Alþýðublaðið - 30.04.1961, Blaðsíða 12

*
*
*
s
$
s
i
s
$
I
s
í
s
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
N
b
s
s
s
s
I
Verzlunarmannafélag
Reykjavíkur
flytur öllum launþegum beztu
ámaðaróskir í tilefni 1. maí.
Verzlunarmannafélag Reykjavíkur.
Vinnufatagerð íslands h.f.
þakkar gott samstarf og ánægjuleg
viðskipti við vinnandi fólk landsins.
GleSilega hátíð 1. maí.
Tilkynning
Atihyg'll innflytjenda skal hérmeð vakin á
því, að samkvæmt I. kafla auglýsingar við-
skiptamálaráðuneytisins, sem birt var í 124.
tölublaði Lögbirtingarblaðsins frá 31. des.
1960, þá fer önnur úthlutun gjaldeyris- og
eða innflutningsleyfa árið 1961 fyrir þeim
innflutniíngskvótum, sem þar eru taldir,
fram í júnímánuði næstkomandi. Umsóknir
um þá úthlutun skulu hafa borizt Lands-
banka íslands eða Útvegsbanka íslands fyrir
1. júní næstkomandi.
Landsbanki íslands.
Útvegsbanki íslands.
w
Framhald
skemmtilegur og sundur-
leitur hópur. Sumir eru
þeir alveg hundheiðnir, —
aðrir eru búddatrúar, enn
aðrir kvekarar eða púrí-
tanar o. s. frv. Þeir eru
sem sagt af öllum trúar-
brögðum. Ég gat við engu
fremur búizt meðal presta
en svona skemmtilegri
sundurleitni.
* KOM HESTINUM
í GANG
— Eg lenti að lokum hjá
séra Rögnvaldi £ Bjama-
nesi. Þar lét bóndi mig fá
hest að ríða á yfir Horna-
fjarðarfljót og suður á bóg
inn. Eg spurði bóndann
hvemig ég ætti að fara að
því að koma hestinum „í
gang“. Ekki var ég sleip-
ari en þetta í íslenzkunni
þá. Bóndinn þagði bara, en
benti mér á ólina. Þá sló
ég auðvitað í og hleypti
hestinum á skeið. En ég
kunni lítið fyrir mér í reið
mennskunni og missti al-
gerlega alla stjóm á hest-
inum. Hann þaut beint á
þvottasnúru og missti ég
gleraugun af mér á þessari
þeysireið. En svo sneri
hann allt í einu við og fór
aftur á þvottasnúruna. —
Það sem ég er mest hissa á
er að ég skyldi ekki detta
af baki og hef ég verið
stoltur af því æ síðan og oft
státað mig af. Krakkarnir
sem þarna voru skellihlógu
að mér, en það mega þau
eiga greyin að þau fundu
fyrir mig gleraugun.
— Messur? Jú, ég var
nokkrum sinnum við mess-
ur. Mér fannst það ágæt og
nýstárleg skemmtun, sagði
Kári Marðarson að lokum.
Horfði á fólkið
farast . . .
saman úti fyi ir strönd Kúbu en
urðu síffan aff snúa aftur he'ini.
— Hægri hönd Himmlers,
Heydrich, yfirmaður Eich-
manns, sem lét drepa alla Gyff-
inga, sem til náðist í Póllandi
og Tékkóslóvakíu og fékk því
viffurnefnið „bölvaldur Tékkó-
slóvakíu“, átti hús rétt við hliff
ina á æskuheimili minu. Þar
býr konan hans enn með börn-
in þéirra og tengdafaðir hans,
sem er skólastjóri á eynni.
Þau ejga glæsiflegt einbýlis-
hús niffur við ströndina, og
þótt skömmu eftir stríðið yrffu
þau kannski fyrir einhverju
smáaðkasti, hakakrossinn væri
málaffur á hús þeirra eð'a eitt-
hvaff slíkt, — er það allt nú um
garð gengið, og þau lifa góðu,
friffsælu lífi.
— Himmler kom og stund-
um í heimsókn, — en um liann
var all'taf svo sterkur hervörð-
ur, aff almenningur komst ekki
svo nærri honum að sjá hann
með el-gin augum. Heydrich sá
ég aftur á móti ott á tiðum, —
og stundum ók hann mér í
skólann með börnum sínum. —
Heima fyrir var hann aðeins
venjulegur maður, og börnin
hans voru ljóshærff, bláeyg og
falleg. Eichmanns heyrði ég
aldrei getið.
