Alþýðublaðið - 07.11.1961, Side 4

ussar
emmíim

Færeyiar
Tórshavn
23. okt 1981.
SÍLDVEIÐUM Færeyinga
er senn að Ijúka, og er það
aðeins í fyrra Iagi. En það er
ekki vegna aflaleysis ein-
göngu. heldur er það vegna
þess, hve hinn rússneski síld
'veiðifloti er ágengur, og tek-
«r lítlð tillit til færeysku síld
veiðiskipanna, sem eru að
síldveiðum. En Rússarnir
halda sig á sömu slóðum og
Færeyingarnir eru. Aðalveiði
svæðið er norður af Færeyj-
um. Rússneski síldveiðiflot-
inn telur um 400 sk:p, svo það
er hægt að ímynda sér að
"þröngt er á þ:ngi“. Og þeg-
ar þar við bætist að Rússarn-
ir eru svo ágengir, að fær-
«ysku sk:pin fá ekki næð; til
að leggja sín reknet, er skilj
anlegt að Færeyingarnir gef
ast upp fyrr en ella.
Rússarnir leggja sín net á
öllum tímum sólarhringsins
•og láta sér ekkert um muna,
að leggja þau yf'r net Færey-
inganna, og þá fer allt í
flækju Veiðarfærin kosta
mikið fé og sjómönnum og
útgerðarmönnum finnst ekki
ráðlegt, að hætta á, að tapa
öllum netum sínum á þennan
hátt, og vilja því hætta veið-
um, meðan e:tthvað er ó-
skemmt af netum.
Nú eru aðeins 2—3 sk:p
eftír á veiðurn af þeim 78,
sem byrjuðu sildveiðarnar.
Hér er eitt dæmi um á-
Risinn og kerlingin ætluðu að toga Færeyjar til íslands, en
sólin kom upp, svo að þau urðu að steinum, segir sagan.
gengni Rússanna: Um dag'inn
kom rússneskur dráttarbátur
með rússneskt slídveiðiskip í
eftirdragi. Sigldu þau þvert
í gegnum trossuna hjá mb.
Svínoy og sleit hana í sund-
ur. Rússunum er alveg sama,
þó að legið sé yfir netunum
eða Færeyingarnir séu að
leggja þau, — þeir fara sínu
fram, hvort sem nokkur sé
í nálægð eða ekki — og
margir virða alls ekki sigl-
ingareglurnar.

