Alþýðublaðið - 14.09.1961, Blaðsíða 15

„Þú skilur þa5 ekki, það
skilur enginn. það.“ Hún ýtir
með hendinni á bringu 'hans.
„Þú erl þar ekki Reyn
mond!“ Hún hörfar frá hon
um. „Ef ég verð að vera ein,
ivil ég fá að vera ein í friði.
Farðu þína leið Reymond —
— ég mun aldrei vorkenna
þér framar“.
Hún skilur við hann, þar
sem hann stendur í magn
lausri reiði sinni og bendir
Isabelly að koma, Isabella
tekur utan um hana. Roslyn
litrar af ekka, en hún græL
ur ekki upphátt þar sem
þær ganga upp þrepin hlið
við hlið qg inn í dómshúsið.
Guido virðir þær fyrir sér
út um bílgluggann þangað
til þær eru horfnar. Hann sá
þau skipiast á orðum, en
heyrði ekki orðaskil. Nú ek
ur hann eftir Aðalstræti í
þungum þöngum. Lest stend
ur við Aðalstræti. Han.n nem
ur staðar við galnamót,
slekkur á vélinni og hallar
ar sér aftur á bak í sætið og
bíður Augu hans eru þung
og síarandi. Hann lítur við
af tilvilju.n, kippist til o«
kallar: „Gay“!,
Gay Langland stendur við
lestina með ’konu sér við
Ihlið. Hundur hans er á hæl
um hans. Hann snýr sér í átt
ina að bílnum og veifar og
kallar: .,Bíddu! Ég er • ei,n
mitl á ’/uðinni til þín!“
Lestarþjónninn stendur fá
eina metra unda21 og heldur
á úri í hendi.sér. Konan, sem
er á að gizka fjörutíu og
tveggja ára, og mjög glæsi
lega búin. Hún er hrædd um
að hún hafi hagað sér eins
og flón og reynir að komast
að því hvort svo sé. með því
að horfa rannsakandi í augu
Gays; bros hennar er gleði
snautt, fulll af ótta og óham
Ingju.
Gay snýr sér að henni“.
Gangi þér vel Susan. Þú get
ur reitt þig a að ég gleymi
þér ekki“.
Hún lítur á framrétta hönd
ha.ns og finnur greinilega
formfestu og frávfeun þess
arar hreifingar hans; hýn lek
ur í hönd hans og rey.nir að
hafa sljórn á sér, en skyndi
lega varpar hún sér í fað^
ha.ns og tárin streyma úr
augum hennar.
Gay: „Sivona vinan, verlu
róleg;“
Lestarþjónninn: „Allir um
borð!“
Konan: „Ég veit ekki einu
sinni hvert ég á að skrifa
þér“.
Gay hughreyslir hana um
leið og hann ýtir henni að
lestinni: ,.Sendu það íil póst
'húss’ns. Ég fæ það. „Hann
hjálpar henni upp á þrepin
'Og hún lítur á hann.
„Viltu hugsa málið Gay?
Það er ann.að stærsta þvotta-
ihús í St. Löuis“.
„Ég vil alls eþki blekkja
þig Susan. Ég er ekki hentug
u'r verzlunarmaður“.
Lestin leggur af stað.
Lestarþjónninn sekkur um
borð og tekur um handlegg
hen.nar til að aðstoða hana.
Gay gengur meðfram lest
inni. Hún hefur missi alla
stjórn á sér og hágrætur.
„Viltu hugsa til mín?
Gay!“
„Þú veizt að ég geri það,
elskan! Blessuð!“
Hen,ni tekst að veifa karl
mannlega og með hugrekki
áður en hún hverfur. Jafnvel
eftir að hún er horfin stend
ur Gay með uppréttan hand
legg í kveðjuskyni, altekinn
lét.i. Nú gengur hann eftir
gangstéttinni og 'hundur
hans er á hælum hans. Guido
hefur lagt bílnum við gáng
stéílarbrúnina. Gay kemur
til hans, hvílir handlegginn
á karmi gluggans og rödd
hans er þreytuleg.
„Hvernig líður þér, dreng
ur? Ertu reiðubúin.n lil ,að
kveðja þessa borg? Ég er
það!“
„Ég hef verið að hugleiða
það.“ Guidö bendir í átiina
til lestarinnar; úr aug^m
hans skín æsingur áhorfand
ans, ákveðin og þó -feimnis
leg forvitni- „Hver þeirra var
iþetta?“
Gay brosir að forvitni vinar
sín.s en hann vill greinilega
ekki taka þált í hæð.ni hans.