— Þessar hræffilegu sprengj
ur! Stundum var kastaff niffur
svokötluðum „loftsprengjum“.
Þá varð svo mikill loftþrýst-
ingur, að lungu manna sprungu
— og þeir köfnuðu þannig á
andartaki en litu út sem lifandi
væru. — Eftir, því sem nær dró
striffslokum urðu liörmungam-
ar skelfilegri, baráttan örvænt
ingarfyllri og trylltari. Ég man
eftir því, að þegar. helmingur
Þýzkalands hafði gefizt upp, tal
affi Göbbels einu sinni enn í
útvarpið og sagffi að „undra-
vopniff“ — þar átti liann við
atómsprengjuna, væri alveg ,'að
koma.. „Gefizt ekki upp, gefizt
ekki upp“, hrópaði hann, — og
fólkiff, sem trúði orðum hans,
barffist unz yfir lauk.
— Þá daga lá skip fullt áf
flóttafólki úti á ytri höfninni
heima. Einn daginn komu ensk
ar herflugvélar og vörpuðu
sprengjum yfir. skipið og höfn
ina. Fólkinu var bjargað eftir
því, sem unnt var. Heima var
allt yfirfullt af þessu særða
fólki. Margir limlestiist hræði-
Iega, — og ég man alltaf, hvað
skipstjórinn, harðgerður, þrek
maffur, grét sárt. Konau hans
hafði misst báða fæturna í
árásinni.
— Ungu mennirnir að heinf-
an voru margir Ijósliærð
ir, háir og granriir, Vegna þessa
útlits voru þeir, kjörnir í SS-
sveitirnar, hvort sem þeir vildu
eða ekki. Og þeir komu aldrei
aftur. Þess vegna vantar nú
erfingja af mörgum óðul-
unum, sem áttu að falla þess-
um drengjum í skaut, og sem
verið höfðu í ætt þeirra mann
fram af rnanni.
— Núna hefur fólkið það
gott í Þýzkalandi. Rústiinar
hafa verið byggðar upp á ótrú-
lega stuttum tíma. En þvi mið-
ur er hernaðarandi í Þjóðverj-
um. Ég veit þetta og finn, þótt
þetfra sé sú þjóð, sem einnig er
min þjóð, og sem ég sjálf er
komin af.
— Ég er einmitt nýkomin
heim frá Þýzfcalandi, — og þá
heyrffi ég það alls staðar á tali
fólks, — í járnbrautarvögnum,
— á förnum vegi og hvarvetna,
þar sem stríðið bar á góma.
„Við höfðum það nú bara gott
á tímum naZistanna“. Svona
fljótt geta þessar hörmungar
gleymzt. En það eru ekki þeir,
sem fyrir mestu hörmungun-
um urðu, sem þannig tala, —
það eru þeir, sem siuppu.
— Gyðingakonurnar, sem
reknar voru niður i stóra gröf
með börn sín uug, geta ekki
sagt þér frá því, hve þær voru
píndar, hvílífcar ofsóknir þær
urðu að þola, hvílíkur harmur
hvílir yfir sögu þeirra. — Þær
konur eru allar dánar, ^

S A N D B L « S U M
UNOIRVíqNS
I
RVÐHREINSUN & MÁLMHÚÐUN sl.
GELGJUTANGA - SÍMI 35-400
MHMMMMMMHWHHMMWHMHHHMMHMMMWMMIUIHMUHimHIMmMIMMHMlHUMUMm HHMmHMMHHHHMMIMimHmmitMMMMW
Kaffisala
í Iðnó 1. maí
Húsið opnað ikl. 2,30 e. h. — Frábærar veitingar á boðstólum. — Hlaðin boFg með
smurðubrauði, rjómatertum, pönnukökum og fleiru veizlugóðgæti.
Gerið ykkur dagamun, drekkið eftirmiðdagskaffi í Iðnó.
Fyíltrúaráð Alþýðufiokksms.
^^WWmWMMMWWWMMWMMMMMWMMIMMiMMIIMMWWmWHMiWWMMWIHIIMIIWIviMIVimiMWIHimwWMWWHimMWMWIMMMW
12 30- aPríl 1961 — Alþýðublaðið