Alþýðublaðið - 26.09.1961, Blaðsíða 15

ingar ihans eru barnalegar,
drengjalegar.
Hann brosir glaðlega þeg-
ar bíllinn nemur slaðar.
,.Gay Langland! Hvað eri þú
að gera hér, gamli hrægamm
urinn þinn?‘‘
Gay tekur um handlegg
hans. „Af hverju situr þú
hér.“
„ Ég fékk að sitja í iil Day
lon. en nláunginn sem ég var
með ski'pii um skoðun og
skildi mig eftir hér. Halló
flugmaður! Hvernig hefurðu
það? Það er svei mér goit að
Sjá ykkUr báða aflur, þorp-
ararnir ykkar!“
Gay dregur Roslyn út að
glugganum. „Mig langar til
að kynna þig fyrir þessum
náunga Roslyn. Þelta er Per
ce Howland.‘‘
Hún kinkar kolli.
Perce tekur hattinn ofan.
„Gay hefur svei mér forfram
azt. Komið þér sælar frú.“
Hann iekur í hönd hennar
fei-mnislegur á svip. Hann
býst við að hún sé ein af frá
skildu viðhöldunum hans
Gay.
Guido ætlar að kynna
hann fyrir Isabellu þegar
síminn hringir í klefanum.
Hann hleypur að klefanum
og setur upp hattinn eins og
hann æ,ti von á að hitla ein
hvern þarna inni. ..Afsakið,
ég var að reyna að hringja
heim, en ég fékk allaf sam-
band við Wyoming."
Hann gengur inn í klgfann
og lokar dyrunum. „Halló
mamma. Mamma, Perce.“
Þau sitja öll fjögur í bíln
um og hlusta á niðurbælda
rödd hans.
„Halló! Ertu þarna? Það
er Perce, mamma. Ég hef það
golt. Nei, ég er í Nevada. Ég
VAR í CoTorado. — Vann
aðra keppni, mamma. Hundr
að dali; Já það var góð sýn-
ing. Ég ætlaði að kaupa
handa þér afmælisgjöf, en ég
var slígvélalaus. — Nei,
mamma, ég hef ekki lent á
sjúkrahúsi síðan ég sagði
þér frá því. Ég keypii mér
bara stígvél, mamma.“ —
Undrandi: „Til hvers í ósköp
unum ætti ég að gifta mig?
ÉG KEYPTI MÉR BARA
—“ Hann þagna. „Af hverju
reynirðu ekki að irúa mér
slundum, þá liði öllum bet-
ur.“ Hún er greinilega að á-
saka hann. „Allt í lagi, allt í
lagi, mér finnst það lei;t.“
Hann reynir að vera glaðleg
ur: „Ég fékk silfurspennu í
ofanálag á peningana!“ Hann
heldur beltisspennunni að
símanum. „Það er hestur á
henni Qg allt nafnið miti
grafið á hana. Ertu ekki
stolt?“ Hann brosir og kem
ur við kinn sér. ..Nei, andlil-
ið á mér er gróið, eins gott
og nýtt. Vísl þekkirðu mig
aflur! Allt í lagi miðstöð!
Mamma, skilaðu kveðju til
Friedu og Virginíu frá mér.“
Þögn. Hann fær greinilega
ströng fyrirmæli og þolin-
mæði hans er á þrotum.
Hann opnar dyrnar til að
anda að sér hreinu lofti. Svil
inn drýpur af enni hans.
„Allt í lagi ég bið að heilsa
honum líka. Nei, mamma. ég
mundi bara ekki eftir því.
— ALLT í LAGI, ég segiþað
núna.“ Hann öskrar svo ti.l.
,.Þú giPýú honum! Ekki ég!
Ég bið gð heilsa honum. Ég
hringi kannske á jóluiUm’i —
halló? halló! “ Sambandið
hefur verið slitið, en hann
lautar áhyggjufullur: :i,.,Guð
blessi þig líka.“
Áhyggjusvipurinn hyerfur
þegar hann gengur tií þeirirá.
Hann blygðasí sín eilítið fýr
ir að hafa sýnt tilfinningar
sínar og hann reynir áð
hlæja, hrjstir höfuðið og þerr
ar andlit sitl. „Þið eruð víst
ekki á leið á sýninguna í
Daylon?“
Guido: „Af hverju sp'yrðö?
Verður þú með?“ ,
Perce: „Ég hafði hugs|ð
mér það, ef ég fæ far. — Ög
ef ég get slegið tíu dali íil að
borga inntökugjaldið.-— Qg
ef ég fæ Hánaðan hest þegar
ég kem þangað.“ Hann hlaér.
