Kirkjublaðið - 01.05.1892, Blaðsíða 6

86
er guðshús, enginn á því að nálgast hana eða dvelja í
henni nema með hjartanlegri lotningu fyrir himnanna
Guði, sem á þessum stað vill frið gefa öllum þeim, sem
ákalla hann einlæglega.
-------------—
Heiðingjakristniboöiö.
í síðasta tölublaði Kbl. var þess getið, að skýrt mundi
verða frá því, hvernig tiltækilegast væri að haga hlut-
töku fslands í heiðingja-kristniboði. Um það vil jeg fara
nokkrum orðum. Jeg get verið stuttorður. Málið er of-
ureinfalt. Hjer virðast vera tveir vegir fyrir hendi. Ann-
ar er sá, að vjer íslendingar, eins og síra Gunnar Gunn-
arsson mun hafa viljað, komum á fót íslenzku kristni-
boðsfjelagi »undir innlendri stjórn með innlendum sam-
skotasjóði til að kosta innlendan mann til kristniboðs á
þeim stað hins heiðna heims, sem sjálfum oss kemursam-
an um«. En eins og á stendur álít jeg nú þegar ekki
takandi í raál að ætla sjer svo stórt, meðan mikið til er
ókunnugt um undirtektir og áhuga manna, og þvi vart
að treysta á föst og stöðug fjárframlög, sem þó skiptir
mestu. Menn þurfa tíma til að átta sig almennt á þessu
máli.’
Hinn vegurinn er sá, að sameina sig einhverju öðru
kristniboðsfjelagi, auðvitað helzt lútersku, og væri þá að
likindum næst að snúa sjer að kristniboðsfjelaginu danska,
og hafa svipaðan grundvöll og fyrirkomulag sem það.
Væri þá bezt, að 1 hverju prestakalli, eða tveimur, hin-
um fámennari, væri stofnuð deild með föstu, árlegu til-
lagi, fyrir forgöngu prestsins og annara beztu manna. í
hverri deild sjeu minnst 25 menn með minnst 2 kr. árs-
tillagi. Svo væri ein aðalstjórn, helzt i Reykjavik eða þar
í grennd, sem milliliður milli kristniboðsfjelagsins danska.
Gætum vjer svo haft fulltrúa hjeðan, sem ættu heima
Kaupmannahöfn og mættu á aðalfundum fjelagsins þarmeð
atkvæðisrjetti. Færi nú svo, sem vonandi er -— því ekki
efa jeg að prestarnir muni verða fúsir til að taka kristni-
boðsmálið að sjer — að hluttakan yrði almenn af hálfu
landsins og áhuginn yrði stöðugur og vakandi, þá gæti