Öldin - 01.11.1895, Blaðsíða 1

^ 9
Entered at the Winnipeg Post Office as second class matter.
III., 11. Winnipeg, Man. Nóvember. 1895.
Þrjú kvæði.
Eftir
S. J. JÓHANNESSON.
, — -<a.-
MIÐNÆTUR8ÓLIN.
Um aftanstund ég stóð á þiljum knarar
Og starði fram um pólarsæinn kalda;
í loftt svifu skýja bleikir skarar
Og skauta hvítu náði hróðug1 alda.
En ijúfur blærinn lck í þöndum voðum,
S.vo liðugt gnoðin skýfði hrygg :i boðum.
Að ægi fögur eigló var að síga,
I ofnum krans úr gullnum skýa rósum,
En ránardætur dansinn vóru’ að stíga
Með dularsvip und höfuðtröfum Ij isum.
Og alt var sveipað hreinum geislahjúpi
Á himni, jörð og mararbláu djúpi.
Sú undrafegurð hreint mig gerði hissa,
Eg hugði röðul skj >tt til sængur ganga,
En ránarvarir rcð hann að eins kyssa
Svo roða sló um hennar fölu vanga.
Sem ástmeyar er elsku vermir blossinn
Þá unnustans hún þiggcr fyrsta kossinn.
Mcð drafnarfleti röðull fram svo rcndi,
Uns rísa fór á skæran himinboga,
Og alla vega út um geiminn sendi
Sitt unaðsbros, í geishi vafurloga.
Þá fól sig skuggi dimmu niður í djúpi
Og dökkutn að sér vafði næturhjúpi.
En rósir grétu djúputn inni’ í dölum,
Og daggarbla u huldu rj iðar kinnar,
Og halla náðu híifðum sorgartölum
I helgri ró að brjósti rnóður sinnar,
Og hvíldu svo í ljúfum dvala í lundi,
Uns ljósálfatnir vöktu þær af blundi.
SANNLEIKUR OG LÝGI.
Sannleikur Lýgi sagði við :
“Sárt er hvernig þú myrðir frið ;
Bakar svo mörgum böl og tjón,
Biáðgírug eins og hungrað ljón,
Grenjandi hér þú ferð um frón.”
“Skaðráð þú lýði öllum ert,
Ölluin þó nokkuð tcngd þú sért,
Alveg gcngur það yfir mig
Á þcr fá menn ei varað sig;
fleimsræka gera þyrfti þig.”
“Láttu’ ekki svona, lagsi rninn,”
Lýgin sagði, með bros á kinn.
“Eg er starfandi eitts og þú,
Örugg og styrk í minni trú.
llver vill sitt eigið bæta bú.”
“Kf að ég væri ekki tii
Irðu lítil þin fremdarskil,
Krægð þína þakka máttu mér
Meðan heimur við iiði er,
S imferða verða þarf ég þér.”
STAKA.
Ærið stut.t, er æskuvor
Ýnisra hér á landi nauða.
Si<j itt er stigið skaðaspor,
<amt er á tnilli lífs og dauða.