„Susan. Ágætis kona það“.
Hann opnar dyrnar og
sezt í sætið. Umferði.n
slreymir framhjá. Gay er
fjörutíu og níu ára gamkll,
stórbeinóítur kúreki, góður
áheyrandi. Hann tekur ofan
'hatl si.nn og þerrar svita
band hans. Hann hefur hug
ann annarsstaðar en ekki ,vi'ð
neitt ákveðið — bara ekki
við það sem nú er að ske og
hér. Það er hversdagslegur
m'orgunn í ríki sands. og
fjalla. Annað hvort virðist
hann ánægður eða örþreylt
ur, það er ekki gott að á
kveða hvort er. Milli þeirra
Guido yirðist vinátta þeirra
manna, sem eiga viðskipti
saman, en þeir eiga engin
viðskipli saman. Ef til vill á
ihann marga sl’íka vini. Ósjálf
ráit finnnur maður að hann
ætlast ekkl til mikils, en að
ihann ákveður hraða sam
ferðamanna sinna því hann
getur ekki elt. Og hann lang
,ar ekki til að si'jórna. Hann
ákveður aðeins næslu daga,
ef til vill næstu tvær vikur;
umfram það er það ríkið eitt,
sem íil er og hann á alls stað
ar vini. Þó hann eigi hvergi
heima á hann h.eima í skón
um sínum og gallabuxunum
og skyrtunni og hann 'hefur
áhuga fyrir öllu. Þegar hann
hluslar virðist hann álíta að
lífið sé 'hát’íð, stundum há
vær, stundum blíðleg, stund
um brjálæðisleg og slundum
hætiuleg. Það er hátíð án
upphafs eða endis. Hann
hlustar, hann er áhugasamur
og hann getur horfið af yfir
borði jarðar og komið fram
annars slaðar eins og múr
meldýr. Hann þarf ekki að
sviíkja, því hann hefur aldrei
lofað neinu, svik hans eru
því lítil og skipta engu máli.
„Ef þú verður, skaltú1,
virðist vera lögmál hans. Kon
ur byggja heim siðgæðisins
og hann hefur hjálpað mörg
um þeirra á brolt þaðan og
þær hafa þakkað honum.
Guido örvast við að Gay vill
ekki hæðast að konunni,
sem á förum var og hefur
hug til að játa tilfinningar
sínar.
Guido. „Ég hitti slúlku
sem er svo sæt að hægt væri
að éta-hana. Gay. Stórkost
legur bvenmaður það!“
Gay iíiur á hann glaðlega
og undrandi. „Hún hlýlur að
vera stórkostleg fyrst hún
hefur þessi áhrif á þig. Af
thverju höldum við ekki lil
fjalla?“
„Mig langaði til að safna
fimm hundruð dölum í þetta
skipti. Mig vaníar nýja vél“.
„Della, þú getur farið
hvert sem er með þessari vél.
Þú hefur ‘verið meira en tvo
mánuði í þessari vinra, fé
lagi — þú hefur fengið nóg
kaup fyrir heili ár. Þú verð
■ur þræll vanans. Ég skal
segja þér að ég er að farast
Ég vil fá ferskt loft og losna
við þetia Ibölvað fólk, karl
menn og kve.nmenn. Kann
ske við getum farið í hrossa
leit“.
Guido lílur óákveðinn und
an. „Ég -hiiti þig á bar.num
á eftir. Yið skulum ræða mál
ið þar.“
„Þetta var réti!“ Gay fer
úr bílnum og skellir dyrun
um a3 baki sér. „Ég yona að
ég fái að sjá telpuna!“
„Það er bara það, að þeg
ar ég fer að hugsa um allt
kjaftsjþvaðrið sem inauðsyn
legt er, liggur við að ég gef
ist upp'
Hér heyrist ekkeri hávært
hljóð. Konurnar setjast við
barin,n og virða spilamenn
ina fyrir sér.
Þjónn kemur til þeiyra
og Roslyn pan ar: „Skota
iheld ég. Og ís.“
Isabella: „Amerískt
whisky og vatn“.
Stjórnarskýrslan
Frambatd af 5. síðu.
því 8—900 njilljónir eða 11—-
12% af þjóðarframlciðslunni.
