Alþýðublaðið - 05.07.1961, Blaðsíða 11

Gestirnir dönsuðu ekki að-
eins í danssalnum heldur og
einnig á svölunum og í forsaln
um, en Rod fór með Julie inn
í matsalinn. Þar var kokkleil
bar við einn vegginn og kald
ir réttir stóðu á malborðinu.
Barþjónn í hvítum jakka hafði
nóg að gera.
Rod útvegaði Julie glas af
sherry. Hann fékk sér viskí-
sjúss. ”Þegar ég er gestgjafi
held ég mig við viskí,“ sagði
hann. ”Maður verður ekki
eins drukkinn af viskí.“ Julie
fannst flestum gestunum hefð1
tekizt það samt.
Hann kynnti hana fyrir
fólkinu og fór svo. Nokkrir
gestanna reyndu að tala við
hana, en þar sem þau áttu
enga sameiginlega kunningja
stóð hún brátt ein eftír. Það
bauð henni enginn í dans, —
þeim fannst líka skemmti-
legra en drekka en dansa. —
Loks lagði hún glasið frá sér
kraftaverki að sjá appelssínur
vaxa á trjám.
Tunglið var fullt. Létt. ský
liðu um himininn og huldu
það af og til en geislar þess
féllu beint niður þegar hún
kom auga á Johnnie og Nínu.
Hann þrýsti henni að sér og
hún sér að honum. Julie stóð
grafkyrr. Hún gat ekki hreyft
legg eða lið. Johnnie og Nína
í faðmlögum — án þess að í-
hug hver sá þau — án þess að
sjá nokkuð nema hvort ann-
að!“
Hún var of undrandi til að
finna sársaukann. Hún fann
alls ekki til neins. Hún stóð
þarna aðeins og starði! Hún
var smáspöl frá þeim en vind
kulurinn bar orð þeirra til
hennar.
„Hvernig á ég að trúa því
að þú sért svona hrifinn af
mér Johnnie? “ Þetta var
Nína — stríðnisleg og freist
andi. „Hefur þú kannske gert
þrýsti henni fastar að sér.
„Hvað er að elskan mín?“
En hún gat ekki sagt hon-
um það‘. Ekkert — ég — ég
gekk bara um og ég varð
hrædd.“ Hún snökkti og
reyndi að hætta því. „Að
heyra annað eins — ég varð
hrædd á tunglbjartri nóttu!“
„Við hvað varstu hrædd
Julie?“
„Ekkert“.
Hann sleppti henni.“ Fyrir
gefðu Julie. Þú komst hlaup-
andi beint af augunum. Ég
hefði ekki átt að taka utan
um þig“.
„Áttu við að þú hefðir ekki
átt að faðma mig að þér?“
spurði hún stríðnislega. Hún
var svo særð sjálf að hún
vildi særa aðra.
„Ég ætlaði ekki að móðga
þig. Þetta mun aldrei ske
framar“, sagði hann stuttur í
spuna.
Hún hafði liðið of mikið til
og settist út á svalirnar. Það
var orðið framorðið en enn
voru að koma gestir.
Meðal þeirra voru Camer-
on hjónin frá Wonona. 'Við
hlið frú Camerons og manns
hennar stóð hávaxinn herða-
breiður Ijóshærður maður —
sennilega var það sonurinn
sem þau höfðu minnst á þegar
þau komu í heimsók. Frú Ca-
meron hló: ”Hver hefði trú-
að því að við Ed gætum fram
leitt svona stóran mann,” —
sagði hún og kynnti Bill fyrir
Julie. ”Han stækkaði og
stækkaði. Eg hélt að hann
ætlaði aldrei að hætta.”
Bill bauð henni upp í dans
og þáði hún með gleði. Hann
var skemmtilegur og ungur
en hún hafði fátt að tala við
hann. Hann langaði aðeins
til að frétta hvernig henni lit
ist á Ásralíu og lofaði að aka
henni einhvern daginn lil
Wonona og sýna henni búgarð
inn..
Hún leit umhverfis sig eft
ir Johnnie og Peter en hvor
ugur þeirra dansaði. Skildu
þeir hafa farið að spila?
Eftir fáeina dansa var hún
orðin eirðarlaus. Hana langaði
ekki lil að hitta fleiri menn,
sem spyrðu hana um álit henn
ar á Ástralíu. Hún gekk því
út í garðinn.
Blómabeðin skinu hvít í
tunglsljósinu og hún hugsaði
til veslings garðsins síns. Frá
blómabeðunum gekk hún nið
ur í appelsínutrjálundinn.
Henni fannst það enn líkjast
eitthvað til að sýna það?“
,Hvort ég hef gert eitt-
hvað til að sýna það! Veiztu
það ekki Nína? Skilurðu það
ekki?‘ Þetta hljómaði líkt og
stuna. „Heldurðu að nokkuð
annað vald á jörðinni en vald
þitt yfir mér hefði fengið mig
lil að . . . .“ Hún tók fyrir
varir hans. „Uss, Johnnie,
uss . . .“ Rödd hennar var öll
önnur. En augabliki seinna
var hún hláturmildi og stríðn
isleg á ný. „Flón. Þú veizt
ekki hvað þú ert að segja. En
segðu að þú elskir mig . . og
þráir mig. Þráir þú mig Jo-
hnnie?“
„Guð minn góður! Veiztu
ekki að þú ert að gera mig
vitskertan? Eg gæti drepið
þig Nína — svo auðvelt er
það. En þú myndir stríða mér
og hlæja að mér . .. stríða mér
og freista mín . . . Guð minn,
hvað þú ert falleg!“ Hann
gróf andlitið í hári hennar.
