Lögberg-Heimskringla - 06.10.1960, Síða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 6. OKTÓBER 1960
GUÐRÚN FRA LUNDI:
Römm er
sú taug
Framhald skáldsögunnar
Þar sem brimaldan
brolnar
„Já, já, þær voru bara held-
ur seinar í tíðinni, blessaðar.
En þær biðu fjórar eftir mér
við bílinn, þegar ég fór inn
eftir,“ greip Maríanna fram í
fyrir henni brosandi. „Ég býst
við að þeim hafi fundizt sætið
mitt óviðkunnanlega autt á
fundinum.“
Helga hló. „Þær hafa þá haft
þess betra næði til að sletta
því á bakið á þér, að þú hafir
fljótlega haft þig í burtu af
Nesinu, þegar Grímur á
Hvanná var dáinn. Þetta er
uppi í hverjum kjafti þarna
fyrir norðan. Stína gamla var
búin að blaðra um það nokkr-
um sinnum Við mig, en ég tók
ekki mark á því. Hún er alltaf
með eintóma illkvittni kerl-
ingarskrattinn sá. Ég hafði
ekki nokkurn frið fyrir henni,
alltaf var hún með sífelldar
dylgjur um það, að ég mundi
kúra fyrir innan hjá Halli,
svo að honum liði betur. Þetta
var nú líka óviðkunnanlegt,
að sofa þarna tvö alein í bæn-
um.“
Maríanna brosti. „Það sýndi
hvað ég treysti þér vel,“ sagði
hún.
„Treysti mér?“ sagði Helga
og glotti illkvittnislega. „Ég
hefði farið inn fyrir til hans,
ef hann hefði minnzt á það
einu orði. Það hefði verið
mátulegt handa þér.“
„Helga, því segirðu annað
eins og þetta,“ sagði Marí-
anna, og það sló út um hana
köldum svita. „Þú gerir sjálfa
þig að vondri manneskju með
svona tali. Góða vertu ekki að
stríða mér.“
„Þú ert ekki búin að heyra
allt enn,“ hélt Helga áfram,
og illgirnisbrosið var rótgróið
á vörum hénnar. Þetta bros,
sem Maríönnu fannst óþol-
andi.
„Svo telja margir víst, að
Hallur og Pálína á Hvanná
fari að búa saman í vor. Svo
að dálítið hefir þú nú upp úr
flaninu hingað. Þú þarft ekki
að búast við að hann komi
hingað til að vinna fyrir þér,
ef eitthvað er hæft í þessu,
sem ég efa , náttúrlega mikið.
En hitt er satt, að hann talaði
um það við mig seinasta
kvöldið fyrir uppboðið, hvort
það væri ómögulegt að fá mig
til þess að breyta um áætlun
og hugsa um búið með sér
næsta ár. Og hann var tvisvar
búinn að tala um það við mig
áður.“
„Hvaða alvara heldurðu að
hafi verið í þessu hjá honum,
þar sem hann var búinn að
selja skepnurnar og byggja
jörðina," greip Maríanna fram
í fyrir henni.
„Ég er búin að iðrast mik-
ið eftir því, að ég varð ekki
við bón hans. Ég veit ekkert
um, hvað mikið var selt af
skepnunum. Það var bara
haldið uppboð, meira veit ég
ekki. En ef nokkuð er til í
þessu með'hann og Pálínu, fer
hann náttúrlega til hennar að
Hvanná. Varla yfirgefur Pál-
ína jörðina.“
„Hallur verður nú líklega
að hugsa um að vinna fyrir
börnunum, hvað sem mér líð-
ur,“ sagði Maríanna.
„Dadda getur sjálfsagt far-
ið að vinna fyrir sér, en það
er vonazt eftir því, að Mál-
fríður litla komi norður aft-
ur,“ sagði Helga.
„Hverjir v o n a s t eftir
henni?“ spurði Maríanna.
„Sifa, Lóa og gamli bónd-
inn,“ sagði Helga. „Hún er í
svo miklu uppáhaldi hjá
gamla manninum, vegna þess
að hún líkist öll í hans ætt,
en ekki þína. Þá er nú svo-
lítið um að vera með Tótu á
Hvanná hjá honum. Hún er
víst líka einstakur unglingur.
Karlinn segir, að hún verði
búforkur eins og Pálína."