„Ég er vel úlbúinn!“ -
Gay: „Hvernig lízt þér á
að koma á hestaveiðar méð
okkur? Okkur vantar briðja
manninn.“
Perce: „Fljúgið þið enn í
fimm dala flugvélinni?“
Guido: „Mun öruggara far
artæki en óternja.11
Perce: „Lengra fall líka.“
Roslyn: „Er flugvélin þín
svona slæm?“
Gay „Hafðu ekki áhyggj-
ur af honum hjartað mi|t.“
Roslyn hlær. „Ég spurði
bara.“
Gay við Perce og Guido:
„Þegar hún hefur áhyggjur
hefur hún ÁHYGGJUR!“ '
Perce er undrandi og
hrærðu: „Það er leyfilegt að
hafa áhyggjur hafi m.a£iur
séð þessa DC sex og sjö átt-
• c
•»
undu, sem hann flýgur í. Ég
vissi ekki að það væru enn
ótemjur hérna.“
Guido: „Ég sá fimmlán í
morgun.“
Gay hrall: „Það gætu verið
fleiri.“
Perce: „Hvað hefur maður
upp úr fimmtán?“ Hann
hlær án þess að vita hvers
vegna.“ Ef maður fengi þús
und eða svo borgaði það sig.
En bara að fara og ná í
fimmlán hesta — ég á við að
lála sér detta það í HUG.“
Gay:,„Það er betra en að
fá kaup.“
Perce: „Það er allt beira
en að vinna fyrir kaupi.“
Gay: „Ég skal segja þér
hvað við gerum. Við ökum
þér á sýninguna, borgum
inntökugjaldið og ég skal fá
lánaðan góðan hest handa
þér þar. Þú kemur með oklj-
ur á morgun og hjálpar okk
ur með ólemjurnar.“
Perce hugsir sig um augna
blik 0g segir svo: „Og þú bæt
ir einni góðri -whiskflösku
við svo ég sé upplagður á
sýninguna.11
Gay: „Bíddu hér.“ Hann
fer inn í benzínsiöðina með
hendina í vasanum.
Perce lítur á Roslyn, for-
vltni c\i æsingur skína úr
andliti hans. 'Hann kemur
henni ekki fyrir sig. „Erlu
— gamall vinur Gays?“
„Mjög svo,“
Hann knkar kolli og snýr
sér klunna'lega við eíns og
til að losna og fer og nær í
hnakkip^ si,nn til að láta
han í vagninn.
7.
Þa uaka gegum undarlegt
landslag. Hér vex ekki einu
sinni salvía hér er aðeins Hf
vana, hvít kalksteinsauðn.
Það er hádegi.
Gay situr undir stýri, Ros
lyn við hlið hans, Guido og
Perce i afiursætinu. Guido
heldur w’hiskyflöskunni að
vörum sér. Þau finna öll á
sér. Guido rétti flöskuna yfir
öxl Roslyn; hún drekkur
þegjandi, réttir hana til Gay,
sem sýpur á og skilar henni.
Guido lílur aldrei af Roslyn.
Hún snýr sér við í sætinu og
réltir Perce flöskuna, hann
sýpur' á henni og styður svo
flöskuna við hné ær og horf
ir á hvíta auðnina.
Perce lalar við Ro^lyn og
tekur aftur upb samræðurn-
ar þar sem frá var horfið:
Perce: „Ég handleggsboln
DANIR HÓTA
Framhald af 1. síðu.
ig! Á tímabilinu 4.—9.
sept.
panlaði hann en.nfremur 42
þús. ónotuð merki úr hinni
nýju útgáfu, sem út átti að
koma 19. sept. í tilefni ' afij
fundi Evrópska póslsambands!'
ins CEPT í Englandi.
15. september símaði ís-
lenzka póstþjónuslan til Neve
frímerkjakaupmanns og fékk
hann símskeytið d.aginn eftir.
í skeytinu stóð, að pantanir á
ónotuðum frímerkjum (þ. e.
óstimpluðum) hefðu borizt of ‘
seint, að peringarnir hefðu:
verið mótteknir og að beðið:
væri fyrirmæla um það, hvað ‘
aði tvisvar á sama stað Það 1 skyldielns og astatt væri.
gerif maður ekki með að 1 Tilkynningm hafð! þau ahnf,
þykjast detla Ég þykist ekki f frimerkjakaupmaðurinn
gera neitt. S»mir kúrekamir l°r , með, fyrs‘u fluSVef td
henda sér af baki og liggja Rfklavikur- Þ^r sem hann
eins og dauðir Þeir eru bfra'/
u í- i . 'sotti Jon Skulason, aðstoðar
S ... 1S . e kl,póst og símamálastjóra. Krafð
gera neut, er það ekk, salt fs, ha,f„ þesSi að hfn p8nlu5u
ó' , _ ,, og greiddu frímerki yrðu af-
fæddur asni1*61" ^ 6rt|hent’ en Þar eð ekM var unnt
, I að ná sambandi við starfs-
Roslyn: „Það er dasamlegl!