Tekjuaukning af þessu tagi
getur því aðeins orðið að rajun
verulegum og varanlegijni
kjarabótum, að hún eigi sér
stoð í aukinni þjóðarfram-
leiðslu. Nú liefur afkoma þýð
ingsmestu greina atvinnu-
lífsins versnað um ,°>20 millj.
frá 1959, en ekki hofur verið
um verulega aukningu fram-
leiðslu að ræða í öðrum grein
um. Því gat ekk'- orðið nein
sú framleiðsluavkning. sem
renndi stoðum undir jafn stór
fellda tekjuaukningu og hér
var að ræða.
Þegar þannig borfir við,
hlýtur tekjuaukningin að leiða
„Það’er ekkert skemlilegrai'Hl verðhækkana innanlands
en að tala við fallega konu ~ ’
Þú !hefur verið í vondu skapi
upp á síðkastið — þú hress
ist við það. Við sjáumst á eft
ir!“
Gay fer frá bílnum, þeir
veifa hvor öðrum og bíllinn
ekur af stað. Gay gengur á
fram, búinn að taka gleði
sina aftur að nokkru leyti.
Á vissum síað verður Að
alstræti að brú sem liggur yf
ir mjóa Trudkee ána, sem
rennur milli húsarma. Ros
lyn og Isabella ganga þar
um, en Isabella dregur hana
að handriðinu.
Isabella: „Ef þú hendir
hringnum þínum hérna ofan
í skilurðu aldréi aftur“.
Roslyn snertir hring sinn
ringluð á svip.
og halla á griðsluviðskiptum
við útlönd. Er gert ráð fyrir,
að um 300 milliónir hefðu
komið fram í heinni aukningu
á eftirspurn eftir gjaldeyri.
Varasjóðir til að mæta þeirri
eftirspurn eru ekki til, svo pð
ástandið hlaut að leiða tH
greiðsluhalla út á við.
Hefði ekki verið gripið til
nýrrar gengislækkunar, hefði
hallinn leitt til innflutnings-
og gjaldeyrishafta, spm ekki
hefðu náð tilgangi sínum
nema með skorti a vöruin,
samdrætti iðnaðarframleiðslu,
bygginga og framkvæmda. 1&t-
flutningsatvinnuvegirnir
hefðu ncyðst til að draga
saraan seglin, en það heíði
aftur aukið gjaldeyrisvand-
ræðin, en þá hcfði verið grip
ið til að halda útflutninyf-
* ”^er^.u Það vin , framleiðslunni gangandi ög
an, það gera allir það. Það ! nýrra skatta á þióðina til 'að
er meira gull í þessari á e,n ! standa undir þei,n uppbótum.
ií öllu Kloindyke“. j j skýrslunnar spgir rík-
Roslyh hryllir við: „Gerð isstjórnin: ”Fáar þióðir hafa
ir þú það?‘‘ . j eins mikla og eins hitra
Isalbella: „Hver? Eg Ég, reynslu af slíkri þróun og
týndi mínum hring í brúð einmitt íslendingar. Ríkis-
kaupsferðinni“ | stjórnin taldi það sky’du vsína
Roslyn: „Við skulum fá : að bregðast fljótt við þessum
okkur eitthvað að drekka“. | vanda og gera hiklaust það,
Isabella: „Það lízt mér vel, sem þurfti að gera. Dóm-
greind íslenzku þjóðarinnar
er áreiðanlega nógu mikil til
að skilja, að með því var ein-
mitt verið að tryggja framtíð
hennar og velferð.“
a!
Þarna ré't fajá er <=pilavíti.
Það er opið og frá götunni
sézt í mikið magn stórra
spilavéla, sem gefa. féá sér
rósrautt og blátt ljós. Það
eru ekki margir á ferli, ör
iáir árisulir toga í sta.ngirn
ar. de'plandi augunum i þess
um faeimi gyllingarinnar, I Þeim út, upp í bíl og aka í
starandi á glitrið ei.ns og fisk! burtu. En þegar þarna var kom
Þjófar flýja
ar í undiifaeimum sínum,
ið, hefur eitthvað óvænt skeð,
þjófarnir orðið hræddir og flú ð
í burtu
Síðasti maður fór burtu úr
veitingahúsinu klukkan 1 í fyrri
nótt. Helzt var talið í gser, að
bakarar, sem mæta tii vinnu í
húsið kl. 6, hafi fælt þjófana i
burtu
n
Alþýðuhlaðið — 14. sept. 1961 |,5