„Var hann að tala um Hall
og Pálínu?“ spurði Maríanna.
„Nei, það var aldrei minnzt
á þau. Ég heyrði það fyrst í
Vogum,“ sagði Helga.
Jæja, það fer nú að líða að
kaffitíma,“ sagði Maríanna.
„Mig er farið að langa í kaffi.
Líklega hefði Bogga systir þín
borið inn kaffi, ef hún hefði
verið heima.“
„Það er ekki gott að segja,“
sagði Helga. „Kannske hefði
hún ekki þekkt þig, frekar en
Málfríður systir þín mig.“
„Þú kemur nú upp eftir til
okkar á morgun,“ greip Marí-
anna fram í fyrir henni. „Það
er svo margt, sem ég þarf að
heyra að norðan.“
„Nei, ég verð varla gestur
í því húsi aftur, og ekki þurfa
þau að hrekja gamla stráið í
burtu vegna þess, að ég kom-
ist ekki annars staðar fyrir
en í bólinu hans. Mér finnst
ég varla geta trúað því, að
stórbóndinn frá Fagranesi lifi
við slíka aðbúð, að vera af-
króaður í herbergiskompu
uppi á lofti, þar sem hann
kemst aldrei ofan stigann, og
verður að vera þar einn allan
daginn. Það má segja, að það
veit enginn sína ævi fyrr en
öll er. Það getur varla beðið
þeirra lakara hlutskipti, sem
engin börn eiga,“ rausaði
Helga.
„Það er ekki gott við því að
gera,“ sagði Maríanna. „Hann
vildi ekki vera á elliheimil-
inu. Hjá systur minni er fátt
fólk í heimili og því engnn til
að sitja hjá honum og tala við
hann, nema þá helzt Málfríð-
ur dóttir mín. Hún er oft inni
hjá honum stund og stund.
Mér dytti ekki annað í hug en
taka hann til mín, ef ég hefði
nokkurt húsrúm fyrir hann,“
hélt Maríanna áfram.
„Nei, þú getur látið hann
sofa í rúminu, sem þú ætlaðir
mér, því að ég kem aldrei til
þín,“ sagði Helga.
Maríanna kvaddi gömlu
vinnukonuna s í n a kaldri
kveðju. Litla ljóshærða stúlk-
an fylgdi henni niður á Torg-
ið. jÞar biðu dæturnar eftir
henni. Maríönnu leið ekki vel
það sem eftir var dagsins og
hálfa nóttina lá hún vakandi,
en slíkt var óvanalegt. Hún
gat ekki annað pn hugsað um
slúðrið og ómerkilegheitin,
sem sveitungar hennar létu á
bakið á henni, og það vinkon-
ur hennar, kvenfélagssysturn-
ar. Skyldi annars vera nokk-
ur jhæfa í því, að Hallur ætl-
aði sér að taka saman við
Pálínu. Hún átti bágt með að
trúa því. En undarlega dulur
var hann á fyrirætlanir sínar,
og sagði það síðast við hana,
að það yrði sjálfsagt bið á því
að hann kæmi suður. Hvað
skyldi nú eiginlega verða um
hana og dætur hennar, ef
hann færi eitthvað í burtu og
léti ekkert til sín heyra fram-
ar? Öll þau ósköp, sem hún
þurfti að kaupa í húsið, svo
það liti almennilega út. Þeir
yrðu fljótir að fara pening-
arnir, sem hann hafði fengið
henni, þegar hann kvaddi
hana, og svo varð að borga
húsaleiguna í byrjun hvers
mánaðar. Og um það töluðu
allir með kvíða og hryllingi,
sem á henni þurftu að standa
skil. Svo var það Helga, sem
nú var orðin svo leiðinleg og
illkvittin. Hún var náttúrlega
ekki óvön geðvonzkunni 1
henni. En hún hafði umborið
hana vegna þess hvað hún var
ómissandi fyrir heimilið. En
oft hafði henni dottið í hug,
að það væri vegna Halls, sem
hún væri alltaf í Látravík.
Hún hafði verið svo hrifin af
honum sem ungum manni.
Það höfðu auðvitað allar
stúlkur verið í nágrenninu.