Grindadráp í Tórshavn. Hvalirnir hafa verið dregnir upp og
hvalskurðurinn hefst brátt.
Aflamagnið í ár hjá Fær-
eyingum var 132 þús. saltað-
ar tunnur eða að meðaltali
um 1700 tunnur á skip_
Ekki hafa enn verið gerðir
sölusamningar við Auátur-
Þýzkaland, sem annars hefur
keypt síld á undanförnum ár
um. Nú er síld:'n seld til Dan
merkur og Svíþjóðar.
Hingað til Þórshafnar leita
rússnesku vatnsbirgðaskipin
til að taka vatn fyrir síld-
veið flota sinn, borga þeir 2
kr. danskar fyrir tonnið. Á
sumrin kemur þetta sér mjög
illa fyrir bæjarbúa, því rúss-
arnir tæma næstum því vatns
geymana. sem vatninu er
safnað í. Hér er aðeins notað
rgnipgarvatn svipað og í
'Vestmannaeyjum. Eru hús-
mæður ekkert hrifnar af þess
um ”vatnsviðskiptum“ því
oft geta þær ekki þvegið
þvott, vegna vatnsskorts eft
ir heimsókn vatnsbirgðaskip
anna. Það má segja, að þetta
sé ”T1 byers bedste og borg
ernes undergang.“
Samkvæmt síðasta mann-
tali, 1960, var mannfjöldinn
í Færeyjum 34.596 manns.
Þar af eru 7447 í Tórshavn
og í Klakksvík 3735, sem eru
fjölmennustu bæirnir.
Fimmtudaginn 19. október
kl. 18,30 sá fólk í Tórshavn og
Nólsoy ljóskúlu sem fór j
fremur lágt frá austri til j
vesturs og sprakk síðan. Mun I
þetta fyrirbrigði hafa sézt á!
Austfjörðum líka. H Jóh.
Forn frásögn af tafli
MÁGUS saga jarls hin eldri
er talin einni skemmtilegust
riddarasagna og mun samin
um aldamótin 1300. Þar er
eftirfarandi frásögn af tafli:
Síðan fóru þeir bræður þar
til, er þeir komu á völl einn
sléttan undir Meginzoborg.
Þar sjá þeir, að keisari er fyr-
ir með mikið fjölmenni. Kon-
ungur sat á stóii og drottning
á öðrum stóli. Þar stóð einn
stóll laus og ein dýna og um
silkiver. Rögnvaldur settist á
stólinn. Keisari hafði tafl-
borð £ knjám sér, en hélt á
taflinu. Þar héngu við þrír
gullhringar. Keisari skaut
taflborðinu í kné Rögnvaldi
og setti taflið, Þá spurði keis-
ari, hvar taflfé það sé, er
hann ætlaði við lafl að leggja.
Rögnvaldur mælti; „Ekki hef
ég haft taflfé með mér, því að
ég ætla mér kapplaust að
tefla við yður. Þykir mér
engin læging í að láta tafl
fyrir yður“, Keisari mælli:
,,Hér er það taflfé, er ég vil
út leggja. Það eru þrír gull-
hringar. Skulum við tefla
þrjú töfl, og skal sinn hring-
ur við hvert tafl, en þú skalt
leggja út höfuð þilt“. Rögn-
valdur mælti; „Ekki er mér
höfuð rnitt svo falt að ég
leggi það v:ð tafl, ef ég ætl-
aði eigi allvel mundi komið
vera, þótt í yðru valdi væri“.
Og skyldi skamma stund á
bolnum, segir keisari ef ég
réði. Rögnvaldur mælti; ,,Þar
hef ég engar sakir til þess. —
Skortir mig og ekki fé til að
leggja í mót hringunum. En
höfuð mitt vil ég með engu
móti út leggja“. Keisari sór
nú við heilsu sína, .að hann
skyldi aldrei annað taflfé
hafa en höfuð hans. Keisari
vill það hafa fyrir ríkismun
að draga fram fyrir. Þeir tóku
til að dagmálum. En því tafli
var lokið að hádegi og varð
h:-nn litli taflsmunur og varð
keisari berr. Rögnvaldur
stóð upp og mælti: „Nú hef ég
hlotið tafl þetta víst“, segir
hann „og er það af engu nema
af glapteflum keisara og það,
er hann hefur ekki að hugað
og hefur eigi frammi haft
taflbrögð sín hin stærri. Mun
ég ekki heimta taflféð, því að
mér þykir allvel niður kom-
ið, þótt keisari hafi“. Síðan
settist Rögnvaldur niður. —
Settu þeir tafl annað og
tefldu. 'Var því lokið fyrir
nón. Fékk keisari biskups-
mát. Rögnvaldur stóð enn
upp og mælti enn með sama
móti sem fyrr. Þarf eigi það
að klifa oftar, Keisari reidd-
ist. Settu þeir tafl hið þriðja,
og var því lokð, er skammt
var af nóni, og fékk keisari
fuðryltumát. Keisari svarfar
taflinu og ber í pung. Allir
voru þar menn vopnlausir
nema Vígvarður. Hann gekk
við eina öxi stóra. Hann stóð
jafnan að baki keisara, meðan
þeir tefldu með reidda öxina.
Markvarður sat á aðra hönd
Rögnvaldi en á aðra Aðal-
varður. Rögnvaldur mælti:
„Nú mun vita við öðru vísi en
áður Vil ég því lýsa fyrir yð-
ur, að keisari hefur látið
þrjú töfl. Hefur hann nú við
haft öll sín taflbrögð, þau er
hann kann. Þykist ég allvel
kominn til taflsins. Hefur
keisari ekki við mér í taflinu.
Mun svo fara um fleiri íþrótt
ir þótt við reynum. Það var
jafnsnemma, að keisari hafði
í borið taflið í punginn og
Rögnvaldur hafði varðveitt
hringana og ætlar í brott að
snúa. Keisari reiðir upp tafl-
punginn og á nasir Rögnvaldi,
svo að þegar féll blóð um
hann allan. Rögnvaldur
mælti: „Eklci reiðist ég við
þessu. Ég veit að keisara er
þetta gaman.“ Gekk Rögn-
valdur í brott.
Ég hefði gjarnan viljað
birta eina af skákum þeirra
Rögnvaldar frásögninni til á-
réttingar, en af skiljanlegum
orsökum verður það að bíða.
Þess í stað ætla ég að birta
skemmtilega rannsókn á
ítölsku tafli gerða af skák-
kóngi ítalíu á blómatíma
skáklistarinnar þar í landi
snemma á sautjándu öld. —-
Höfundurinn bar nafnið Gio-
achino Greco fæddur ura
1600 látinn inn 1634.
Aður en ég rek rannsókn
ina birli ég nokkrar skýring-
ar á orðum í frásögninni hér
á undan.
Meginzoborg: Mainz í Þýzka-
landi.
ríkismunur: valdamunur.
draga fram: leika.
berr: mannlaus.
hljóta: vinna.
klifa: endurtaka.
íuðryttumát; óvirðingar- eða
háðsyrði um drottningar
mát.. Fuð mun vera klám-
yrði. Rytta er rytjuleg eða
óáhrjáleg skepna.
Þá kemur r.annsókn meist-
arans Greco,
ÍTALSKUR
LEIKUR
1. e4 e5
2. Rf3 Rc6
3. Bc4 Bc5
4. c3 Rf6
5.d4 exd4
6. cxd4 Bb4
7. Rc3 Rxe4
8. 0—0 Rxc3
9. bxc-3 Bxc3
10. Db3 Bxal
11. Bxf7 Kf8
12. Bg5 Re7
13. Re5! Bxd4
14. Bg6 d5
15. Df3+ Bf5
Framliald á 13. síðu.
7. nóv. 1961
Aiþýðublaðið