Kirkjublaðið - 24.12.1896, Page 5

225
Hringjum, hringjnm !
himinsöngvar
tífalt tali við tár og dreyra!
Dynur nú dýrð Guðs,
dagur er á Hermon;
benda frá Betlehem
barna-íingur !
Fyrir þeim fingrum
fjöllin bráðna,
en sólu kyssa
Sarons rósir,
friðast fólklönd,
en fellur Dauði. —
Iíringjum, hringjum
til lielgra jóla ! —
Mattli Jochumsson.
Aðfangadagskveldið.
Klukkan var orðin 5 á aðfangadagskveldið; snjó-
gangur var úti ogdimmviðri, og orðið dimmt fyrir nokkru,
því tunglslaust var. Hann Þórður var ekki kominn frá
kindunum og Sigga litla var heldur ekki komin, enda var
ekki von á henni fyr en með Þórði. Hún hafði verið
látin fara með honum, þegar hann fór til kindanna um
morguninn. Atti hún að fara með mat upp að Heiði til
hjónanna, handa þeim og börnunum um jólin og eitthvað af
fatnaði á yngsta barnið.
Margrjet var að þvo börnunum og lá nú heldur vel á
þeim, því þau áttu að fá að fara í sparifötin sín. Mar-
grjet var venju fremur hljóð og döpur í bragði, því að
veðrið fór versnandi og komið niðamyrkur.
»Jeg er hugsandi út af því, að hún Sigga mín er ekki
komin. Jeg vona að hann Þórður liafi þó f'arið frá fjár-
húsunum upp að Heiði til að vera með henni heim, eins
og gjört var ráð fyrir. En að hann skuli heldur ekki
vera kominn síðan í morgun. Jeg vona að það hafi ekki
komið neitt fyrir þau eða orðið að þeim.