Kirkjublaðið - 01.10.1894, Blaðsíða 10

186
14, 4.). — Heródes Antípas, sem var kvæntur dóttur
Arabakonungsins Aretasar, hafði, er hann heimsótti bróð-
ur sinn Filippus, er bjó valdalaus í Rómaborg, tælt konu
hans, að nafni Heródías, til þess að yfirgefa mann sinn
og byrja sambúð við sig, en samtiðis rekið eiginkonu sína
frá sjer. — Við hvaða tækifæri Jóhannes hafi ámæltHer-
ódesi fyrir verkið, vitum vjer ekki, því þess er hvergi
getið. Sennilegast virðist oss, að Jóhannes hafi í ein-
hverri af ræðum sínum úti hjá Jórdan getið þessarar ó-
leyfilegu sambúðar og af henni tekið tilefni, til þess að
áminna tilheyrendur sína um skírlífi og hreinlífi og hafi
svo einhver gæðinga Heródesar borið honum söguna.
Hitt virðist oss ekki mjög líklegt, að Heródes hafi sjálfur
nokkru sinni farið út að Jórdan, til þess að sjá og heyra
skírarann. — Sagnaritarinn Jósefus tilgreinir að sönnu aðr-
ar orsakir til þessa; hann gefur það i skyn, að Heródes
hafi látið handsama »hinn rjettláta Jóhannes« af ótta fyr-
ir því, að hann væri pólitískur uppreisnarmaður eða að
sú hreifing, sem hann hafði vakið, mundi geta orðið
hættuleg fyrir yfirráð Heródesar, er jafnan stóðu á völt-
um fótum. En vjer sjáum enga ástæðu til þess að efast
um, að guðspjöllin herrai rjett frá; og með tilliti til þess,
sem Jósefus segir, virðist oss ekki ósennilegt, að Heródes,
af ótta fyrir lýðnum, hafi látið það heita svo, að Jóhann-
es hafi verið tekinn fastur af pólitískum ástæðum, en
ekki viljað láta hins getið, sem þó var hin aðallega or-
sök þess.
Að sönnu mun Jóhannes ekki hafa verið hart hald-
inn í fangelsinu, sem sjá má af því, að lærisveinar hans
fengu við og við leyfi til þess að heimsækja hann og
stytta honum stundir, og jafnvel Heródes sjálfur, sem þá
mun hafa búið í Makkæros, mun ástundum hafa heimsótt
hann og »gjarna hlýtt á ræðu hans« (sbr, Mark. 6. 20).
En lengst af mun þó Jóhannes hafa setið einn í klefa
sínum, og þegar vjer minnumst hins frjálsa lifs hans áð-
ur, er hann hafðist við í eyðimörkum Júdeu og úti hjá
Jórdan, getur það ekki furðað oss, þótt Jóhannes yndi
illa hag sínum. Honum hlaut að virðast hin núverandi
staða sín óskiljanleg, er hann í huga sínum hvarflaði til