Alþýðublaðið - 08.07.1960, Side 2

sgKS:
TT
i— Ritstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Bemedikt Gröndal. — Fulltrúa*.
fitetjómar: Sigvaldi Hjálmarsson og Indriði G. I>orsteinsson.— Fréttastjóri:
| ®Jttrgvin Guðmundsson. — Símar: 14900 — 14902 —14 903. Auglýsingasími:
$ 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfis-
ftata 8—10. — Askriftargjald: kr. 45.00 á mánuði. í lausasölu kr. 3.00 eint
4 Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri: Sverrir Kjartansson.
banna verkföll
SUMARIÐ 1957 var langt verkfall far-
áianna og kaupskipafloti þjóðarinnar bundinn í
iiöfn. Þá sat vinstri stjórnin við völd og Hanni-
j l$al Valdimarsson var félagsmálaráðherra. Hann
| var þá eins og nú forseti Alþýðusambands íslands.
) Innan stjórnarinnar var mikið rætt um verk-
) fallið og leiðir til að binda endi á það. Þá barð'-
] ist Hannibal fyrir þeirri leið, að verkfaliið væri
l|>annað með lögum. Hann lét semja frumvarp þess
fnis, og hafði símasamband við marga forustu-
enn verkalýðsfélaga um land allt til að kynna
eim efni frumvarpsins og leita stuðnings þeirra.
Hú er annað uppi á teningunum hjá Hanni-
Tbal. Nú mótmælir hann því, að verkfall fámenns
>!h.ópa hálaunaðra manna sé bannað með lögum.Nú
i r það kallað „ósvífin árás á frelsi verkalýðsins,<!
|em Hannibal ætlaði sjálfur að gera fyrir þrem
j árum.
Kommúnistar hafa lengi viðurkennt það í ró-
i ijegum samræðum, að vinstri stjórnin hefði átt að
| stöðva flugmannaverkfallið, sem varð í hennar
; fíð.Þeir vita að þá hefðu verið möguleikar á að til-
1 raunir þeirrar stjórnar til að koma á jafnvægi í
:] efnahagsmálum, hefðu tekizt betur. Þá hafði ver-
I íð unnt að fara fram á frekari fórnir af öðrum
j stéttum, en slíkt var óhugsandi eftir að flugmenn
’ fengu verulegar kjarabætur.
Þannig hringsnúast kommúnistar svo, að ekk-
| ert mark er á þeim takandi.

Aneuran Bevan
1
LÁT Aneuran Bevans er mikil harmafregn
fyrir jafnaðarmenn um heim allan, en sérstaklega
þó fyrir brezku þjóðina. Hann var einhver mesti
baráttumaður í stjórnmálum Breta síðari áratugi,
stórbrotinn leiðtogi, sem mikils var vænst af. Var
þáð skoðun flestra, að hann ætti hæstu tinda
stjórnmálalífs síns eftir, er hann lézt, aðeins 62
ára.
Bevan var aðsópsmikil kempa í andstöðu
innan flokks síns og útan. En hann var einnig á-
byrgur og dugandi ráðherra, sem innleiddi hið
mikla tryggingakerfi Breta. Hann var hugsjóna-
maður, en um leið raunsær og ábyrgur. Sæti hans
í brezkum og vestur-evrópskum stjómmálum
yerður vandskipað.
2 8. júlí 1960 — Aljþýðublaðið
MINNINGARORÐ s
ÁRSÆLL BRYNJÓLFSSON
í DAG verður til moldar
borinn Ársæll Brynjólfsson,
Seljavegi 9. Nafnið eitt segir
ekki mikið beim, er __ ekki
þekktu manninn, en Ársæll
var einn með allra elztu og
þrautreyndustu mönnum ís-
lenzkrar sjómannastéttar.
Ársæll Brynjólfsson fædd-
ist 11. marz 1888 að Bjálm-
holti í Holtum, Rangárvalla-
sýslu, og varð eins og börn
þess tíma, snemma að fara að
taka til hendi og vinna fvrir
sér.
