Lögberg - 22.12.1938, Blaðsíða 9

4
LÖGBEBG, FIMTUDAGINN 22. DESEMBER 1938 9
Hlutverk kriátins
safnaÖar
Prédikun flutt í Fyrstu lútersku kirkju í Winnipeg, á
sextíu ára afmceli safnaðarins, 30. okt., 1938,
af séra Eúnólfi Marteinssyni
I. Kor. 9:19-23. Þótt eg sé
öllum óháÖur, hefi eg gjört sjálf-
an mig að þjóni allra, til þess
eg áynni þess fleiri. Og eg
hefi veriÖ GySingunum sem
GyÖingur, til þess eg áynni Gyð-
inga, þeim sem eru undir lög-
málinu eins og sá sem er undir
lögmálinu, enda þótt eg sé sjálf-
ur ekki undir lögmálinu, til þess
eg áynni þá sem eru undir lög-
málinu ; hinum lögmálslausu sem
lögmálslaus, þótt eg sé ekki laus
við lögmál Guðs, heldur bund-
inp lögmáli Krists til þess eg á-
ynni hina lögmálslausu. Hinum
óstyrku -hefi eg verið óstyrkur,
til þess eg áynni hina óstyrku.
Eg er orðinn öllum alt, til þess
að eg yfir höfuð geti frelsað
nokkra. En eg gjöri alt vegna
fagnaðarerindisins, til þess eg
fái hlutdeild með því.
Kæru kristnu vinir :—
Á þessari hátíð vil eg fyrst
af öllu tjá hinum nýja hirði og
leiðtoga þessa safnaðar, séra
Valdimar Eylands, hollustu mína.
Þótt eg hafi verið mjög liðléttur
meðlimur þessa safnaðar og
verði það líklega framvegis, hefi
eg allan vilja til þess að verða
honum að liði á hvern þann hátt
sem mér er unt. Guð almáttug-
ur leggi blessun sína yfir sam-
starf hans og safnaðarins. Guð
leiði þá báða á vegum mikils
og farsæls starfs til eflingar öllu
góðu meðal manna.
Eftir því sem skýrt er frá í
Framfara, fyrsta vikublaði Is-
lendinga í Vesturheimi, var þessi
söfnuður stofnaður 14. ág. árið
1878. Saga hans nær því yfir
liðug 60 ár. Á þessucn tíma hafa
ýmsir prestar þjónað: Halldór
Briem, Hafsteinn Pétursson,
Friðrik Bergmann, Rúnólfur
Marteinsson, Jóhann Bjarnason
og nú Valdimar Eylands; en þó
teljast ekki nema tveir fasta-
prestar: Jón Bjarnason og Björn
B. Jónsson; því þjónustutími
allra hinna var stuttur. Séra Jón
þjónaði fyrstur allra; en fyrst
um sinn var það aðeins auka
starf. Fastaprestur safnaðar-
ins varð hann árið 1884 og
þjónaði til dauðadags, 1914.
Séra Björn tók þá við og þjón-
aði einnig það sem eftir var æfi,
fram á árið 1938.
“Hvað er þá orðið “okkar
starf” í þessi 60 ár, og hvað
skyldi mega af þeim læra? Eg
hefi valið ritningarkafla til
grundvallar hugleiðingum mín-
um, setn mér finst nytsamur til
athugunar á þessum tímamótum,
og vil eg að hann ráði hugsun-
um mínum að þessu sinni algjör-
lega. Út af orðum textans er
eg að hugsa um hlutverk krist-
ins safnaðar. Að einhverju leyti
skoða eg það í ljósi hins liðna
með það i huga hvernig þetta
ætti að vera, en ljósið sem eg
geng við er frá postulanum Páli.
Hann segist vera öllum óháð-
ur. Hann er þar aðeins að tala
um menn. Enginn maður ann-
ar hefði verið fúsari til að játa
köllun frá Guði; enda ber hvert
orð í þessum kafla þeim sann-
leika vitni. Sú köllun er honum
svo mikið alvurumál, að hann
virðist til þess búinn að gjöra
alt til að rækja hana. Það er
eldur í staðhæfingum hans,
vegna þess að í sál hans brenn-
ur áhugi. Himnesk köllun hefir
gagntekið sál hans. Guð hefir
kallað hann, þessvegna likjast
orð hans orðum Krists, sem tal-
aði “eins og sá sem vald hafði.”
