Kirkjublaðið - 02.09.1893, Blaðsíða 14

174
Mildur Drottinn minn er það,
sem meyjan hrein ól. (Hrs. Bmfj. 136,8.).
18. Hörmung bœttu
hvenær sem lííið linnir;
Hrottinn gættu
að daubastundu minni. (Hrs. Bmfj. 136, 8.).
19. Ymist gengur með eða mót,
margan trúi eg það hendi.
Heilagur andi huggun, bið eg, mjer sendi.
(Hrs. Bmfj. 136,8.).
20. Herrann Jesús hjálpi mér
í heiminum vel að stríða.
Sendi’ oss Drottinn sigurinn fríða.
(Yiðkvæði við kvæðið »Ángurvaka« eptir sjera Jón Steingrimsson
á Prestbakka, um Skaptáreldinn 1783—84, Hrs. Bmfj. 136,8.)
(Meira).
Kirkjuþing íslendinga í Vesturheimi 1893.
(Fundarskýrsla eptir sjera Hafstein Pjetui'sson).
Hið 9. ársþing Isfendinga í Vesturheimi var haldið í Winnipeg
Man., Can., frá 23.—27. júní. Sr. N. Stgr. Þorláksson flutti þing-
setningarræðuna og hafði fyrir texta Lúk. 11, 14—28. Varaforseti
kírkjutjelagsins, sr. Fr. J. Bergmann setti kirkjuþingið og stýrði
fundum þess í fjarveru sr. Jóns Bjarnasonar. Embættismenn
kirkjufjelagsins voru kosnir: Forseti sr. Jón Bjarnason, varafor-
seti sr. Fr. J. Bergmann, skrif'ari sr. Haf'steinn Pjetursson, og fje-
hirðir hr. Árni Friðriksson. I útgáfunef'nd »Sameiningarinnar« voru
kosnir: sr. Jón, sr. Friðrik, sr. Steingrímur, sr. Haf'steinn, hr. Páll,
S. Bardal, hr. Magnús Pálsson og hr. Jón Blöndal. Til þess að
annast skólamái kirkjufjelagsins voru þessir kosnir i nef'nd : Sr.
Jón, sr. Friðrik, sr. Haf'steinn, hr. Friðjón Friðriksson og hr. Magnús
Pálsson. Allar þessar kosningar gilda til næsta kirkjuþings.
Á kirkjuþinginu voru fluttir tveir t'yrirlestrar; annan þeirra
fiutti sr. Friðrik um nokkra af þeim stöðum í gamla testamentinu,
sem mótstöðumenn kirkjunnar einkum ráðast á. Hinn f'yrirlestur-
inn hjelt sr. Steingrímur um Krist og gamla testamentið. Al-
mennar umræður um kristilegt umburðarlyndi voru og haidnar á
kirkjuþinginu. Þær umræður voru mjög fjölsóttar, enda máttu
allir taka þátt í þeim, þótt þeir stæðu fyrir utan kirkjufj'elagið.
Hi. W. H. Paulson stýrði þessum umræðum, og sr. Hafsteinn hjelt
inngangsræðuna.
22 söfnuðir tilheyra kirkjuf'jelaginu, og flestir þeirra sendu
erindreka ú kirkjuþingið. Það var fjölmennt og fór í alla staði
vel fram.