Að vera þann;g!“ Við Perce:
„Ég veit við hvað þú átt. Ég
var vön að dansa — 0g allir
sögðu að ég væri vitlaus. Ég
á við að ég lagð; mig alla
fram. Fólk skilur ekki mun
inn á þvf og blakkingunni“
Gu:do, sem hefur starað á-
kaft á hana eins og vissar
hugmyndir hans um hana
væru að bresta: „Hvers kon
ar dansa dansaðirðu?“
Rodyn feimnislega: ,.Ó —
þeir kölluðu það tjáningar-
dansa. í næturklúbbnum.
Þið vitið hvernig það er.“
Perce stingur höfðinu
milli höfða þeirra Gays. „Ég
fór einu sinni í næturklúbb
— í Kansa's City. Hann hét
„Nakinn sannleikur“. Og
það var ekk; nafn út í blá-
mn

menn, sem málið heyrði und- .
| ir, var ákveðið að halda firnd
um málið á mánudeginum.
Á fundinum var skýrt frá
því, að í byrjun niánaðarins
liefði komið í 1 iós, að svo
miklar pantan>r á frímerkjum
hefðu borizt frá útlöndum, að
ekki hefðu verig til nægilega
mörg frímerki fvrir eigin
póststofur. Þess vegna hefðu
pantanir, sem borizt hefðu
eftir 4. sept. verið ógiltar. —
Frímerkj akaupmaðu rinn
Neve snéri sér þá til Harðar
Ólafssonar lögíræðings í
Reykjavík og fól honum að
annast mál sitt. Skýrði lög-
fræðingurinn póstinum frá
því, að myndast hefði bind-
andi samningur milli kaup-
mannsins og póst og sima
málastjórnarinnar og samkv..
þeim samningi bæri póstinum
‘Hann hlær, en það sljákk-
ar í honum þegar hann sér
að hún er óróleg.
Gay kallar: „Við erum að
koma!“
Alhygli þeirra b/dni.st að
borginni. sem kemur í ljós.
Gay og Gu'do hafa ofl kom
ið þangað lil ■ að taka þátt í
árlegum kúrekasýningum, en
Perce Roslyn hafa aldrei
komið. Nú sjá þau yfir alla
borgina og Gay segir gloti-
andi að þetta sé síðasta
„opna“ borg veslursins. Hér
er engm lögregla og sv0 iil
engin lögbæzla. Þelta er eini
dagur ársinis, sem ókunnir
menn ikoma í heimsókn og
flestir íbúanna eru það skyld
ir, að þeir útkljá sín þrætu
mál innbyrðis. Hann brosir,
en hann gerir ekki lítið úr
þeim fyrirmælum sínum að
að afhenda þau merki, er
greitt hefði verið fyrir. fs-
lenzka póstþjónustan reyndi
nú að útvega merki fiá póst
stofum sínum til þess að láta
frímerkjakaupmanninn íá en
án árangurs,. Allir liöfðu selt
upp. Var lögfræðingnum þá
falið að liöfða mál á hendur
póstinum.
Þegar frímerkjakaupmað-
urinn yfirgaf ísland hafði
hann meðferðis fyrstadagsum
slögin og þau 3100 merki, sem
áltu að hafa verið stimpluð.
Ennfremur heppnaðj st hon-
um að kaupa nokkurt magn
af hinum nýju merkjum hjá
íslenzkum frímerkjakaup-
manni, en á tvöföldu verði.
íslenzki frímerkjakaupmaður
inn vissi, að Neve hafði gert
stærstu erlendu pöntunir.a og
vildi aðeins fá hluta .af henni.
Alþýðublaðið átti í gær tal
við Hörð Ólafsson lögfræðing
um frétt þessa. Blaðið las
hara fyrir lögfræðinginn og
kvað hann hana rétta í öllum
aðalatriðum. Hins vegar væri
ekki enn farið að senda stefn-
ur.a. Kvaðst lögfræðingurinn
fyrst mundu reyna að fá sætt
ir í málið.
Alþýðublaðið — 26. sept. 1961 Jg