Alþýðublaðið - 26.09.1961, Blaðsíða 2

lUtstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltrúi rit-
ctjórnar: Indriði G. Þorsteinsson. — Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson. —
Cimar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími 14 906. — Aðsetur: Alþýðu-
tiúsið. — Prentsmiðja Alþýðubiaðsins Hverfisgötu 8—10- — Áskriftargjald
tr. 55.00 á mánuði. í lausasölu kr. 3,00 eint. Útgefandi: Alþýðufiokkurinn. —
Framkværadastjóri Sverrir Kjartansson.
Verkamenn fórnuðu
mestu, en fengu minnst
fÞEIR sem fórnuðu mestu í 'verkfallsbaráttunni
síðastliðið sumar, fengu minnst allra út úr bar-
áttunni. Þessi staðreynd hefur orðið ljósari eftir
bví sem fleiri stéttir hafa samið um verulegar
Ikauphækkanir.
Jón Þorsteinsson alþingismaður vék að þessari
talið kjarabaráttunnar í ræðu, sem hann flutti á
Sauðárkrók fyrir nokkru. Þar sagði hann meðal
annars:
„Nú þegar kjaradeilurnar eru til lykta leiddar,
(getum við gert okkur grein fyrir, hver hlutur
verkamannsins hafi orðið. Hann hefur fengið 13%
kjarabót, opinberir starfsmenn hafa fengið 13,8%
Njarabót, iðnaðarmenn 15%, farmenn 20%. Eng-
inn hefur fengið minna en verkamaðurinn, flestir
i.neira.
'VIiðað við dagvinnu hefur mánaðarkaup verka-
vnann'sins hækkað um kr. 500,00, kaup iðnaðar-
mannsins um kr. 650,00, kaup múrarans um kr.
1200,00, kaup embættismannsins um kr. 700,00 til
1000,00 og kaup farmannsins um kr. 1000,00 til
. 200,00.
Sá, sem mest þurfti kjarabótanria við, hefur því
: engiö minnst, og ekki nóg með það, heldur hefur
verkamaðurinn þurft að fórna mestu og staðið í
iengri verkföllum heldur en flestar hinar stéttirn
ar tii að fá sínar kjarabætur fram.
Þær takmörkuðu kjarabætur, sem þjóðféagið
gat af hendi látið, hafa því að mestu runnið til
annarra stétta en verkamanna. Þetta allt sáu kom
rnúnistar fyrir, þegar þeir komu áf stað verkfalls
öldu í skjóli þess, að þeir væru sérstaklega að
berjast fyrir bættum hag verkamanna. Alþýðu-
sambandið undir forustu kommúnista og fram-
Sóknarmanna lagði heldur aldrei neina áherzlu á
það, að verkamenn þyrftu meiri kjarabætur en
aðrir eða að þeir þyrftu bætur á undan öðrum
otéttum, sem búa við betri launakjör.“
Jón taldi óeðlilegt, að allar stéttir noti kaup
verkamannsins sem viðmiðun. Og enn fremur:
„Afstaða kommúnista er í rauninni auðskilin.
Þeir ráða yfir öflugasta verkamannafélagi lands-
ins, Dagsbrún í Reykjavík, og þeim þykir gott að
hafa þannig lykilaðstöðu til óhappaverka í efna-
hagslífi þjóðarinnar með því að geta knúið fram
kjarabætur Dagsbrúnarmönnum til handa, sem
oft eru að meira eða minna leyti óraunhæfar, og
íkomið þannig skriðunni af stað þjóðfélaginu til
óþurftar. Hagsmunum verkamanna fórna þeir á
’pennan hátt miskunnarlaust fyrir pólitíska valda-
aðstöðu.“
BÁTAVÉLAR
Ford- PARSONS -diesel
4 cyl. 42,5—56 ha — Pine
4 cyl. 56 ha — Porbeagle
6 cyl. 86—100 ha — Barracude
með stærra svinghjóli og olíukæli.
Hinir hermsþekktu PARSONS gírar eru fáanlegir
mekaniskir — vökvaskiptir — sjálfskiptir.
Niðurgírun 2:1 og 3:1.
ríkisvaldið ætti þó að gæta hófg
við að vð .ta þeim hlunn’nd; við
bílainnflutning á meðan svoná
er ástatt Ef til vili æt'.rr ríkis-
stjórnin að lagfæra þessi vanda:
mál atvinnulífsins, ef hún tek-
ur upp áætlunarbúskap, eins og
hún hefur boðað,
{)
SVO eru það ,menntamenn-
irri r“ Kvartað er ur.i að ýmsip
fiokkar þessara manna, hafí
ekkj nægilegt verkefni hér á
landi, og verði því að leita sép
atvinnu erlendis. Eru þarna
einkum tiinefndir verkfræð.ng-
ar, arkitektar og læknar Við
þessu er ekkert að gera Þessir
menn verða að lifa og sé ekki
þörf fyrir þá hér er eðlilegt að
þeir leiti fyrir sér annarsstaðar.
