Alþýðublaðið - 14.09.1961, Blaðsíða 4

✓
í ORÐSENDINGUNNI,
J sem 'Vesturveldin sendu
"Krústjov s. 1. föstudag, eru
)þau engu ómyrkari í múli en
■ kommúnisiar og miklu skýr
' ari og hreinskilnari. En
■' 'menn spyrja sjálfa sig enn,
41 íhvað geti komið Rússum til
• -að leika sér svo að eldinum.
sem þeir hafa gert undanfarn
- ar vikur. Hvort þeir séu að
reyna að blekkja, hvað valdi
því, að þeir virðist hafa á
nægju af því að fara með
heiminn út á yztu nöf o. s.
fr'v.
Það er að sjálfsögðu aug
ljósl mál, að Krústjov ber
tábyrgð á ófriðarhættu þeirri,
.sem ógnar íheiminum í dag,
og ‘hefur einn maður sjaldan
tborgið svo augljósa ábyrgð á
fítríð-sihaettu sem hann. Á
»nó,i hófsemi og sanngirni
•leiðloga vesturveldanna í
öllum þeim nótuskipium,
sem fram hafa farið undan
Æaarið vegna Eerlínarmálsins,
•iiafa staðið ofsalegar árásir
Jhans og venjulega ósannaðar
staðlhæfingar.
Ei,ns c^ áður hefur komið
• fram hér, er engi,nn efi á
þvi, að eiit aðalatriðið 'á bak
• við aðgerðir Krúsljovs er
[ 'fjöldaflótti Aus, ur-Þjóð
verja undan sjórn Ulbridhts.
log er það í sjálfu sér skiljan
’legi, að Krústjov hafi talið
nauðsynlegt að gera eitthvað
■í því máli. Önnur eins for
-dasming á ei,nu sljórnarfaxi
ftiefur aldrei sézt á nokkru
s.tjórnarfari, eins og flól.i
ímil’jjóna Austur-Þjóðverja
■undan s jórn „verkmanna
og bænda“.
En Krústjov gerir sér að
-sjalfsögðu Ijóst, að ekki er
nóg að múra upp í undan
.komuleiðirnar. Ef honum á
að takas, að veiLa austur—
þýjku stjórninni einhvers
kohar virðuleika — sitmpil
°S jafnframt hreiða yfir
þ&nn nýlendus impil, sem á
hejini er, þá þarf hann að
gera meira. Og lausnin er, að
. Ihans áliti, að gera friðar
... samning við austur-þýzku
;Stjórnina og viðurkenna
Austur-Þjóðverja sem sjálf
s æða þjóð.
Þegar hann gerir þatta
yerður að sjálfsögðu um ein
hliða aðgerð að ræða, því að
vesturveldin munu ekki feta
í fó.spor hans, og það verð
ur fróðlegt að sjá, hve mörg
hlutlaus ríki verða til þess
að gera slíkt. Ekki telja
menn samt, að það ástand,
er skapast við að Rússar við
urkenna Austur-Þýzkaland,
verði óþolandi, nema þvi að
eins, að Krústjov taki sig
þá til við að sækja enn ó-
fram að stefnumarki sínu, þ-
e. a. s, að reka vesíurveldin
frá Berlín.
Eftir orðsandingar vestur-
veldanna fyrir helgina ætti
Krúsijov að vera algjörlega
ltjóst, að hann ’r.emst ekki
langt á þeirri braut Orðsand
ingar lá.a hann ekki í nein
um efa um, að vestuiveldin
hafi viss réttindi í Berlín og
hyggist vernda þau. Þau hafi
líka réit til samgangna við
Berlín og mUni ekki lála af
þeim rétti heldur.
Nú sagði Krústov í veizlu
Mermingarlengsla Indla.nds
og Ráðstjórnarakjanna sama
kvöldið sem hann fékk orð
sendingu vesturveldanna, að
ihann væri reiðubúinn til al
varlegra viðræðna við vestur
veldin um friðarsamning við
Þýzkaland, og má vera að
viss vonairneisi felist í þeim
orðum hans. ef hann hefur
meint þau alvarlega, því að
liítill vafi virðist ó því, að
vesturveldin séu tilbúin til
viðræðna.
Þá er fróðlegt, að at'huga,
að hinn þekkti blaðamaður
C. L. Sulzberger við New
York Times skrifar í blað
sit'. að hann telii, að eitl-
hvað hafi gerzt miðvikudag-
in)i 6. september, sem hafi
°rð:ð til að gerbreyta stefnu
Krús jovs í. kalda stríðinu,
Og setur han.rj það í samband
við viðræður Krústjovs við
Nebru, forsætisráðherra Ind
lands, sím hófst 6. seplem
ber.
Skýrir Su’zberger frá því,
að daginn eftir viðtal sitv við
Krústjov, þ. e. a. s, miðviku
daginn 6, sepiember, hafi
'hann skrifað grein sína um
viðtalið farið yfir bað, sem
ihann hafði tekið niður í við
taV.hu c.g borið ,ásamt iveim
Rússum, saman við það, sem
hinn opinberi hraðritari
hafði tekið ,niður. Gerði hann
þe.ta aðallega til þess, að það
Bem orðrétt Var haft eftir,
væri örugglega rétt með far
ið.
