Alþýðublaðið - 03.01.1962, Blaðsíða 13

Jólamyndirnar í Vesturbænum
Þorbjörn Þórbarson
í TRÍPÓLÍBÍÓI: Stórskorin
hetjumynd með Steve Reeves
í aðalhlutverki. — Fram-
leiðsla: ítölsk—amerísk.
í HÁSKÓLABÍÓI: Reyfara-
leg gamanmynd, ósamboðin
hæfileikum aðalleikarans -—
Danny Kaye.
AMERÍKANAR og ÍTALIR
hafa tekið höndum saman um
að gæða síðustu daga Pom-
peii borgar lífi, um þá daga
fjallar myndin í TRÍPÓLÍ-
BÍÓI. Myndin segir frá álök
um milli Rómverja. heiðinna
og hinna fáu kristnu borgar-
búa svo og þeim hörmungum,
sem mörkuðu endalok borgar
innar. — ítalir hafa löngum
verið þekktir fyrir raunsæi í
kvikmyndagerð, en ekki verð
ur annað séð en ameríska ósk
hyggjan hafi borið þá ofur-
liði í gerð þessarar mvndar.
Það er ekk; fyrr en í lokin að
átökin verða nokkuð raunsæ.
Myndin er ailtof mikið sam
in utan um hetjuna Reeves til
þess að hægt sé að líta á hana
öðru vísi en sem lélegan reyf
ara.
Myndin er ekki stórbrotin,
en hún er mjög stórskorin og
miklir atburðir vaða uppi
alla myndina út, þeir sem
fyrst og fremst sækjast eftir
Minningarorð:
héradslæknir
Hálsi, og kona hans Guðrún
Guðmundsdótt'r. Stúdent varð
hann frá Latínuskólanum
1896, læknakandídat 1901. —
Sama ár var hann skipaður
héraðslækn'r í Nauteyrarhér-
aði; sat á Melgraseyri, Ármúla
og loks í Vatnsfirði. En 1906
var hann skipaður læknir í
Bíldudallshérað; og þar bei'ð
hans meir; hluti ævistarfslns,
eða allt til 1938, er hann lét
af embætti og fluttist til
Reykjavíkur. Upp frá því
dvaldist hann hér, í grennd
v ð sín góðu börn, en hélt jafn
an risnu sinn; og heimili, með
aðstoð sinnar mætu og sköru-
legu konu.
En 1904 kvæntist Þorbjörn
Guðrúnu Pálsdóttur prófasts í
Framhald á 14. síðn.
spennu í myndum hafa nóg
til hennar að sækja.
Tæknilega séð er myndin
vel gerð og síðasti hluti henn
ar, sem lýsir eyðingu borgar
innar sterkur.
ÞAÐ þyk;r sennilega ekki
mikil mannlýsing nú á dögum,
ef sagt er um einhvern, að
hann sé góður maður og gegn.
Þó hygg ég, að fá lýsingarorð
fari betur og e gi við með
meiri sæmd um Þorbjörn
lækni. En þá verður líka full
og rétt merking að fylgja: —
Hann var góður maður og
hann var gegn maður. Hans
nánustu segja mér, að hann
hafi kosið, að um s g liðinn
yrðu höfð sem fæst orð. Því
skal fylgt hér, enda honum
Jíkt.
Hér er lokið langri æv: og
þarfri. Þorbjörn læknir fædd-
ist 21. apríl 1875 að Laxár-
nesi í Kjósa, og voru foreldrar
I hans Þórður hreppsstjóri Guð-
j mundsson, síðar að Neðra-
Þorbjörn Þórðarson.
DANNY KAYE leikur tveim
skjöldum í HÁSKÓLABÍÖI, —
annars vegar leikur harin ó-
breyttan liðsmann, hins vegar
hershöfðingja. 'Vegna þess,
hve líkur hann er hershöfð-
ingja einum, sem á miklu
hlutverki að gegna í stríðinu
1939—1945, er hann látinn
taka við hlutverki hans til að
firra hershöfðingjanum hætt
um. Hið nýja hlutverk hans
gerir honum lífið erfitt, en á-
horfendunum kátlegt.
Danny er engan veginn í
essinu sínu í myndinni, en
það verður ekki skrifað á hans
reikning nema að litlu leyli,
því hlutverk hans er með
þeim lélegustu, sem hann
hefur sést í hér. Hann berst
hraustlega, en það er engan
veginn nóg til að gæða hlut
verkið lífi svo vel sé.
Samt sem áður gerast marg
ir kátlegir alburðir, og þeir
stundum svo hratt hver á eftir
öðrum, að áhorfandinn
hefur varla við að átta sig á
ósköpunum.
H. E. !
1
ÞAÐ fer lítið fyrir frístund
unum hjá Robertino, hin-
um fjórtán ára söngvara,
sem ýmsir kannast við síðan
hann söng hér við miklar
vinsældir. Nú er hann far-
inn að syngja í sjónvarp, og
hafa sjónvarpsþættir hans
náð miklum vinsældum. Það
var eiginlega hálfgerð tilvilj
un að hann byrjaði á þessu í
Danmörku fyrir stuttu, en
sama kvöldið og danskir á-
horfendur fylgdust með
þætti Robertinos í sjónvarp
inu var hann kominn til
Lyon í Frakklandi, og far-
inn að æfa nýjan þátt fyrir
franska áhorfendur.
Síðan hefur Robertino
ekki haft frið, og til dæmis
var hann á H dögum í níu
bæjum, þar sem teknir voru
upp sjónvarpsþættir með
honum.
Meðal annars kom Robert
ino til Rómar og kom þar
fram í sjónvarpi og þar með
ætti grundvöllurinn að
frægð hans í heimalandinu
að vera lagður, en til þessa
hefur hann verið lítt þekkt
ur þar.
Þrátt fyrir allt þetta erf-
iði var engin greytumerki
á Robertino að sjá þegar
hann hitti hinn fræga skop-
leikara Frakka, Fernandel,
eftir sjónvarpsferðalagið.
Þeir áttu að koma fram sam
tímis í franska sjónvarpinu
og Robertino átti bágt með
að leyna stolti sínu og hrifn
ingu. Fernandel var
skemmt er hann varð var
við aðdáun Robertinos og
spurði hann um framtíðar-
drauma.
F.n ein hinna fáu spurn-
inga, sem söngvarinn litli
þorði að bera fram v ð
leikarann, var á þá leið,
hvort nokkur mundi þckkja
hann þegar hann væri orð-
inn fullorðinn eins og Fern
amlel.
Alþýðtiblaðið — 3. janúar 1962 J J