Árið 1904, þá 16 ára gamall,
fór Ársæll að stunda sjóinn,
fyrst á opnum þátum nokkrar
vertíðir, síðan á skútum og
síðast á togurum lengst af, og
mátti heita nýkominn í land,
er hann féll snögglega frá 27.
júní s. 1., rúmlega 72 ára að
aldri.
Ársæll fluttist til Reykja-
víkur árið 1913 og giftist þá
eftirlifandi konu sinni Arn-
dísi Helgadóttur, sem einnig
er að austan ættuð.
Þau hjónin eignuðust 10
börn, þar af 9 nú uppkomin og
öll með afbrigðum mannvæn-
leg.
Telja má líklegt, að ekki
hafi alltaf verið allsnægtir í
búi með svo stóran barnahóp,
en Ársæll var einn af þeim
mönnum, sem aldrei féll verk
úr .hendi og aldrei var „pláss-
laus“, þótt eftirsótt væri, á
þeim tímum, að komast á tog-
ara. Hann va'r vel látinn og
hvers manns hugljúfi er hon-
um kynntist, vel verki farinn
og trúr svo af þar.
Ársæll var þéttur á velii og
þéttur í lund Og þó glaðvær í
góðum hóp. Öllum þótti gott
að vera með Sæla en svo var
hann daglega nefndur af fé-
lögum sínum. Ungum mönn-
um, er voru byrjendur á sión-
um, reyndist hann alltaf hin
mesta hjálparhella, leiðbeindi
þeim í hvívetna og var vernd-
ari þeirra ef til þeirra var
kastað.
Sjómannsævi Ársæls var
orðin löng. Hann var orðinn
71 að aldri er hann hætti og
hafði þá stundað sjóinn meira
og minna í 55 ár. Hann hafði
því lifað allar þær miklu um-
bætur er orðið hafa á kiörum
og aðbúnaði íslenzkra sjó-
manna, það sem af er þessari
öld og kunni vel að meta.
Þegar Sjómannafélag Revkja
víkur var stofnað var Ársæll
með. Hann gekk í félagið á
framhaldsstofnfundi þess 23.
október 1915 og var hinn á-
gætasti félagi til þess er hann
féll frá.
Á 40 ára afmæli Sjómanna-
félagsins 1955, var Ársæll
gerður að heiðursfélaga og
var mál manna að hann hefði
verið vel að þeim heiðri kom-
inn, svo mjög sem hann vaí
til fyrirmyndar sem góður fé-
lagsmaður, enda skildi hann
vel gildi samtakanna og vissx
að þar átti íslenzk sjómanna-
stétt sitt fjöregg sem félagið
var.
í félaginu var rúm Ársælá
vel skipað svo sem einnig
þótti þar sem hann var á skipi
og mættu yngri menn taka
hann til fyrirmyndar hvað
snertir félagshyggju og trú-
mennsku í störfum.
Við félagar Ársæls Bryn-
jólfssonar í Sjómannafélagi
Reykjavíkur, þökkum honum
gott samstarf og góða sam-
fvled á langri leið og vottum
eftirlifandi konu hans og að-
standendum öllum samúð
okkar.
Jón Sigurðsson,
Hannes
á h o r n i n u
'fc Vestur á firði.
-fe Meira um ketti.
Saga um hreiður og
dauða xmga.
MIG LANGAR aff kanna hina
nýju Vestfjarffaleið. Ég hef aldr-
ei fariff lengra en vestur í Ðali
landveg vestur, en nú ætla ég
lengra. Menn tala mikið um feg:
urff þessarar leiffar og ég efast
ekki um að hún sé stórfengleg ef
dæma má nokkuð af landsýn á
skipsfjöl. — Vegna þess aff ég
skrepp nú vestur á firði verður
aftur hlé á pistlum mínum í
nokkra daga.
