Kirkjublaðið - 01.07.1892, Blaðsíða 11

125
Áheitin á Strandarkirkjn
fara stöðugt vaxandi, — 451 kr. 75 a. síðara missirið f. á.
Forðum daga kvað biskup það upp í lögrjettu, að öllum
mönnum skyldu vera leyfð áheiti við hinn sæla Þorlák
biskup, en nú hefir þjóðin sjálf, á 19. öld, tekið sjer leyfi
að heita á kyngikrapt sjera Eiríks gamla á Vogsósum,
því að hans mun kirkjan njóta.
Ekki svo fáir prestar eru farnir að anda á móti á-
heitunum, sumir hafa haft við orð að senda Kbl. greinar-
stúf um þau. Ritstj. vill taka af þeim ómakið með því
að eyða einni síðu til að reyna að beina þessum áheitum
eða gjöfum í aðra átt.
í sjálfu sjer er það frá evangelisku sjónarmiði mjög
viðsjárvert að vinna Guði það heit, að gefa eitthvað til
hans þakka, verði að óskum manns; það er eitthvað svo
kaupskaparlegt. — Hjer er auðvitað átt við syndlausar
óskir. — En eigi skal frekar farið út í það; látum enda
slíkar gjafir helgast af þeirri sannkristilegu hugsun, . að
velgjörðir Guðs knýji manninn aptur til velgjörða. Við-
sjárverðast við Strandarkirkju-gjafirnar—vilji menn nefna
áheitin með því nafni -— er það, að á er kominn einhvers
konar átrúnaður á sjálfa kirkjuna, sem er rammasta
katólska.
Amælislausir sjeu þeir, sem við hafa tekið áheitun-
um til þessa. Áheitin hljóta að berast þeim sem gjafir
til Guðs þakka, sem skylt er að taka á móti. En þeim
hefir vart komið til hugar, að prentuðu blaða-auglýsing-
arnar hafa mest aukið gjafirnar. Frá sjónarmiði Kbl. er
það sama sem að auka átrúnaðinn, og því værlæskilegt, að
móttökumenn gjafanna veldu aðra kvittunaraðferð til gef-
endanna, þó að prentaða auglýsingin sje auðvitað hand-
hægust.
Það er í hverju einasta prófastsdæmi á landinu ein-
hver sannþurfandi kirkja. —Strandarkirkja nýbyggð með
5—6000 kr. í sjóði er sízt allra gjafaþurfi —, það er allt
um kring,—svo er fyrir þakkandi,— góður fjelagsskapur
og þarfar stofnanir, sem vanta fje og fátæka höfum vjer
jafnan hjá oss, ef vjer roeð sjerstakrí gjöf—vel aðmerkja