Sunnanfari - 01.04.1898, Síða 35

87
Ingjaldssand, síðan Látrabjarg, og um kvöldið var
alt þetta fyrir bí oss, og vér djúpt undan landi.
JÞá var stormviðri mikið og stór sjór til miðnættis;
síðan var sjórinn spakari.
Þriðjudagsmorguninn 15. Octbr. var vindurinn
norðaustan. Þá sáum vér Snæfellsjökul snemma
dags frá oss í norðaustri og vorum þá langt út á
hafi; sigldum í norðaustur; veður var hægt framan
af; hvesti þegar á leið daginn; gengu þá stór fjúk-
él á jökulinn; um miðdegisbil var jökullinn írá oss
nær í fullu norði; sáum óglögglega grillingu til
Akrafjalls og Esju. Aflíðandi nóni sáum vér Suð-
urnes nærri fyrir stafni og tók þá óðum að hvessa
af sömu átt. Það sama kveld sigldum vér fyrir
Reykjanes í glaða tunglsljósi allskamt austan
hæsta klettinn, sem kallaður er Eldeyjar, er sjó-
kortin telja með Euglaskerjum.
Miðvikudag þann 16. Octobr. var vindurinn
meir austrænn en áður. Þá um morguninn, er lítt
var farin sól, sáum vér Eyrarbakka; austanfjúk og
myrkur mikið gekk yfir landið, svo það huldi sýn;
vér héldum djúpt suður á hafi§. Um nóttina gerði
logn og byrleysu.
Eimtudag þann 17. Octobr. hélzt lognið fram
til miðdegis; þá hvesti og gekk til suðausturs;
máttum vér þá leggja kóssinn til suðvesturs. Snjó-
él kom sterkt með krapa góðum tíma fyrir sólar-
lag. Sögðu menn að vær mundum komnir gegnt
suður undan Yestmannaeyjum, og sáum þann dag
ekki land.
Föstudag þann 18. Octobris var framan af
deginum byrleysa, en það lítið, sem kulaði, var
östen til sud; héldum kóssinum í suðaustur. Að
liðnu miðdegí gerði stórsjó og hvassviðri mikið,
fyrst af suðaustri, síðan af austri með regni og
stórsjó, svo þá dreif yfir á bæði borð; hólzt þetta
stórviðri fram yfir dagsetur. Eftir það vér höfðum
haldið bænir, þá var uppteiknað hvað hver maður
á skipinu vildi gefa fátækum, ef drottinn léti oss
auðnast að taka hafnir með heilu og höldnu.
Kaupmaðurinn Christoffor Gregerson lofaði fyrir
hlaðninguna 4 rdl., en fyrir sjálfan sig 2 rdl.
Skipherrann lofaði fyrir skipið 10 rdl., og fyrir
sjálfan sig 5 rdl. Logmaðurinn lofaði fyrir sig 3
rdl. Eg lofaði liálfum rdl. og svo hver einn skips-
maður þar á borð við. Stundarkorni síðar stilti
veðrið mjög; tók af stórsjóinn og gerði hægan
norðanvind, og gengum vér þá til hvílu; litlu síðar
gekk vindurinn aftur til norðausturs, og var gott
veður um nóttina, þó byr væri hægur. Þeunau
sama dag var stórsjórinn og óveðrið svo mikið, að
skipherrann með stýrimanninum og öllu skipfólk-
inu gat naumlega með stóru lífsfári tekið inn fokk-
una. Þó tókst það um síðir með guðs hjálp skað-
laust. Engin höfðum vér þá segl uppi, nema stóra
seglið; bundum svo stýrið við hléborða og lótum
í guðs nafni yfir drífa það, er drottinn vildi. Sagði
skipherrann, að ekki hefði hann á hafi verið í
stærra stórsjó og stormviðri.
Laugardag þann 19. Octobr. var vindur enn
þá norðaustan, en gott veður um daginu; vær
héldum kóssinn til suðausturs.
Sunnudag þann 20. Octobris var eun sama
veður, logn um nóttina eða því nær og framan af
deginum byrleysa, en eftir hádegi hvesti af norð-
vestri og gerði stórsjó svo mikinn að varla gátu
menn seglum inn náð; dreif svo með einu segli.
Mánudag 21. Octobris var hægt veður, enu
heldur sjómikið af norðaustri, og um uóttiua gerði
logn.
Þriðjudag þann 22. Octobris gekk veðrið til
norðurs og undir sjálft hádegi batnaði byrinn og
sigldum vér hægt veður á hafinu og héldum kóss-
inn suðaustur. Þann sama dag tók skipherrann
hæð undir sólina, var 6 gr. og ein mín. Þá gerði
hann gizkning að vér mundum ei leugra austur
komnir en 28 vikur frá Reykjanesi. Veðrið var
hægt þann dag, en um nóttina gerði logn.
Miðvikudag þann 23. Octobr. var gott kul um
morguninu af norðaustri; héldum kóssinn í norð-
austur; var nærri byrleysa þann dag til kvölds;
um nóttina gerði logn og eftir það gekk vindur-
inn til vesturs og síðan til suðurs.
Eimtudag þanu 24. Octbr. var dáviðri; vind-
urinn suðvestan og æskilegur byr, sem varaði til
kvelds.
Föstudag fyrstau í vetri 25. Octobris var æski-
legt. veður og hinn bezti byr af suðvestri fram yfir
miðdegi. Þá gekk vindurinn meir til suðurs og
hvesti stórlega mót kvöldi. Sagði skipherranu vær
muudum vera svo nær Færeyjuin, að uggvænt
mundi að oss mundi bera þar upp á land fyrir
þessu sunuanveðri um nóttina; tók [hann] því það
til ráðs að venda til norðurs og slaga vestur á haf;
sigldum vór svo suðvestur fram yfir miðnætti.
Laugardag 26. Octobris höfðum vér gott veður
og suðvestan vind. Eftir bænir um morguninn sá-
um vér Færeyjar í norðaustri frá oss; lögðum vér
kóssinn sud-sudaust, og vorum nokkuð uggandi,
hvort okkur mundi taka fyrir landsuðnrshornið á
Færeyjum, að sönuu rak oss nokkuð norður eftir,
svo að vér vorum svo nærri eyjunum, að vér höfð-