Kirkjublaðið - 02.09.1893, Blaðsíða 10

170
aratriði kirkjunnar eru eigi rædd með þeirri alvöru og
stillingu, er sæmir svo helgu málefni, og atkvæðagreiðls-
an á einum æstum fundi getur bylt öllu og breytt. Ept-
ir 150 ára algjört ófrelsi byrjaði 7 ára stríð íhinniirsku
frikirkju um endurskoðun handbókarinnar, og margir
fóru langt úr hófi í þeim sökum, og lá við fullri sundr-
ungu, en þó fór um síðir betur en áhorfðist, og engu
verulegu var raskað af fornum trúarsetningum og helgi-
siðum kirkjufjelagsins.
2. I annan stað er fjárskorturinn örðugur viðfangs.
Hann skilur sjaldan við fríkirkjuna. Höfundurinn telur
það neyðarkost sem fiestir prestar búi við, þessi »aumu«
200 pund á ári, en það er þó aumast þegar óvissa á sjer
stað með þann helming teknanna, sem söfnuðurinn greið-
ir beint úr sínum vasa.
3. Loks er það veiting brauðanna; það er mjög á-
heyrilegt þetta fyrirkomulag að 3 menn úr hjeraðinu og
3 menn úr prestakallinu skipi prestinn með biskupi, en
reynzlan hefir sýnt, að það eru kosnu mennirnir úr
prestakallinu sem ráða rjett öllu. Vanalega hafa menn
ráðið það með sjer heima í prestakallinu, hvern kjósa
skuli, og fulltrúarnir þaðan hóta óánægju og uppþoti, ef
söfnuðurinn fær ekki vilja sinn. Kirkjustjórnin á því
mjög erfitt með að umbuna verðleika eldri presta. Yngstu
prestarnir, sjeu þeir tölugir vel og glæsilegir í framkomu,
sitja fyrir öllu, þótt þeir sjeu í rauninni kostaminni mörg-
um öðrum.
Þá kemur bjartari hiiðin, sem höf. kallar hjdlp og hug-
hreysting:
1. Omótmælanlega hefir komið meira líf og fjör í
frikirkjuna. I ríkiskirkjunni hjengu menn f kirkjufjeiag-
inu af vana, »Þögn er samþykki«, mátti segja um það.
Nú verða allir bæði í orði og verki að gjöra sjer og öðr-
um grein fyrir því, hvers vegna þeir yflr höfuð sjeu í
kirkjufjelagi, og í annan stað í þessu kirkjufjelaginu
fremur en öðrum. Ávextirnir hafa sýnt sig í margskon-
ar aukinni starfsemi, kirkjur og skólar rísa upp og tölu
altarisgöngufólks heflr stórum fjölgað.
2. Innilegra samband hefir komizt á millum presta