En þá vaknar sú spurnhig hvort
þörf sé að kosta allan þennan
sæg manna til náms í þeim fræðl
um, sem ekki koma að notum
liér á landi? Nú kemur alls ekki
til mála að banna mönnum að
nema þau fræði, sem hugur
þeirra stendur til, en ríkið á
i ekki að vetta námsstyrki t.l
fleiri manna í hverri fræðfgrein,
en vissa er fyrir að landið hafil
þörf fybir Hitt er svo einkamál
hvers manns, hvað hann velur;
sér að námsefni á eigin kostnað.
Kynnið yður þessar einstæðu bátavélar.
Biðjið um mynda- og verðlista.
Einkaumboð fyrir PARSONS Engineering Co.
Sveinn Egilsson h.f.
Laugavegi 105 — Sími 22469.
Söluumboð:
S. Sigurðsson h.f.
Garðastræti 2 — Símar 24945 — 18324.
fHANNES
Á HORNINU
'fc Ofvöxtur einstakra
stétta.
ýV Of stuttur vinnutími.
ýV Vinnuþrekið er dýr~
mætasta eign þjóðar-
innar.
ýif Um menntamenn og
nám þeirra.
PÉTUR skrfar: „Þú hefur
réttilega deilt hart á ríkisbank-
ana fyr:r brask í mannahaldi,
ióðabraski og óhófi í húsbygging
um fyrir starfsemi sina. Þetta
var í tíma talað, — og þó hefðu
ráðamenn þjóðarinnar átt að sjá
fyrir því í tíma, að fyrirbyggja
slíkt bruðl.
ÍSLENDINGAR eru fámenn
þjóð, en verkefnin svipuð hér og
hjá stórþjóðum Dýrmætasta
eign þjóðfélagsins er vinnuaflið.
Sé því sóað að óþörfu er voð-
inn vís. Og ekki þarf lengi að
skyggnast um þekkj til að sjá
misfellurnar Sveitir landsins
fara I auðn vegna fólksfæðar,
og fiskiskipum landsmanna var
ekki unnt að halda t.l veiða ár-
um saman, nema ráða á ]iau út
lenda fiskimenn svo skipti
hundruðum og stundum þúsund
um.
Á SAMA tíma íjöigaði starfs-
Lði opinberra stofnana úr öllu
hófi enda vinnudagur þar stutt
ur Bankar og margar aðrar op-
inberar stofnanir op ía ekki íyrr
en kl. 10 að morgni og loka kl.
3 eða 4 eft'r hádegi En ailar
loka þær milli 12 og 1 svo vini.u
dagurinn virðist ekk, lengri en
4—5 klukkustundir. Ef tii viil
er é tthvað unnið bak v'ð lok-
aðar dyr stofnananna, þó al-
menningur viti það ekki. Með
því að lengja vinnudag þessara
stofnana, um 2—3 klst. daglega
mættj sjálfsagt fækka starfslið-
inu stórkostlega
ÞÁ ER ofhlaðið í ýmsar vinnu
stéttir. Vörubílstjórar kvarta um
atvinnuleydi. Leigdbílstjórar
stunda óleyfilega áfengissölú •—
sennilega af því þeir hafa of
lítið að gera v*ið sitt löglega
starf. Líklega er ekki auðvelt að
fækka í þessum stéttum, en
ÞAÐ MÁ REYNDAR SEGJA
að viðkoma margra annarra lær,
dómsgreina sé langt umfranii
þarfir þjóðfélagúns, s. s, lög-
fræðingar, hagfræðingar og við
skiptafræðingar. En þesstr menn
leíta, að námj loknu, í ýmsa
kaupsýslu og skrifstofumennsku
og er líklega ekkj rétt að amast
við því En er ekki námstími
flestra hér í háskólanum óþari
lega langur? Það virðist engin
frágangssök, að ákveða háskóla
nemendum hæf.lega langan
námstíma, og verðj þeir þá að
hafa lokið prófi innan þess
tíma, eða hætta ef það ekki
tekst, Skattgre1 ðendur landsins
hafa nóg á sinni könnu, þó ekki
sé verið að kosta ungt fólk til
slæpingsháttar í háskóla ár eftir
ár
HVERNIG ER ÞAÐ ANNARS
með unglinga, sem ná stúdents
prófi? Öðlast þeir ekki kosninga
rétt tii Alþingis, þótt yngrj sé
en 21 árs og verða með því sér
réttindastétt í þjóðfélaginu? —
Þetta samrým'st illa okkar
„stéttlausa þjóðfélagi“, sem viö
erum sífellt að státa af.
Á þessari öld véla og tækni
þarf að hlúa mikið betur en nú
er gert að þd m mönnum, sem
læra meðferð og viðgerðlr á
margbrotnum vélum og tækj-
um, hvort sem þeir geta aflað
sér nægrar kunnáttu hér á landi,
eða verða að leita til útlanda.
M' lljónir króna fara árlega í
súginn hér á landi vegna skorts
á kunnáttumönnum á meðferð
oð aðgerðum á vélum“
VINNUTMII BÖNKUM er all
miklu lengri en bréfritari gefur
í skyn. Eftir að lokað er fyrir
almenna afgreiðslu er lengi
unn'ð, annars gæti engin af-
greiðsla farið fram næsta dag.
Að öðru leyti er ég sammála
bréfritara.
2 26. sept. 1961 — Alþýðublaðið