Kvennablaðið - 30.04.1903, Qupperneq 3

KVE NN ABLAÐIÐ.
Hverfisgata og Lindargata í Skuggahverfi.
Auk þess eru ýmsar stuttar þvergötur, svo
sem : Amtmannsstígur, Bókhlöðustígur, Spitala-
stigur o. fl. i Þingholtum, og Smiðjustígur,
Klapparstígur, Vatnsstígur o. s. frv. í Skugga-
hverfi. Þvi miður er ekki hægt að segja, að
ein einasta af öllum þessum götum sé falleg.
Festar eru þær misbreiðar, og rennur og
gangstéttir vanta með þeim öllum að meira
eða minna leyti.
t-
,Hvíta mansalið‘.
AÐ er ekki ófróðlegt að geta hér
um sögu 19 ára gamallar þýzkrar
stúlku í Berlín, sem kærð var fyrir
að hafa framið þjófnað í Lundúnum.
Stúlka þessi heitir Hedevig og er féhirðir
(Kasserska) í stórri verzlun í Berlín. Hún er
mjög falleg stúlka. Nú fyrir skömmu var mál
hennar fyrir dómstólunum, og þá sagði hún grát-
andi frá þessari sögu:
í hitti fyrra las hún einusinni auglýsingu í
þýzku blaði í Berlín um að dama nokkur í Lond-
on óskaði eftir skemtistúlku. Hún sendi miða
og fékk stöðuna. En ekki leið á löngu áður en
hún sá, að hún var komin í hendur á venjulegri
»mansölukonu«. Hún dró hana með sér á léleg-
ustu leikhús, tók svo á móti heimsóknum ýmsra
»herra« og neyddi svo stúlkuna, sem ekkert kunni
í ensku og var alveg á hennar valdi, til að láta
eftir óskum þeirra. Hvern eyri, sem fénaðist á
þessari verzlun tók frúin til sín.
Aumingja stúlkan varð með hverjum degi
ógæfusamari og volaðri, án þess að geta aðgert.
Svo hitti hún einu sinni í leikhúsinu mjög kurteis-
an og viðfeldinn mann, sem hún fékk það traust
til, að hún trúði honum fyrir öllu hvernig með
sig væri farið. Hann sýndist kenna í brjósti um
hana, og bauðst til að hjálpa henni. En fyrst
um sinn skyldi hún flytja heim til sín og systur
sinnar, sem hann byggi með.
En þegar þangað var komið, þá sá hún að
maður þessi bjó með fyrverandi leikkonu og hafði
alveg samskonar atvinnu og húsmóðir hennar.
Þegar Hedevig setti hart á móti hörðu, þá barði
hann hana svo hún lá hljóðandi á gólfinu eftir
og baðst vægðar. Svo hún gæti ekki strokið,
tók hann föt hennar og gripi.
n
Að lokum var aumingja stúlkan orðin svo
örvæntingarfull, að hún ætlaði að drekkja sér
í Themsá heldur en að lifa svo viðbjóðslega. En
þá kom einn dag peningabréf til Coru, hjákonu
húsbóndans. Hún var ekki heima, en Hedevig
tók við bréfinu. í því var ávísun upp á 15 pd.
sterling og því stal Hedevig til að komast í brott.
Hún tíndi saman föt sín, fékk peningana út-
borgaða á hótelli og komst svo heim til Þýzka-
lands, þar sem hún var svo lánsöm, að fá góða
stöðu.
En raunir hennar voru ekki á enda. Cora
hafði sent kæru eftir henni, og einn góðan veð-
urdag kom lögreglan og fór með hana í fangelsi.
Mál hennar var tekið fyrir og nú komst öll sag-
an úpp. Sækjandinn krafðist að hún væri dæmd
í 14 daga fangelsi. Henni varð svo mikið um
það, að hún hné meðvitundarlaus niður og fékk
svo langa krampakviðu. Dómararnir dæmdu
hana sýkna.
Þýzk blöð, sem flytja þessa sögu, vara stúlk-
ur við, að þiggja stöður erlendis, ef þær hafi
ekki fengið örugga tryggingu fyrir, að hún sé
hjá heiðarlegu fólki. —
Skuldadagarnir.
(í»ýtt).
U heyrðist blásturinn í gufuvagninum. —
„Ó, það er aukalestin. Nú koma
gestimir bráðum".
„Verið þérsælir, herra bankastjóri".
„Verið þér kyrr hjá okkur. — mér þætti vænt
um það“, sagði bankastjórinn, um leið og hann
fékk honum sumarlaunin".
„Eg get það ekki".
Eg fékk aldrei að vita hvað hafði komið fyrir
yður".
„Það var ekkert til að tala um. Þakka fyrir
liðna tímann".
Sfc
# *
Það var mjög mikið og fagurt vlðsýni af
gluggasvölunum, fyrir utan salsgluggana á efra
gólfinu, þar sem tekið var á móti gestunum.
Þaðan sást bæði yfir skóggarðinn og sveitina í
kring, sem skóggarðurinn skygði á.
Hér var Önnu eptirlætisstaður, og hér fanst
hún oftast, annaðhvort við að mála eða að lesa.
Hún hafði áhuga og ánægju af mörgu. Hún var
aldrei iðjulaus, því henni fanst lífið svo fagurt og
auðugt, að tfminn nægði ekki til alls þess, sem
hún vildi fá að laera, starfa og sjá.