Og isvo vaf hún alltaf með
hugann við útivinnuna, ;ef hún
var í bænum. Hún var alltaf
kát utan bæjar, en ýfin og
ergileg við hana, og aldrei
hafði það komið fyrir, að hún
sneri út úr fyrir honum eða
væri með merkilegheit, en
slíkt bauð hún henni ekki
ósjaldan. Og svo hafði hún
sagzt hafa farið inn fyrir til
hans, ef hann hefði minnzt á
það einu orði. Hún hlaut að
hafa verið að kvelja hana með
því að láta þetta út úr sér.
Það hefðu nú verið meiri
ósköpin að fara að taka hana
upp í hjónasængina. Svo ó-
smekklegur gat enginn maður
verið. Og svo hafði hún kór-
ónað allt samtalið með því að
kalla á eftir henni, þegar hún
var komin fram á loftskörina,
að það seinasta, sem hún hafði
frétt af Halli værí, að hann
hefði legið einn í austurbæn-
um og ekkert etið nema harð-
fisk. „Það er álitið að hann
sé að verða vitlaus,“ hafði hún
sagt. '
Þvílíkar fréttir! Hún tók að
síðustu þá ákvörðun að síma
norður að Látravík næsta dag
og heyra með eigin eyrum
hvað syngi í gamla mótbýlis-
fólkinu, sem henni var farið
að þykja ótrúlega vænt um
núna þessar vikur, sem liðnar
voru síðan hún kvaddi það.
Dadda j kenndi óskaplega i
brjósti um Lóu, að sjá aldrei
kvikmynd. Henni fannst sjálf-
sagt að bjóða henni suður
næsta vetur, svo að hún gæti
séð Reykjavík ogjsllt það, sem
höfuðstaðurinn hafði að sýna
sveitaunglingnum. Náttúrlega
átti hún að halda til hjá þeim
mæðgum. Þá átti líka að fara
í dansskóla, og margt annað
var ráðgert. Maríönnu var
farið að þykja nóg um krón-
urnar, sem hún varð að láta
af hendi við dætur sínar dag-
lega fyrir bíómiðum og þess
háttar. En hún var nú einu
sinni búin að hugsa sér að lofa
þeim að njóta lífsins, þegar
þær loksins væru komnar úr
ómenningunni og tilbreyting-
arleysinu þarna á Nesinu.
HVERS ÞÉR MEGIÐ
VÆNTA
—ef þér leggist á spítala
Veikindi, líkt og slys, geta borið óvænt
að og spítala Plan þitt verður þér
skyndilega persónulegt og mikilvægt
atriði.
Munið bara, að þér eruð tryggður sam-
kvæmt M.H.S.P., að það er yðar Plan,
sem þér hafið greitt fyrir. Eina skil-
yrðið fyrir inngönguleyfi á spítala er
raunveruleg þörf og M.H.S.P. skilríki
yðar.
Yður mun látin í té hin bezta umönn-
un. Satt er, að iðgjöld yðar myndu að-
eins greiða fyrir einn eða tvo daga. En
það eru engin takmörk sett varðandi
dagana. sem greitt er fyrir af Planinu,
svo lengi sem talið er nauðsynlegt að
þér séuð í spítala.
Munið þá, ef þér leggist á spítala, að
það er þitt Plah. Það er gott Plan . . .
Verið áhyggjulaus. Einbeitið huganum
að, að ná bata.
HON. 0. JOHNSON, M.D.
Minisfer of Health
li Public Welfare
G. L. PICKERING
Commissioner of
Hospitolization
MANITOBA
HOSPITAL
SERVICES
P L A N
M-l
Canadian Pacifíc 7th ANNUAL Package Tour to the
Royal Winter Fair
TORONTO, NOVEMBER 11-19,1960
Leaving on "The Canadian” from stations
in Alberta — November 10 ánd 11; Saskat-
chewan and Manitoba—November 11 and
12. SEVEN DAYS at the Royal York Hotel.
RATES AS LOW AS $190.80 from Edmontoa
and Calgary; $162.70 from Regina; $147.30
from Winnipeg. Correspondingly low cost
from other stations.
\ .
Ask your Canadian Pacific agent for brochure
giving full details. He will gladly complete all
arrangements for your trip. Make your reser-
vations now.
CanadLan (fhcý<c
WORLD'S MOST COMPLETE TRANSPORTATION SYSTEM
Ask about All Indusive—Group Economy Travel Plans