Er þessu var lokið, var
greinin send til Krústjovs á
samt 11 spurningum og svör
um, sem Sulziberger hugðist
prenia orði til orðs. Daginn
eftir fékk han,n greinina og
spurningar.nar til baka og
það með, að Krústjov óskaði
eftir að ^rey.la tveim atnð
um, öðru í spurningalistan
um.
í upphaflega textanum
hafði Sulzberger skrifað eftir
Krústjov: ,,Við eigum þegar
100 negatonna sprengju“ og
við ætlum að gera tilraun
með hana“- Þessu vildi Krúst
jov breyta í „Við eigum slíka
sprengju og ætlum að reyna
sprengitækið á henni“. Þarna
er sem sagt geysilegur mun
ur á. í siað þess að reyna
þ°ssa hræðilegu sprengju á
nú aðei.ns að reyna sprengi
lækið á henni.
Ennfremur hafði Sulzberg
er haft eftir Krústjov í upp
haflega textanum, að hann
sæi „ekkert gagn“ í öðrum
fundi „nú með Kennedy for
seta nema forsetinn sé tilbú
inn að fallast a.m.k, í grund
vallaratriðum á laus,n eflir
þessum línum“. þ. e. a, s,
tillögum Rússa í máhnu Og
’hann bætii við frá eigin
brjósti, að sér hefði skilizt á
forsætisráðherranum, að
he.nn ieldi fund með forset
anum ótímabæran. En nú
sendi Kiústjov yfirlýsingu
þennan fimmtudagsmorgun,
þar sem hann sagði, að
..hann mundi alltef fús iil að
hitla forseta Bandaríkja.nna
il að levsa aðkallandi alþjóð
leg vandamál“.
Sulzberger segir í grein
sinni, að ha,nn viti ekki, hvað
hafi gerzt, en augljósl er af
orðum hans, að hann te’ur
sam'al það sem Nehru átli
við Krústjov daginn áður, —
hafa a-m.k. átt r.okkurn þátt
í þeim breytingum sem
gerðar voru á samtalinu og
vissulega drógu úr st'/ryrð
um og jafnlvel úr spennunni.
Kópavogsbíó hefur að und
anförnu sýnt gamanmynd-
ina „Gegn her í lar.di1'. JÆynd
in f jal.ar um heimiliserjur og
hernaðaraðgerðir í annars
svo friðsælum bæ. Með aðal-
hlutverk fara Paul Newman,
Joanne Woodward, Joan Col-
lins og Jack Carson. Harry
Bannerman (Paul Newman)
er hæglátur ungur maður,
sem býr ásamt konu sinni og
tveim ungum sonum í litlum
smábæ er heitir Putmams
Lar.ding, hvar landnemarnir
af „MayfIower“ — gengu á
land- Á borgarafundi upp-
lýstist það, að herinn hefur í
hyggju að reisa „leynilegt ,at-
hafnasvæði“ í næsta nágrenni
bæjarirs. Skiptir það engum
togum að Harry Bannerman
er úlnefndur sendimaður bæj
arins (auðv. gegn vilja sín-
um) að uppástungu konu sinn
ar sem leikinn er af Joanne
Woodard og á hann að fara á
fund hershöfðingjanna í
Pentagon. Síðan kemur mis-
skilningur á misskilning of-
an, eÍRS og sjálfsagt er í gam-
anmyndum. Upp rísa vanda-
mál í sambúð borgaranna og
hersins, síðan er þetta krvdd
að með „létlum senum“ og
eldfiaugaskotum. — Yfirleitt
fara leikararnir vel með hlut
-verk sín og ber þar hæst Paul
Newman. Frágangur myndar
innar er góður, og er hún vel
þess verð að eytt ,sé kvöld-
stund við að horfa á hana, —
þótt hún skilji ekki mikið
eftir.
»4
14. se'pt. 1961 — Alþýðublaðið
„Volksfiatovitsj"
Á RÚSSNESKU vörusýn- bættismönnum og öðrum út-
ingunni í Paris er fyrsti rúss völdum.
neski fólksvagninn í heiðurs- ----
sæti. Frakkar telja sig sjá í Sovézk gummiverksmðja,
honum samhland af Volkswag sem framleiðir bíldekk, iief-
en (mótorinn) og Fiat 600 ur fengið enskar vclar, upp á
(útlitið) Parisarhúar hafa á að gizka 1,6 milljarð króna,
því skýrt bílinn „Voiksfiato- segir Tass. Vcrksmið.ian er í
vitsj“. Dniepropetrovsk.
Hugmyndin ,var, að 12.000 ----
bílar af þessari gei'c yrðu Salan á 1.962 módelum affle
byggðir í ár, cn langt er frá rískra bíla fer sennilega J'fir
því, að þeirrí töiu verði náð. 6,5 milljónir stykkja, segir
Mun þar um að kenna iélegri Dykstra, forseti Fordfélags-
samstillingu á afhendiugú ins. Kom hann fram með
hluta í bílinn þetta á fórsýn'iiga á nýja
Á myndinni sést „Volks- módelinu. Teiur hanr., að
fiatovitsj,“ en á hak við grill 1962 veröi mjög gott söluár,
ir í „Tsjaik.i“, hið rússneska þó það nái ef til vill ekki
„rúblugrín“ handa æðri em- metárunum 1955 og 1951.