ÉG VISSI ÞAÐ um daginn, að
ég mundi koma við hjartað í
mörgum þegar ég minntist á
kettina og fuglana — og einn
hefur sent mér Iínu í Morgun-
biaðinu af því tilefni. Aðaltil-
gangur hans er að sanna mér, að
mennirnir séu ekki betri en
kettirnir — og ekki dettur mér í
hug að mótmæla því. Ég er alls
enginn kattahatari, en ég vil
ekki horfa á þá tæta í sundur
smáfugla. Ég vil þakka Einari
Ólafi Sveinssyni fyrir erindið
um kettina. Það var skemmti-
legt og fræðandi, en á dauða
mínum átti ég von, en ekki á
því að þessi ágæti vísinda- og
fræðimaður færi að rabba um
ketti í útvarpið. — Hér er bréf
um ketti og smáfugla.
B. S. SKRIFAR: „Ég þakka
pistil þinn um ketti og smáfugla.
Já, hver vill ekki frekar syngj-
andi smáfugla í garðinum sínum
heldur en ketti. Þótt kettir geti
svosem verið falleg góð og stund
um gagnleg húsdýr, þegar þeir
eru í góðu ástandi, þá ber þó
kattaeigendum að minnast þess,
sérstaklega hér í Reykjavík, að
þeir tolla sjaldan lengu ren fram
á kynþroskaaldur þar sem þeir
eru aldir upp. Samkvæmt eðli
iþeirra halda þeim fá bönd úr
því. En hvað skeður þá? Hvar
eiga þessi veslings dýr afdrep og
á hverju geta þau dregið fram
lífið? Þau eru hrakin og hrjáð
og oft á tíðum meidd. Sorptunn-
urnar eru þeirra einu matarbúr,
en þær eru flestar lokaðar. í
gaddfrosti og snjó er húsnæði
ekkert, og óttinn þjakar.
ÞETTA OG ÞVÍLÍKT ættu
kattauppalendur að hugleiða.
Þeir ættu að hugleiða hvílíkt
níðingsverk þeir hafa fram-
kvæmt með því að hafa verið
valdir að uppeldi þessara vesa-
linga. Þessi dýr tímgast og fjölg
ar auðveldlegi. Þau ala afkvæmi
sín í holum og húsagörðum, meS
nístandi kvöl óttans í hjartanu.
Óttans við menn og aðrar að-
steðjandi hættur. Hv.ílík ævix
Þau flýja með afkvæfnin í kjaft-
inum frá einu afdepinu til ann-
ars, en hvergi er griðland. Það
er ekki að furða þótt veiðieðlið
vakni við slíkar aðstæður. Er
reyndar grunnt á því. Og þá
■bitnar það eðlilega á smáfuglun-
um. Kettir eiga að tíundast og
það á að greiða af þeim háan
skatt til bæjarfélagsins.
EN FYRST ÉG ER íarinn að
skrifa, þá ætla ég að segja þér
sögu: í fyrravor byggðu þrasta-
hjón hreiður í grenitré, sem vex
í .garði mínum, urpu þar og ung-
uðu út 6 eggjum. Vegna þessara
vina fjölskyldu minnar og ann-
arra hafði ég samband við dýra-
eyði, sem vinnur á vegum borg-
arinnar og orðlengi ég það ekki
frekar, en frétti síðar að nokkrir
tugir katta hefðu fallið fyrir
ibyssu hans hér í grenndinni.
Þrastahjónin komu aftur sl. vor,
virtist okkur ungarnir frá i fyrra
vera með þeim, byggðu hreiður
einum ársprota hærra í sama
trénu, urpu og ung.uðu út 5 eggj-
um.
EN ÞÁ SKALL ÓGÆFAN Á.
Klukkan að ganga níu að morgni
laugardaginn fyrir hvítasunnu
kom ég í garðinn. Hreiðrið var
xeist á rönd, ungarnir 5 lágu á
jörðinni í kringum tréð, dauðir
og deyjandi. Einn var slitinn f
tvennt, annar rifinn á hol, en
hinir meira og minna særðir. Em
allt tréð var löðrandi í fiðri. —.
Næstu daga sást einn þröstur á
hröðu flugi. — Hann virtiáfi
kveina." !
Hannes á korninu. ]