Kirkjublaðið - 02.09.1893, Blaðsíða 4

164
eigi að upprísa likamlega. Þegar svo ennfremur er litið
til áhrifa þeirra á allt líf þessa manns, sem þetta hafði,
að hann sá Jesúm lifandi og upprisinn, þá verður því
ekki neitað, að betra vitni um virkilegleik upprisu Krists,
en Páll postuli er, verður ekki fundið í sögunni.
Hin opinberunin var opinberun Drottins »fyrir meir
en 500 bræðrum í einu, sem flestir lifa allt til þessa dags,
en sumir eru dánir« (1. Kor. 15, 9 v.). Þegar postulinn
ritar brjef þetta til Korintumanna er meiri hluti þessara
»500 bræðra« enn á lífi. Þeim, sem vildu vefengja orð
Páls, var því ekkert auðveldara en að leita upplýsinga
þar að lútandi hjá mönnum svo hundruðum skipti, og
samgöngurnar milli Jerúsalem og Korintu, eða yfir höfuð
milli hinna kristnu safnaða í Gyðingalandi og Grikklandi,
voru þá svo greiðar, að slíku hefði vel mátt við koma.
Það er því ómótmælanlega víst, að þegar Páll ritar þessi
orð árið 58 eptir Kr. fæðing, voru að minnsta kosti 2 til
300 manna á lífi, er vottað gátu, að þeir hefðu á sama
stað og tíma sjeð Jesúm hinn krosstesta risinn upp frá
dauðum.
Hversu fáum vjer skilið þessa opinberun? Sje hjer
um ofsjónir að ræða, er eptir að gjöra grein fyrir því
hversvegna einmitt þessir menn sáu ofsjónir á sama stað
og sama augnabliki! Einstakur maður getur þózt sjá
frelsarann án þess að sjón hans sje annað en hugarburð-
ur, ofsjón, er stafar frá einhverri taugaveiklun, en að 500
manns á sama stað og tíma þjáist af sömu taugaveiklan-
inni, og sjái alveg sömu ofsjónirnar, þess vita menn eng-
in dæmi. Að heimta það, að hin heilbrigða skynsemi
trúi slíku, er miklu, já hundraðfalt ósanngjarnari krafa,
en krafa kristindómsins til hinna kristnu, að trúa upprisu-
kraptaverkinu.
Og hvernig eigum vjer að gjöra oss skiljanlega sig-
urför upprisutrúarinnar, ef upprisan hefir aldrei átt sjer
stað! Ekkert hefði þá verið auðveldara fyrir mótstöðu-
mennina en það, að sannfæra fólkið um að trú þeirra á
upprisuna væri hjátrú ein. Þeir þurftu ekki annað, en
fara til grafar Krists, og sýna hinum »hjátrúarfulla« hinn
andvana líkama Krists, ef hann hefði legið þar enn þá.