Kirkjublaðið - 01.09.1896, Blaðsíða 5

149
farnir að trúa, ogá hjervið hið fagra orðPascals: »Und-
ir eins og menn eru farnir að leita Drottins, eru þeir
þegar búnir að finna hann«.
„Að afkristna landið“.
Eptir sjera Valdimar Briem.
Það er ekkert smáræði, sem sumir af löndum vor-
um sýnast vera að færast í fang nú á dögum. Það er
hvorki meira nje minna en það, að afkristna landið eða
þjóðina. Sú var tíðin, að það þótti mikils um vert þeg-
ar landið var kristnað fyr meir, enda voru það hinir vitr-
ustu og beztu menn þjóðarinnar, sem að þvi unnu. En
nú er svo komið, að sumir af menntamönnum vorum
vilja aptur afnema kristnina og gjöra landið heiðið að
nýju. Reyndar boða þeir ekki trú á Þór og Óðinn o. s.
frv., heldur trúna á mátt sinn og megin, eða trú á ekki
neitt, sem kemur nokkurn veginn í sama stað niður,
þvi mátturinn og meginið er ekki öllu meira en ekki
neitt, þegar á reynir verulega. Þetta má nú raunar
þykja næsta ótrúlegt, að á þessum framfaratímum skuli
framfaramennirnir sjálfir, sem vilja vera, reyna að hrinda
þjóðinni svo stórum aptur á bak; þvf að það er varla
hægt að hugsa sjer meiri og stórkostlegri apturför en
það, ef það tækist að afkristna landið og koma hjer apt-
ur á heiðni. Ef hjer væri að eins um það að ræða, að
endurbæta kirkjuna, þá væri ekkert að segja, nema að
taka því með þökkum, ef nokkur mynd væri á þvi,
því hún þarf alltaf sífelldra umbóta með. En hjer verð-
ur ekki betur sjeð, en að það sje verið að grafa grund-
völlinn undan kirkjunni, til þess að fella hana algjör-
lega, enda fara sumir ekki í neina launkofa með það.
Þetta virðist lítt skiljanlegt, þegar um góða og gáfaða
menn er að ræða, sem enginn skyldi að óreyndu bera
brigður á. Það væri rangt, að beita gegn þessum mönn-
um þeim sömu vopnum, sem þeir stundum bera á með-
haldsmenn kirkjunnar, eða bregða þeim um heimsku eða
fals. Slíkt nær engri átt. En jeg er hræddur um, að