Guð sjálfur er hin eilífa upp-
spretta allrar fegurðar og allra
gæða. Jesús Kristur er “geisli
hans dýrðar og ímynd hans
veru.” Hann er hið sanna ljós
sem upplýsir hvern mann.”
Hann getur verið og vill vera
ljósberi allra manna. Páll post-
uli eignaðist þetta ljós og gat
þessvegna talað af tnyndugleika.
Fátt eitt er skýrara í æfisögu
Jesú en meðvitund hans um guð-
lega köllun. Það sanna orð hans
er hann v.ar 12 ára gamall dreng-
ur í musterinu, er hann varð
skírður af Jóhannesi; krafta-
verkin, og í raun og veru hvert
orð af munni hans skrásett í
Nýja Testamentinu.
En hver einasti maður á kost
á því að eignast neista af sama
eldinum. Guð er einn og kallar
alla. Hann “sendir einkason sinn
til að kalla til sinnar kvöldmál-
tíðar alla — alla.”
Hvílík tign og dýrð yfir köll-
un Jesú. Og þó bilið milli hans
og vor sé svo stórt, að augu vor
ná ekki út yfir bilið, er það
samt sannleikur, sem enginn get-
ur hrakið, að Guð er einnig
faðir vor, og hann hefir kallað
kirkju sína til að vinna í vín-
garði hans. Hún á kost á þess-
ari köllun, eða öllu heldur hún
er ekki kirkja ef hún hefir ekki
þegið hana. Að þiggja hana er
að eignast hinn eilífa eld. I
raun réttri er ekki unt að tala
um dauða kirkju, því, ef þar
er ekki líf og eldur, getur þar
ekki verið nein kirkja. Alla tign
sína og dýrð fær kirkjan af
guðlegri köllun sinni. Ef hún á
nafnið kirka rækir hún verk sitt
með óbrjálaðri samviizkusemi,
lifandi áhuga og guðlegri heim-
ild. Hún er þjónn Guðs.
Það er ekki nema heilbrigt og
rétt að taka það fram, að öll
rétt viðleitni manna er ávöxtur
af köllun Guðs. Kirkjan er
hinn áþreifanlegasti vottur þess,
að þetta er sannleikur.
Þessi söfnuður, þótt hann
hefði getað verið betra vitni
guðlegrar köllunar, hefir samt
alla sína tíð verið ljósberi Guðs
í íslenzka mannfélaginu í Win-
nipeg og að nokkru leyti út um
allar bygðir Vestur-íslendinga.
Athugið hvað köllunin frá
Guði er postulanum mikið al-
vörumál. Vegna hennar vill hann
vera öllum alt. Gyðingum er
hann Gyðingur; hinum lögmáls-
lausu, lögmálslaus; lögmáls-
mönnum, lögmálsmaður; hinum
óstyrku, óstyrkur,, til þess hann
áynni nokkra. Þetta er að visu
líkingarfult, en eftirtektavert.
Hann vill athuga sem bezt á-
stand þeirra, sem hann er að
hjálpa. Hann er ekki valds-
maður, sem gefur skipanir frá
hásæti, heldur eins og félagi, er
situr á bekk með þeim sem er
hjálparþurfi, syndugum manni
semi þarf að bjarga. Að vísu
getur þetta verið hættulegt.
Hættan er sú, að maður dragi
dám af sínum spilta sessunaut;
en manninum sem á að hjálpa
verður það til lífs, að hann
gleymi aldr.ei sinni guðlegu köll-
(Framh. á næstu síðu)

r
HÁTIÐAKVEÐJUR
til minna íslenzku vina og viðskiftavina!
f
Yðar reiðubúinn þjónn eins og stendur
í hmni helgu bók
frá
Maryland & Sargent Service Station
| BRYNJÚLFUR BRYNJÓLFSSON, framkv.stj.
MANITOBA MARCHES ON
to
GREATER VARIETY AND IMPROVEl) QUALITY
of Agricultural Products
OONTINUED YIELDS
of Forest Products
HIGH QUALITY STANDARS • NEW RECORDS
in an expandjng Fur Industry in Mineral Production
SUSTAINED PRODUCTION
from fresh water Fisheries
INCREASED EFFICIENCY
in Industry from cheap Power v
Information supplied upon request
DEPARTMENT OF MINES AND NATURAL RESOURCES
WINNIPEG
HON. J. IS. McDIARMID, Minister