Julie snérist á hæl. og
stökk á brott. Hún slökk á-
fram með beygt höfuð og aug
un blinduð af tárum. Og hún
hljóp beint í fang einhvers.
Hún ætlaði að víkja sér und
an en armar mannsins luktust
um hana og rödd hans hvísl-
aði;
„Julie . . Julie . . “
„Peler!“ hvíslaði hún og
21
að vera stolt. „Fyrirgefðu Pet
er. Ég veit að þú ætlaðir að
vera mér góður,“ sagði hún.
Hann svaraði henni engu
fyrst í stað og hún fann hvern
ig hann stífnaði upp og loks
sagði hann hljómvana röddu:
Ég varð hræddur um þig
Julie. Ég er hræddur um þig.
Hvað kom fyrir?“
En hún hristi aftur höfuð-
ið”. Ekkert!' Hún tók höndun
um fyrir andlitið og tárin
streymdu niður kinnar henn-
ar.
Hann bráðnaði. Hann gekk
til hennar og tók um hand-
legg hennar. „Julie, vina mín.
Það hefur eitthvað komið fyr
ir, en ég skal sleppa þér fyrst
þú vilt ekki tala um það. Ég
vil ekkert síður en að þú far
ir frá Ástralíu en heldurðu
samt ekki að það sé betra fyr
ir þig að vera í Englandi hjá
fólki sem þú þekkir og skil-
ur? Mér finnst þú eiga erfitt
hér og lífið hérna er erfitt og
dimmt Julie. Það er allt auð-
veldara í Englandi“.
„Gerðu það fyrir mig að
tala ekki um það“, hvíslaði
hún.
Hann tók hendur hennar frá
andliti hennar og rétli hennni
vasaklút sinn. „Þú líkist lít-
illi telpu með tárvott andlit.
Komdu með mér inn og ég
skal ná í mat fyrir þig og
heitt og sterkt kaffi. Komdu
nú“. Hann tók um axlir henn
ar rétt eins og væri hann
stóri bróðir hennar. Hann
kom öðru vísi fram við hana
Bygggngasamviniitifélag
lögreglumanna Reykjavík.
hefur til sölu 150 ferm. hæð, 6. herbergi og eldhús
við Goðheima.
Þeir félagsmenn er neyta vildu forkaupsréttar hafi
samband við stjórn, félagsins í síðasta lagi 12. þ. m.
S/jórnrn.
Yerkamenn
og menn vanir járnsmiða
vinnu, óskast.
Vélsmiðjan HÉÐINN h.f.
Járnsmiðir —
Rennismiðir
óskast.
Vélsmiöjan HÉÐINN h.f.
Nauðungaruppboð
Eftir kröfu Guðlaugs Einarssomar hdl. og að undan-
gengnu fjárnómi verður bifreiðin E—199 seld á
nauðungaruppboði, sem haldið verður við skrifstofu
mína, Mánabraut 20, Akramesi, miánudaginn 17. júli
1961, kl. 14.00.
Bæjarfógetinn á Akranesi, 1. júlí 1961.
ÞÓRHALLUR SÆMUNDSSON.
SÍLDIN
• Framhald af 1. síðu.
björg GK 800, Héðinn ÞH 650,
Auðunn GK 500.
Heimir SU 300 tunnur, Stuðla
berg NS 750, Jón Garðar GK
550 og Álftanes 650.
Alls staðar er saltað af full-
um krafti, en fólkið komið að
niðurlotum sökum þreytu.
Slys ....
Frh. af 1. síðu.
og 12 ára gömul slúlka. Ann-
ar ikarlmacSurinn slasaðist
töluvert, og liggur hann nú á
sjúkrahúsi hér. Hin tvö
sluppu að mestu ómeidd.
Bíllinn, sem er ”Plymouth”
árgerð 1957 gereyðilagðist. —
Fólk þetta vann í síld á Dal-
vík, og ætlaði að skreppa til
Akureyrar eftir pakka, sem
það átti þar.
Gunnar.

$ A N D 8 L 5 $ U M
UNOTRVSQN*
1
RVÐHREINSUN & MÁLNiHÚDUN st
GELGJUTANGA - SIMI 35-400
Samningar
Framh. af 16. síðu
útilokað að samningar takizt
um frið í Alsír. Ferhat Abbas,
forsætisráðherra útlagastjórnar-
innar, ræðir um þessar mundir
við Hassan, konung í Marokkó.
Abbas kom til Rabat, höfuð
borgar Marokkó, í gær. (
Acheson
Framhald af 5. síðu.
gerða meðan setið er að samn
ingaborðinu. Þeir fylgja kenn
ingum Lenins út í æsar, er
hann segir, að nota skuli samn
ingaviðræður tif þess að lama
siðferðisþrek hins aðilans. —
Er við setjumst að samninga
borði, segir Acheson, þýðir það,
að við viljum leysa deilu og
vandamál. í augum Rússa eru
samnngar einmitt hið gagn
stæða. Þeir hefja samninga lil
pess að framlengja deiluástand^
Acheson berdir á tvo atburði
— sem sanna þetta. — För
Krústjovs á Allsherjarþing
Sameinuðu þjóðanna og fund
æðstu manna í París s. 1. vor.
Þetta er óneitanlega skuggalegt
allt saman og það er vert að
muna þessi orð hins reynda ut
anríkisráðherra er austur og
vestur setjast að samningaborð
inu í haust eða vetur.
Alþýðublaðið — 5. júlí 1961