWER DEVELOP-
MENT POLICY WE HAVE THE NECESSARY SUPPLIES
OF HYDRO - ELECTRICITY AND POWER TO SUPPLY
THOSE WHO NEED SERVICE IN GREATER WINNIPEG.
= i
Be sure, too, that you have plenty of electrical outlets every-
where—to take care of all modern electric appliances, machines
and lighting without overloading.
I I
I WINNIPEG ELECTRIC COMPANY I
■“■^m—mmm-——— =
^'uiii!unuiiaiuniiiiHiniinniiiiiiuiiiHiiiiiiinmmiiiiiiainiHiiinimHiiiuK»uiuimunmiimuunmimmHQuiiiimiiir]HmiuiHiuiumuHiiuiiiiiiuimDUHiiKiiiic}nnimiHOHiiniuur^
RUTH
Þýtt hefir G. E. Eyford
En sjáum til hann hefir skrifað sjálfur —
guði sé'lof, hann er þá ekki veikur. Hvað getur
það þá verið? Skyldi hann vera peningalaus?
Ha, ha, það hefir þá eitthvað óvænt komið fyrir,
ef Friss er í peningaþröng. Var hann ekki orð-
inn einn ríkasti plantekru eigandi á Java?
Hum! og það stóð svart á hvítu að hans te
þyldi samkepni við hið besta kínverska te, að
næsti skipsfarmur af kaffi sem hann sendi til
Ameríku væri ágætur, og svo framvegis---------.
Kapteinninn dró nú léttara andann, hann tók
afar stóran gulan silkiklút upp úr vasa sínum og
þurkaði svitann af enni sér. Svo settist hann á
bekkinn til að lesa alt bréfið í rólegheitum.
Ljúflyndislegt bros lék á vörum hans, og af
og til gaf hann frá sér hljóð sem gaf til kynna
undrun hans yfir höfundi bréfsins.
“Hvaðan hefir drengurinn þetta? Ekki frá
mér, það veit guð.”
Þegar hann var nærri því búinn að lesa bréf-
ið, stansaði hann, rétti sig upp og horfði fram
fyrir sig og rak upp skelli hlátur.
“Hæ! Hvað er um að vera? Það er eins og
liggi vel á þér Henrik,” var sagt í dyrunum, og
kapteinninn sneri sér að þeim sem inn kom.
“Nú, nú, inn með þig! Þú kemur eins og þú
værir kallaður.”
Inn í stofuna kom lítill og feitlaginn herra,
í fínum alsvörtum búningi. Er hann gekk með-
fram hinu langa borði, vingsaði hann dálítið
sínum stuttu handleggjum, og hneigði sig hvað
eftir annað.
“Jæja þá!” sagði hann og tók sér sæti við
borðið á móti kapteininum.
“Góðan daginn, gamli vinur. Hvað eg vildi
segja; það er verra veður út í eldhúsinu en
hérna inni.”
“Eg veit það,” sagði kapteinninn. “Vesal-
ings stúlkan grætur augun út úr höfðinu á sér,
af því kærastinn hennar eltir svartar stelpur, þar
suður í Afríku.”
“Er sagt frá því í bréfinu, sem þú varst að
lesa?”
“Nei, en það segir sig sjálft. Eg þekki það."
Gesturinn rétti hendina yfir borðið og sagði:
“Eg óska líka til lukku.”
“Hvað á þetta að þýða?” spurði kapteinninn
hissa.
“Eg hélt það væri afmælisdagurinn þinn,
fyrst Friss skrifar.”
“Hverslags óforskömmugheit! Eins og þú
vissir ekki að það eru þrjár vikur síðan eg var
sextíu og átta ára.”
“Nú taktu það ekki svona illa upp.”
“Eg hefði þá nóg að gera, ef eg ætti að taka
allan vitleysis þvættinginn sem þú ferð með,
illa upp.”
Annar hló, en annan hafði enginn nokkurn-
tíma séð hlægja, það var gesturinn, hann hét
Henrick Jansen, og var gjaldkeri í stórri búð.
hann var hin fullkomnasta mynd hins seyrnasta
sviðings. Hann tamdi sér að hafa á^ reiðum
höndum, hnyttiyrði, sem þó enginn tók mikið
mark á, því þau voru ekki hans, en aðfengin. —■
Hann var ekki nákunnugur mörgum, og Kap-
teinn Jakob Bordwick var hans eini dús-bróðir.
“Hvað er honum þá í huga, þegar hann skrif-
ar oftar en hann er vanur?” spurði hann og
kveikti sér í sígar. “Láttu mig heyra það!”
“Viltu ekki fá þér fyrst dálitla hressingu?"
“Kl. 8 að morgninum, eg held þú sért ekki
með sjálfum þér?”
“Það gerir ekkert til,” sagði gamli maður-
inn og hló, og hélt upp bréfinu. “Þegar þú heyr-
ir bréfið býst eg við að þú Spyrjir hvort nokkur
hafi mist vitið. Hvers heldurðu að strákurinn
krefjist af mér?”
Mr. Jensen, svaraði engu, en sagði bara,
“hum, hum”.
“Þú gefst strax upp, og eg held líka það sé
það besta sem þú getur gert. Ha ha. Eg gat ekki
trúað mínum eigin augum. Það byrjar eins mein-
leysislega eins og mögulegt er. Fyrstu tvær blað-
síðurnar bara um uppskeruhorfurnar, te og kaffi
svo fáein orð um tígrisdýr sem hann skaut —
hræðilega grimt og blóðþyst, það var á einum
mánuði búið að drepa tíu manneskjur — svo
talar hann um hina nýju te-þurkunar vél og
hversu mikið gagn hún geri, og svo að síðustu,
sem maður síst bjóst við og---. Bíddu bara við.
eg skal lesa það fyrir þig —”.
“Eins og þú sérð faðir minn, þá hef eg enga
ástæðu til að kvarta yfir að lukkan hafi ekki
leikið við mig —. Mér hefur kannske hlotnast
of mikið af því góða, svo eg er stundum að hugsa
um, að það hefði kanske verið betra fyrir rnig
að þurfa að leggja meir á mig, eins og þú varðst